Auteur: Wesley 30 december 2016 1 Reactie

2016 is voorbij! Wat zijn onze Top 10 board games van 2016? Lees het hier!

Na 2015 is 2016 het tweede volledige jaar van Ameritrash.nl geweest en ondanks dat we qua aantal reviews het (moordende) tempo van 2015 niet hebben kunnen volhouden, hebben we jullie wel weer wat mooie titels kunnen laten zien. Maar wat waren nou onze favoriete titels van 2016? Daar kom je achter in deze top 10 van 2016! We hebben onze lijsten daarbij sterk gelimiteerd door alleen games te kiezen die in 2016 daadwerkelijk zijn uitgekomen. Niet games die we in 2016 voor het eerst gespeeld hebben.

Ruuds top 10 van 2016

Ik vond 2016 maar een raar jaar. In vergelijking met voorgaande jaren vond ik 2016 niet heel veel boeiende titels uitkomen, en kwam er tot de zomer eigenlijk niets uit. Gelukkig is het me uiteindelijk toch gelukt om een mooie lijst samen te stellen, maar moest ik het vooral hebben van de laatste maanden. Het venijn zat ‘m in 2016 in de staart.

Ik heb dit jaar eigenlijk nog een paar games niet gespeeld die mogelijke een kans hadden gemaakt om op de lijst te komen. Dit betroffen:

• Arkham Horror: The Card Game
• MIlennium Blades
• Clank!
• Inis
• Aeon’s End

Verder maakte Blood Bowl een goeie kans om op mijn lijst te komen, maar die heb ik dit jaar alleen digitaal gespeeld. Gezien ik geen tijd (en zin) heb in league play laat ik deze game schieten. Blood Bowl is zeker een vette game! Maar hoe de game gespeeld moet worden, past niet bij mij..

Biggest disappointments

Scythe

Jamey Stegmaier
2016
1-7 spelers
Stonemaier Games
90-120 minuten
Engelstalig

Na mijn preview (link), heb ik het nog een keer gespeeld en daarna.. Eigenlijk niets. Ik ben er niet meer aan toegekomen, en ben eigenlijk na dat laatste potje volledig mijn interesse verloren. De spelmechanismen zijn misschien iets te euro voor mij, en het is wellicht teveel een engine builder. Dus hoewel ik zeker lol heb gehad met Scythe, is het uiteindelijk niet voor mij geworden wat ik er van had verwacht. Heb uiteindelijk zelfs mijn Collector’s Edition verkocht en heb dus erg definitief afscheid genomen van Scythe. Op zich zou ik de game zeker nog wel spelen, maar mijn enthousiasme is wel een beetje weg voor deze game.. Gelukkig vind de rest van de wereld het ‘the best game ever’.

Dan nu de top 10!

10. Perdition’s Mouth: Abyssal Rift

Thomas Klausner, Timo Multamäki & Kevin Wilson
2016
1-6 spelers
30-180 minuten speelduur
Dragon Dawn Productions
Engelstalig

Perdition’s Mouth is een bijzondere game om mijn Top 10 te halen en is wellicht direct de grote uitbijter. Perdition’s Mouth is een dungeon crawler, tof. I like Dungeon crawlers. Perdition’s Mouth is origineel, maar doet iets wat ik bijna nooit echt leuk vind. Er zitten namelijk helemaal geen dobbelstenen in! Gelukkig zit er nog steeds een kanselement in met het reactie-deck, dat maakt de game voor mij meer dan een thinky brain burner waar je continu puzzelt voor de optimale move.

Tof vind ik verder het artwork en de nare vibe. Je karakters kunnen dood en blijven dood. Je vecht tegen tot insecten getransformeerde cultisten, in kerkers vol met slaven en gemartelde slachtoffers. Daarnaast wordt je gedurende de game zwakker (naarmate je gewond en vermoeid raakt) in plaats van sterker en sterker. Logisch want elke wond die je krijgt zorgt natuurlijk voor last, in plaats van ervaring..

