Auteur: Wesley 19 mei 2015 0 Reacties

Yomi is een fighting card game voor 2 spelers van de hand van David Sirlin. De spelers kruipen in de huid van een van de twintig karakter uit het Fantasy Strike universum die elkaar door middel van de juiste combinaties van kaarten proberen af te maken. Kun jij je tegenstander aan?

 

Yomi
David Sirlin
Sirlin Games
2014
1-4 spelers
20 minuten
Engelstalig
Gematigde mate van taalafhankelijkheid
Hand-management / Simultaneous Action Selection / Variable Player Powers

Yomi, zo vertellen de spelregels ons, is het Japanse woord voor ‘lezen’. En dan niet het lezen van een boek, maar meer in de zin van het lezen van je tegenstander. En dat is precies waar dit spel om draait. Je zult je tegenstander moet lezen. Wat is hij van plan? Heeft hij goede kaarten of juist niet? Doet dit je aan pokeren denken? Dat is niet zo gek. Want voor dit spel wordt gebruik gemaakt van een deck kaarten met alle pokerwaarden en veel van de bekende pokercombinaties.

Maar goed, eerst even terug naar het thema van het spel. Het gevecht speelt zich namelijk af in het Fantasy Strike universum. In dit universum bevinden wij ons op een wereld die draait om martial arts en die in een politieke verdeeldheid verkeerd. Om de verschillende staten dichter bij elkaar te brengen wordt er een martial arts toernooi georganiseerd waar elke staat een afgevaardigde naartoe mag sturen.

Beide spelers kiezen aan het begin van het spel welk personage zij willen spelen. Ieder personage, één van de afgevaardigden namens een staat, komt met zijn eigen set kaarten. Ondanks dat elke deck kaarten overeenkomt met een deck pokerkaarten heeft ieder personage toch zijn eigen wijze van spelen door zijn eigen bijzondere vaardigheden en de snelheid van het personage.

Een van de personages

De spelregels zelf zijn relatief eenvoudig. Elke kaart vermeldt welke beweging tijdens het gevecht hij voorstelt. De mogelijkheden hierbij zijn attack, throw, dodge en block. Daarnaast kunnen de kaarten gebruikt worden als onderdeel van een veel sterkere aanval waarmee je meer schade doet aan je tegenstander. Degene die als eerste de levenspunten van een tegenstander terugbrengt naar 0 (hetgeen wordt bijgehouden op een centraal speelbord) of die op het moment dat één van de trekstapels leeg is de meeste levenspunten heeft, wint het spel.

Iedere speler kiest aan het begin van elke ronde aan de hand van de kaarten in zijn handen en anticiperend op wat hij verwacht dat zijn tegenstander gaat doen, wat hij deze ronde wil doen. De kaart die aangeeft wat de speler gaat doen, wordt gesloten neergelegd. Beide spelers maken vervolgens tegelijkertijd hun keuze bekend.

Setup aan het begin van het spel

Wie de aanval deze ronde wint, wordt bepaald aan de hand van een ‘rock-paper-scissors’  methode. Attack wint van throw, throw wint van block/dodge en block/dodge winnen van attack. Spelen beide spelers een attack of een throw dan wint degene die het snelst is (snelheid staat aangegeven op de kaart). Spelen beide spelers een block of dodge dan gebeurt er niets deze ronde.

De speler die de aanval wint met een attack, throw of block, doet de schade die op de kaart staat aangegeven, maar heeft daarnaast nog de mogelijkheid om extra schade te doen. Dit doet hij door nog een aanval te plaatsen. Dit kan in de vorm van een losse aanval (losse kaart), maar veel effectiever is het als je een combinatie van kaarten uit kunt spelen. Hierbij kun je denken aan een serie van opeenvolgende kaarten of kaarten die je als starter, linker en ender met elkaar kunt combineren (dit zijn termen die op de verschillende kaarten staan aangegeven).

Het spelersbord waarop de levenspunten worden bijgehouden

Aan het einde van de ronde kunnen spelers twee/drie of vier dezelfde kaarten afleggen om daarmee één of meerdere azen uit de trek- of aflegstapel te mogen zoeken. Azen staan in dit spel voor de sterkste en snelste aanvallen die een speler tot zijn beschikking heeft.