9. Days of Ire: Budapest 1956

Katalin Nimmerfroh, Dávid Turczi, Mihály Vincze
Cloud Island, Korona Games, Ludonova, Mr. B. Games
2016
1-4 spelers
60 – 90 minuten
Engelstalig

Days of Ire: Budapest 1956 is voor mij een bijzondere game vanwege het interessante thema. Ik ben niet zo héél erg van de wargames, maar kaart-gedreven wargames kan ik altijd beter waarderen. Daarnaast sprak het artwork me direct aan en had de game een coop- en een overlord mogelijkheid. Niet verrassend stond de game daarom ook op mijn Essen top 10 Anticipated Games (link) lijst.

Ik heb nog geen review geschreven omdat ik de game enkel met zijn tweeën heb gespeeld, maar de game bevalt me prima. Het is wel een lichte game, maar het logistieke aspect en het spelen van een karakter is tof. Voor mij voelt het als een veel minder abstracte variant van Twilight Struggle (review) en dat vind ik geen slecht idee.

8. Star Trek: Frontiers

Vlaada Chvátil, Andrew Parks
2016
1-4 spelers
WizKids
60-120 minuten
Engelstalig

Star Trek: Frontiers is een reïmplementatie van Mage Knight: Board Game. Ik ben een groot fan van Mage Knight (review, let op: oudje), maar ik kom er weinig aan toe. De game is lang, en behoorlijk involved. Je bent continu aan het puzzelen voor de beste moves. Maar het rondwandelen, knokken, inzetten van units en plunderen van Kastelen en Kloosters vind ik tof.

Dankzij Star Trek: Frontiers heb ik Mage Knight: Board Game ook weer gespeeld. Star Trek: Frontiers is voor mij vooral een minder goed thema, maar ik kan misschien wel toegeven dat de game zelf beter is. Er is meer te doen, en het spel is makkelijker en dus minder puzzelachtig geworden. Een top spel (review), maar ik ben minder enthousiast over het thema. Daarnaast heb ik Mage Knight: Board Game al.

7. Cry Havoc

Grant Rodiek, Michał Oracz, Michał Walczak
2016
2-4 spelers
Portal Games
Engelstalig

Cry Havoc (review) is een volledige asymmetrische ‘dudes on the map’ -game in de stijl van Nexus Ops (review) en Risk. Er zijn vier volledig verschillende facties, die volledig anders spelen (al win je allemaal op dezelfde manier). De speler met de meeste Victory points wint gewoon. Wat mij bevalt aan de game is de asymmetrische gameplay en de combat. Combat is echt uniek, waarbij de spelers een soort van ‘bieden’ met de units in het gebied waar geknokt wordt. In principe bepaal je namelijk als aanvaller eerst hoeveel units je toewijst aan een van de drie gebieden op het ‘combat board’. Het eerste vak eerst wie de controle over het gebied wint (+2 VPs voor de winnaar), daarna of je iemand gevangen neemt (+2 VPs). Het laatste vak werkt iets anders en elke unit hier schiet een andere unit dood (+1 VP voor elk dood poppetje).  Er zijn allerlei manieren om met de volgorde en de hoeveelheid poppetjes op het combat board te klooien, dus je weet nooit wat er gaat gebeuren. Cool!

6. The Others: 7 Sins

Eric M. Lang
2016
2-5 spelers
Cool Mini or Not
60-90 minuten
Engelstalig

Cool Mini or Not is een uitgever die ik altijd in de gaten houd en waarvan ik de kickstarters bijna uit principe back. Mijn “fear of missing out” neemt dan de overhand en ik wil gewoon die bakken met mini’s gratis. De game koop ik uiteindelijk anders toch wel. The Others: 7 Sins heb ik al een tijdje in huis, maar de review is er nog niet omdat ik nog niet als overlord gespeeld heb. Helaas daarom nog geen review, al komt deze hopelijk spoedig.

Wat me bevalt aan the Others is het duistere thema (een trend?), maar toch ook vooral de snelle gameplay. The Others is helemaal niet zo complex namelijk, de regels zijn behoorlijk eenvoudig (al zijn er wat kleine regeltjes..). Het interessante is dat je 7 “helden” hebt en de overlord wint als deze dood zijn. Aan jou de taak om zo slim mogelijk je troepen en resources op te offeren op zo’n manier dat je je doelen bereikt, want je helden gaan makkelijk dood. Heb je een beetje geluk en maak je deze afweging goed, dan win je. Maar in alle eerlijkheid, tot nu toe heb ik pas 1x gewonnen..

5. Warhammer Quest : Silver Tower

Spelauteurs onbekend
2015
2 spelers
Games Workshop
60-120 minuten
Engelstalig

Games Workshop is ook dit jaar weer helemaal terug, met titels als Warhammer Quest: Silver Tower en Blood Bowl. Warhammer Quest: Silver Tower is een reïmplementatie van het oude Warhammer Quest, een baanbrekende game in het dungeon crawler genre uit 1995. Dit was een van de eerste coöperatieve fantasy spellen én was super moeilijk.  Warhammer Quest: Silver Tower blijft coöperatief, maar heeft een ‘dead of winter’-achtig dobbelsteen mechanisme, een flinke dosis randomness en is veel makkelijker.

De game is compleet anders dan zijn voorganger, maar blijft in mijn ogen een must-play voor elke fantasy dungeon crawler fan. Geen diepe game, maar wel een die me veel lol heeft opgeleverd.

4. Star Wars: Rebellion

Corey Konieczka
Fantasy Flight Games
2016
2-4 spelers
2-3 uur
Engelstalig

Star Wars: Rebellion (review) is gewoon de ‘oude’ 3 Star Wars films in bordspelvorm. Het is een asymmetrische 2 speler game, waarbij de ene speler de Empire speelt en de andere speler de Rebellion. De Empire zoekt het hele universum af met een enorme oorlogsvloot op zoek naar de Rebellion om ze te vernietigen. De Rebellion zorgt ervoor dat ze niet gespot gaan worden met hun kleine prutsvlootje. De Rebellion moet bluffen, vluchten, conflict vermijden en toeslaan wanneer het kan om objective kaarten te halen die ze in hun hand hebben.

De Empire vecht namelijk tegen de klok, waarbij de Rebellion ze extra onder druk kan zetten. Hoe meer objectives de Rebellion haalt, hoe korter het spel namelijk duurt. Verder maak je continu moeilijke beslissingen door je Leaders in te zetten voor het halen van Missions, of het bewegen van troepen, of het dwars zitten van Missions van je tegenstander. Chic systeem, toffe game. Wel moet je het leuk vinden om als Rebellion te spelen, want je kan echt niet mee met de wapens van het Empire.

3. Conan

Fred Henry
Monolith
2016
2-5 spelers
60 minuten
Engelstalig

Conan. Ik backte de game al tijdens de eerste 5 minuten van de Kickstarter campaign van 2015. Ik heb alle exclusives in huis en waarschijnlijk koop ik binnen no-time de rest. Al met al kijk ik dus al bijna 2 jaar naar Conan uit. Het is geen dungeon-crawler, want er zijn geen dungeons. Maar zo voelt het wel, het is dus meer een ‘action-game’. Daarnaast heeft het een van mijn favoriete mechanismen, een overlord, er is dus één speler die tegen de rest speelt. Wat me bevalt aan Conan is makkelijk te zien, mooi artwork, gave miniatuurtjes. Gelukkig is dat niet alles, want de game kent ook een innovatief systeem waar je met kristallen aangeeft hoe een karakter zijn energie besteed. Geef je als Conan al je kristallen uit om door een muur te beuken en een paar mannetjes te slachten, dan kan Conan zich de ronde erop niet verdedigen als nieuwe troepen hem komen lastig vallen. Heel, heel cool systeem. Het missie design is vet, de borden zijn cool. Ik ben echt fan. Maar de matige regels gaven me toch een kritiekpunt, net als de soms verschrikkelijk onduidelijke borden.. Ook vind ik de game soms toch net wat te vrouw-onvriendelijk om het mee te nemen naar een gemiddelde game-dag. Voor meer informatie, zie de review (link).

2. Mansions of Madness (Second Edition)

Nikki Valens
Fantasy Flight Games
2016
1-5 spelers
120-180 minuten
Engelstalig

Mansions of Madness was in zijn eerste incarnatie al een game die me beviel (review, let op: oudje). Deze game bezat de nodige dingen waar ik enorm fan van ben al vond ik de game altijd onhandig. Mansions of Madness was een story-gedreven one-versus-many game, waarbij de “keeper” de helden probeerde tegen te houden. De vibe was cool, de scenario’s waren cool en konden op verschillende manieren worden gespeeld. Nadelen had de game ook, de setup was gigantisch en een foutje van de keeper maakte het spel helemaal kapot.