De aas

De basisregels van spel zijn dus eenvoudig genoeg. Toch zitten er een aantal twists in het spel die het de nodige diepgang geven.

Als eerste zijn er de jokers. Jokers kun je op twee manieren gebruiken. Allereerst kun je ze tijdens het kiezen van je actie inzetten. Een joker die als actie wordt gekozen, wint het van een attack en een throw. Als er inderdaad een attack of throw wordt ingezet en de joker wint, dan mag je daarnaast twee azen uit je trek- of aflegstapel zoeken.

Jokers kun je overigens ook gebruiken om extra schade te voorkomen tijdens een gevecht. Als de aanvaller een extra aanval mag uitvoeren om extra schade te doen, mag je als verdediger een gesloten kaart uitspelen. Nadat de aanvaller heeft gekozen welke kaarten hij uit wil spelen, maakt de verdediger bekend welke kaart hij heeft gespeeld. Is dit een joker, dan vervalt alle extra schade die uit de aanval voortvloeit. Is het een andere kaart, dan heeft de verdediger gebluft en zal hij de schade gewoon moeten nemen.

De jokers

Daarnaast is er de mogelijkheid om je tegenstander ‘knockdown’ te slaan. Op een aantal kaarten staat een symbool voor knockdown vermeld. Als je jouw gewonnen aanval eindigt met een kaart waarop dit symbool staat, dan is je tegenstander knockdown. Zijn verdediging is hierdoor wat verzwakt, wat zich uit in het feit dat hij de volgende beurt geen dodge kan spelen en dat zijn block verzwakt is. Ideaal moment voor de tegenstander om zijn sterkste aanval uit te voeren dus….

Ieder personage heeft ten slotte zijn eigen bijzondere vaardigheden. Deze beïnvloeden de manier waarop je het spel het beste kunt spelen. Het kennen van je deck en de daarbij behorende vaardigheden is dan ook een essentieel onderdeel van het spel.

Conclusie

Zoals al eerder aangegeven heeft Yomi iets weg van pokeren en de vraag is dan ook of het spel thematisch genoeg is om je het idee te geven dat je aan het vechten bent. Dat vind ik zelf niet. Als je het spel bijvoorbeeld vergelijkt met Devastation: War of the Indines heb je bij laatsgenoemde titel veel meer het gevoel dat je in een rechtstreeks gevecht bent met je tegenstander. Maar ik vind dit bij Yomi niet erg, omdat het spel mij wel laat vergeten dat ik een soort veredeld pokeren aan het spelen ben. In die zin zit ik dan ook tijdens het spelen ‘in’ het spel.

De verschillende personages/decks dragen hier zeker aan bij. Elk deck heeft zijn eigen gevoel en naarmate je het meer speelt zul je steeds beter gebruik kunnen maken van het deck en de bijbehorende bijzondere vaardigheden. Want juist die bepalen voor een groot gedeelte jouw strategie. De waardes van de kaarten van je tegenstander zijn hetzelfde, dus zullen uiteindelijk de bijzondere vaardigheden en de manier waarop je ze gebruikt het verschil maken.

Er zit verbazingwekkend veel diepgang in dit spelletje, zeker als je je bedenkt dat het inderdaad (zoals op de doos staat aangegeven) binnen 20 minuten te spelen is. Tel daarbij op dat je vrijwel geen tijd nodig hebt om het spel klaar te zetten en je hebt de ingredienten voor een perfecte filler.

Het artwork op de kaarten is prachtig, alhoewel de hoeveelheid informatie die op de kaarten staat weergegeven in het begin een beetje onduidelijk over kan komen. Omdat ook de spelregels iets duidelijker hadden kunnen zijn, heb je een paar potjes nodig om het principe van Yomi helemaal onder de knie te krijgen. Maar de mensen die deze leerpotjes willen spelen, hebben in dit spel een heerlijk kaartspel met een zeer hoge herspeelbaarheid dat van mij een dikke 7,5 krijgt.