Mansions of Madness 2 fixt al mijn problemen met de oude game en bedreigt misschien een van mijn favoriete games (Descent: Journeys in the dark (First edition)). Mansions of Madness 2 is volledig coöperatief, omdat de rol van de keeper wordt overgenomen door een app. Ook alle deckjes met kaarten zijn overbodig gemaakt, waardoor de setup een stuk sneller is. Het tofst is dat je het spel ook echt spelen kan als een ontdekkingstocht. Je begint op de start-tegel met een verhaaltje, de rest is aan jou en je collega avonturiers om uit te zoeken. Het spel is even thematisch als zijn voorganger, maar speelt veel sneller en beter door de app. Heel tof (review).

1. Codex

David Sirlin
Sirlin Games
2016
2 spelers
30-60 minuten
Engelstalig

Codex is op dit moment mijn favoriete (nieuwe) game dit jaar en is een Kickstarter die op het nippertje Conan van de troon stoot. Sinds ik de game heb (de twee spelers corebox), heb ik bijna niet anders gespeeld dan Codex. Het is een deckbuilder zoals Dominion, gekruist met een kaart-combat spel als Magic the Gathering met vervolgens een vleugje Mage Wars. In Codex speel je net als in Magic om levenspunten, de speler die het snelst ze allemaal verliest verliest de game. Dit doe je door met spells en beestjes aan te vallen, net als Magic. Deze game heeft echter Mages die daadwerkelijk in het spel betrokken zijn en daardoor kan je spreuken niet spelen als de bijbehorende Mages niet in het spel zijn. Gaaf!

Het tofste is dat je tijdens het spel je deck bouwt, waarmee je kan anticiperen op het deck en speelstijl van je tegenstander omdat je uit je spellbook (Mage Wars) kan kiezen welke spreuken en beestjes je uit je spellbook in je deck wilt verwerken. Daarmee combineert Codex elementen uit games die de afgelopen jaren flinke indruk op me hebben gemaakt tot een nieuw geheel. En hoewel Codex niet heel origineel is, ligt de Deluxe set inmiddels bij me in huis. Dat zegt voor mij genoeg.

Wesleys top 10 uit 2016

Het jaar 2016 was op spellengebied weer een mooi jaar waarin ik weer de nodige mooie spellen heb kunnen spelen. Ik deel daarbij wel de mening van Ruud dat het venijn met name in de staart zat. Het merendeel van de spellen die mijn top 10 hebben gehaald, zijn spellen die na de zomer zijn uitgebracht en door mij zijn gespeeld. Omdat ik van ons beiden de mindere Ameritrash-speler ben (ik geniet ook van de nodige gortdroge euro titels) en ik spellen veelal met maximaal 2 spelers speel, is mijn focus een andere dan die van Ruud. Daarnaast heb ik een zwak voor bepaalde licenties die Ruud niet helemaal ziet zitten. Ondanks dat onze lijsten vrij veel raakvlakken heeft, zitten er toch ook verschillen in. Voor de spellen die Ruud ook al wat uitgebreider heeft beschreven, zal ik mij beperken tot mijn motivatie voor de top 10 notering.

Een aantal titels uit 2016 heb ik helaas niet op tijd kunnen spelen, titels waarvan ik denk dat ze een goede kans hadden om in mijn top 10 terecht te komen. De Kickstarter titel ‘Teenage Mutant Ninja Turtles: Shadows of the Past’ is helaas niet op tijd geleverd en zal begin 2017 mijn deur bereiken. Buffy the Vampire Slayer: The Board Game is in Europa slecht verkrijgbaar en ook Millennium Blades en Aeon’s End heb ik nog niet kunnen spelen. Voldoende om ook in 2017 mee aan de slag te gaan dus.

Maar net als Ruud begin ik met mijn:

Biggest disappointments

Germania Magna

Daniel Budacz, Piotr Krystek, Lukasz Wrona
2016
2-4 spelers
PHALANX
30-60 minuten
Engelstalig

Een teleurstelling heeft wat mij betreft altijd te maken met verwachtingen. Pas als je bepaalde verwachtingen hebt van een spel, dan kan het tegenvallen. Er zijn genoeg spellen geweest in 2016 die ik heb gespeeld en die ik niet leuk vond. Germania Magna was echter een spel dat zowel in onze Essen top 10 voor 2015 (link) als voor 2016 (link) stond. Dat had te maken met fantastisch artwork en een gaaf thema.

Uiteindelijk bleek dit een grote teleurstelling te zijn. Het artwork was inderdaad heel mooi, maar het spel zelf bood ons vrij weinig uitdaging. Dat laatste zat hem grotendeels in het feit dat er weinig variatie zat in de handkaarten die je uit kon spelen en dat de (elke beurt te trekken) gebeurteniskaarten niet in grote getale aanwezig waren in het spel, waardoor ook hier weinig variatie in zat. Daarnaast bleek ook deckbuilden niet mogelijk met één basisspel. In de spelregels werden wel nog uitbreidingen toegezegd, maar als een spel uitbreidingen nodig heeft om er een goed spel van te maken…..

Maar nu op naar mijn top 10!

10. Perdition’s Mouth: Abbysal Rift

Perdition’s Mouth: Abyssal Rift
Timo Multamäki, Thomas Klausner & Kevin Wilson
2016
1-6 spelers
Dragon Dawn Productions
30-180 minuten
Diceless, Fantasy, Horror, Dungeoncrawl, Dungeon, kerker, monsters, Rondel
Engels én Duitstalig

De liefhebbers van dungeon crawlers konden die jaar aan hun trekken komen met deze mooie titel. Prachtige miniaturen en mooi (en wellicht wat controversieel) artwork zoals je mag verwachten van een goede dungeon crawler. Het gebruik van de actieschijven, waardoor je niet volledig vrij bent in de keuze qua acties en waardoor je nooit precies weet hoeveel acties de monsters mogen uitvoeren, maakt deze dungeon crawler voor mij echter uniek (preview) en is mij goed bevallen.

Het gebruik van de kaarten (en het ontbreken van de dobbelstenen) in het spel is mij ook goed bevallen. Het maakt het spel iets minder luck driven en dat bevalt mij wel. Wel ben ik benieuwd naar de mate van herspeelbaarheid aangezien het spel scenario-based is en het aantal scenario’s beperkt is. Verder hadden wat mij betreft de spelregels iets duidelijker en eenvoudiger mogen zijn.

9. Days of Ire: Budapest 1956

Days of Ire: Budapest 1956
Katalin Nimmerfroh, Dávid Turczi. Mihály Vincze
2016
2 spelers
Mr. B. Games
60-90 minuten
Action Points / Cooperative Play / Handmanagement
Engelstalig

Days of Ire was voor mij, samen met Codex, de verrassing van 2016. Een spel dat tot wij bezig waren met onze top 10 voor Essen eigenlijk niet eens op mijn radar stond.

Days of Ire laat zich wellicht het beste omschrijven als een spel à la Twilight Struggle, maar dan gecombineerd met wat elementen uit Pandemie. En laten dat nu net twee spellen zijn die ik zelf erg leuk vind om te doen. Ook in Days of Ire zul je bij het gebruik van de kaarten moeten kiezen welke effect je gaat gebruiken. Het is dan ook, zoals Ruud al aangaf, een card-driven wargame. Wil je Command Points hebben om te besteden of biedt de kaart die je hebt een geweldig effect dat je wilt toepassen? Terwijl je die keuzes aan het maken bent, zul je de landkaart goed in de gaten moeten houden. Want daar zul je (zoals in Pandemie) over de landkaart heen moeten reizen om daar ook het nodige uit moeten voeren.

Ook in Days of Ire heb je een volledig asymmetrisch spel, iets dat mij toch wel erg goed blijkt te liggen, en ook hier is dat erg goed uitgewerkt. Het spel blijft daadwerkelijk tot het einde erg spannend. Bijkomend voordeel voor mij persoon is dat het spel daarnaast een stukje geschiedenis beschrijft waar ik redelijk weinig vanaf wist.

8. Harry Potter: Hogwarts Battle (SPOILERVRIJ)

Harry Potter: Hogwarts Battle
Andrew Wolf / Forrest-Pruzan Creative
2016
2-4 speler
USAopoly
30-60 minuten
Coöperative Play / Deck-Poolbuilding
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

Ik heb de boeken van Harry Potter verslonden toen ze uitkwamen. Direct kopen, opsluiten voor een weekend en in één ruk uitlezen. Een fatsoenlijk spel over Harry Potter was ik echter nog niet tegen gekomen…….tot nu.

Harry Potter: Hogwarts Battle neemt je mee door de boeken heen in iets wat je het beste kunt omschrijven als een ‘legacy-achtige ervaring’. Zonder dat je kaarten zult moeten verscheuren of er ander spelmateriaal verminkt moet worden, speel je jezelf door de boeken heen waarbij bij elk volgende boek er kaarten en abilities bij komen. Zoals ook in de boeken het geval is, zul je steeds meer personages leren kennen en zullen de spreuken die je leert beheersen steeds krachtiger worden. En met die kaarten en abilities neemt ook de moeilijkheidsgraad van het spel toe. Waar het begint als een kinderlijk eenvoudige deckbuilder die vrijwel niet te verliezen is, zul je na verloop van tijd echt je best moeten doen om het spel te winnen.

Het spel is wat mij betreft echt een aanrader voor Harry Potter-liefhebbers en mensen die de basis van het deckbuilden willen leren. Een review (eveneens spoilervrij) van deze titel volgt zo spoedig mogelijk.

7. Conan

Conan
Fred Henry
2016
2-5 spelers
Monolith
90-120 minuten
Conan, battle, miniatures, fantasy, hack ‘n slash, thinking, one-versus-many
Engelstalig
Enige taalafhankelijkheid

Conan is voor mij een spel dat uit de koker van Ruud vandaan is gekomen. Sinds hij het spel op Kickstarter trof was hij er zeer enthousiast over. In tegenstelling tot de zwakte die ik voor vele licentietitels heb, trok Conan mij echter niet heel erg. Ik heb de film nooit gezien en wist/weet dan ook vrij weinig over het personage en zijn achtergrond.

Uiteraard liet ik mij echter wel graag ‘overhalen’ om het spel te spelen nadat het was uitgeleverd. De eerste indruk vanaf het moment dat de doos open ging was positief. Prachtige en gedetailleerde miniaturen, mooi (maar soms wat controversieel) artwork en een boek vol met scenario’s die garant staat voor een hoge herspeelbaarheid. En ook met de gameplay was weinig mis. Toegegeven, het is niet een heel erg diepgaand spel maar het biedt wel veel vermaak. En met name de manier waarop je het aantal acties bepaalt dat je hebt als held en de wijze waarop je als overlord moet kiezen uit de verschillende villains die je tot je beschikking hebt bieden interessante keuzes en geven je als speler voldoende het idee dat jouw keuzes ertoe doen en het spelverloop daadwerkelijk beïnvloeden (review).

 

6. Warhammer Quest: Silver Tower

Warhammer Quest: Silver Tower
Games Workshop Ltd.
2016
2-4 spelers
60-120 minuten
Coöperative Play / Dice rolling / Roleplaying / Variable Player Powers
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

Zoals ik al eerder meldde was er in 2016 ook genoeg op de markt voor de liefhebbers van dungeon crawlers. En dat gold ook voor de liefhebbers van het Warhammer universum. Deze titel combineert deze beide aspecten en doet dat erg succesvol (review).

Verwacht van dit spel geen extreme diepgang, maar een lekker vlot spelend spel. Leuk daarbij is dat het gebrek aan diepgang in spelmechanismes niet ten koste van de diepgang van het verhaal is gegaan. Met de verschillende scenario’s en achtergrondteksten zul je flink veel avonturen beleven die bij vlagen als een RPG aan zullen voelen (zonder dat je zelf daadwerkelijk hoeft te roleplayen). Er wordt daarbij gebruik gemaakt van een leuk en goedwerkend dobbelmechanisme. Ook de wijze waarop je als groep bij elkaar moet blijven (omdat je anders van het bord afdondert, vind ik erg leuk gevonden). De miniaturen zijn, zoals we gewend zijn van Games Workshop, weer uitstekend te noemen.

5. Arkham Horror: The Card Game

Arkham Horror: The Card Game
Nate French / Matthew Newman
Fantasy Flight Games
2016
1-2 spelers
60-120 minuten
Coöperative play / Handmanagement / Variable Player Powers
Engelstalig
Gematigde mate van taalafhankelijkheid

Alsof met Mythos Tales (zie verderop) het jaar nog niet geslaagd genoeg was voor de liefhebbers van het Lovecraft-universum, mocht ik op de valreep in 2016 ook Arkham Horror: The Card Game nog op tafel leggen. Een Living Card Game die zich qua systematiek wellicht nog het beste laat vergelijken met Lord of the Rings: The Card Game.

In tegenstelling tot Lord of the Rings: The Card Game richt Arkham Horror zich echter meer op het rpg-gedeelte van het spel. Je komt dan ook daadwerkelijk in een scenario terecht dat je succesvol uit zult moeten spelen. Hoe je dat doet blijkt pas tijdens het scenario. Door naar verschillende locaties te verplaatsen zul je moeten proberen clues te vinden die je kunt gebruiken om naar het volgende gedeelte van het scenario te gaan. Je moet dus voldoende te weten komen van wat er zich afspeelt om dichter bij de oplossing te komen.

Dit doe je door met één of meer helden en de hulp die je ze kan bieden met de kaarten die je uitspeelt succesvol te laten zoeken en de nodige monsters te verslaan. Het spel biedt daarbij echter een flinke tegenstand. Zelfs op niveau ‘eenvoudig’ biedt het uitdaging. Als solo-spel komt het zeer goed uit de verf, maar wellicht is het als spel voor 2 spelers nog wel beter. Je mag in dat geval zelf de beurtvolgorde bepalen (wie voert zijn acties als eerst uit) en je loopt het risico om bij een gevecht op dezelfde locatie als je mede-speler hem te raken als het je niet lukt om het monster te raken.

Alle bekende elementen uit Arkham Horror, Eldritch Horror (review), Call of Cthulhu: The Card Game review en Elder Sign (review) kom je ook in dit spel weer tegen. En toch voelt het altijd weer verfrissend aan. Het artwork is zoals we gewend zijn van hoge kwaliteit. Absoluut weer een topper dus en de review van deze titel volgt van ook zo spoedig mogelijk.

4. Star Trek: Frontiers

Star Trek: Frontiers
Vlaada Chvátil, Andrew Parks
2016
1-4 spelers
Wizkids
60-120 minuten
Coöperatief / Deck & Poolbuilding / Modulair Bord / Tile Placement / Variable Player Powers
Engelstalig

Dit spel is een reïmplementatie van Mage Knight, een spel dat al enige jaren hoge ogen gooit en in de hoogste regionen van de BGG top 100 te vinden is. In combinatie met de Star Trek licentie biedt het de spelers een spel waarin je de grootsheid van het heelal kunt gaan ontdekken en daarbij met name probeert om de Borg dwars te zitten (review).

Net als bij Star Wars: Rebellion is ook hier de designer erin geslaagd om het thema erg goed in het spel te laten terugkomen. Het spel ademt werkelijk Start Trek uit en is wat mij betreft dan ook zeer geslaagd. Al met al is Star Trek: Frontiers voor mij een geweldige titel die gebruik maakt van een door mijn geliefde franchise. Het spel biedt een enorme hoeveelheid mogelijkheden verpakt in een redelijk gestructureerde gameplay (zodra je door de spelregels heen geworsteld bent).

De componenten van het spel en het artwork hadden wel iets beter gekund, waardoor het spel uiteindelijk net niet in de top 3 van 2016 terecht is gekomen.

3. Mythos Tales

Mythos Tales
Hal Eccles & Will Kenyon
Thans op Kickstarter
1-5 spelers
8th Summit
120 minuten
cooperative play / scenario-based /storytelling
Engelstalig

Een totaal ander speltype dat ik gewend ben, maar wel een speltype dat me uitstekend is bevallen. In onze spoilervrije preview was al te lezen dat ik het een goed spel vond, maar inmiddels is het origineel ook in mijn kast te vinden.

Spellen als Mythos Tales en zijn inspirator Sherlock Holmes: Consulting Detective zorgen ervoor dat je als speler daadwerkelijk onderdeel van een verhaal voelt en dompelen je onder in een wereld waarin jij een mysterie op zult moeten lossen. In Mythos Tales zorgt dit ervoor dat je in de wereld van Lovecraft terecht komt. Op een unieke wijze zul je ervaren hoe naïef de mensheid is ten aanzien van het bestaan van The Old Ones en zul je moeten proberen om de mysteries op te lossen op een even efficiency wijze als de meester detective zelf.

Een doos vol met prachtige verhalen, heerlijke puzzels, dat wel alleen geschikt is voor degenen met een bovengemiddelde beheersing van de Engelse taal. Daarnaast moet je het niet erg vinden om alleen (of met een aantal medespelers) met een kopje thee een rustig te gaan zitten om daadwerkelijk de hoofden bij elkaar te steken en deze puzzel op te lossen.

2. Codex: Card Time Strategy

Codex: Card Time Strategy
David Sirlin
Sirlin Games
2016
2-5 spelers
45 minuten
Engelstalig
Deckbuilding / Handmanagement / Variable Player Powers

Eindelijk weer eens een spel dat – voor mij – een duidelijke Magic-vibe afgeeft zonder dat het daadwerkelijk probeert om een Magic clone te zijn of worden. Dit overigens zonder dat het spel daadwerkelijk erg origineel is, want er zitten vele bekende elementen in (zoals ook viel te lezen in onze review) en heel veel nieuwe elementen zul je niet aantreffen.

Het gebruik van de codex (een spellbook), de opbouw in het spel door het gebruik van de verschillende niveaus van helden en spreuken zorgen ervoor dat dit spel voldoende tactische en strategische diepgang kent, zonder dat het erg gecompliceerd wordt of lang duurt qua speelduur. De wijze waarop je je helden kunt gebruiken, creatures wacht kunt laten lopen en aan kunt laten vallen zorgen er ook nog eens voor dat het spel thematisch gezien goed aanvoelt. Ik heb eerdaags de kans om de Deluxe set te spelen en als ik die wat vaker heb kunnen spelen, dan zou dit spel voor mij wellicht Magic nog wel eens kunnen gaan overtreffen!

En daarmee mag ik toch wel concluderen dat Codex (samen met Days of Ire) voor mij één van de grootste verrassingen van 2016 is geworden. Op basis van het artwork en thema was ik al direct geïnteresseerd in het spel, maar dat het me zo goed zou bevallen had ik niet verwacht. Heb je Codex nog niet gespeeld? Zeker doen dan!!

1. Star Wars: Rebellion

Star Wars: Rebellion
Corey Konieczka
2016
2-4 spelers
Fantasy Flight Games
240 minuten
Combat, war, strijd, oorlog, hide and seek, guerrilla, rebellion, empire, star wars, SW
Engelstalig

Absoluut en zonder enige twijfel voor mij het spel van 2016. Een spel dat zich wat mij betreft gezien de omvang van het epische gevecht nog het best laat vergelijken met War of the Ring, maar dan met het Star Wars thema. De epische strijd waar het hier om gaat, is uiteraard de strijd tussen de Empire en de Rebellion. Bij het epische gedeelte van de strijd houdt de vergelijking met War of the Ring echter op, want qua gameplay zijn Rebellion en War of the Ring twee totaal verschillende titels.

Wat opvalt bij het spel is hoe enorm goed het thema is geincorpereerd in het spel. Het voelt tijdens het spelen daadwerkelijk alsof jij daadwerkelijk het verhaal van Star Wars aan het uitspelen bent en aan één van de zijdes meevecht. Dit houdt uiteraard ook in dat het spelen zeer asymmetrisch is. Als Rebellion zul je je continu onderdrukt voelen en ervoor moeten zorgen dat je op de juiste momenten en op de juiste plekken schade kunt doen aan de Empire. Speel je als Empire dan voel je je daarentegen oppermachtig, maar zul je goed moeten zoeken om de geheime Rebelbase te vinden.

Artwork top, componenten top en gameplay top. Wat wil een mens nog meer?

Conclusie

Een mooi aantal titels die wij met veel liefde op tafel hebben en gelegd en op tafel zullen blijven leggen. En ondanks dat we met een schuin oog alweer de blik op 2017 richten, kunnen we toch wel zeggen dat we weer veel moois op tafel hebben kunnen leggen.

Maar hoe zag jullie jaar eruit? Hadden jullie een ander spel verwacht op nummer 1? Welke dan? Laat het ons gerust weten!!