Auteur: Wesley 24 juli 2017 0 Reacties

Drie avonturiers gaan samen de jungle in, op zoek naar ‘El Dorado’ de stad van goud.
Maar onderweg komen ze het ene na het andere gevaar tegen. Giftige slangenbeten, muggen, uitdroging en bedorven voedsel.
Gaat er nog een avonturier levend aankomend in El Dorado?

The Lost Expedition
Peer Sylvester
2017
1-5 spelers
Osprey Games
30-50 minuten
Coöperatief / Hand Management / Survival
Engelstalig
Taalonafhankelijk

Doel
The Lost Expedition gaat over de zoektocht naar El Dorado, de mythische gouden stad die in Zuid-Amerika verborgen zou zijn. En meer specifiek over het boek dat David Grann schreef over El Dorado, The Lost City of Z.

Het is een coöperatief spel voor 1-5 spelers waarin de spelers proberen om door kaarten op de juiste manier uit te spelen de juiste route te vinden om het einde van de reis (El Dorado) te halen.

Setup
De voorbereiding van het spel is zeer eenvoudig. De negen kaarten die de voor de route naar El Dorado staan worden als eerst neergelegd. Op elke kaart staat aangegeven welke plek de kaart inneemt in de route, waardoor er een mooi aaneengesloten geheel ontstaat. Deze gehele route wordt de expeditie genoemd.

Daarna kiezen de spelers drie avonturiers die op pad gestuurd worden om El Dorado te vinden. Het maakt hierbij dus niet uit of je solitair speelt of met vijf spelers, je gebruikt altijd drie avonturiers. Op deze avonturierskaarten wordt een aantal health punten neergelegd (afhankelijk van de moeilijkheidsgraad).

Daarnaast krijgen de spelers gezamenlijk drie kogelfiches en vier voedselfiches en krijgen zij ieder afzonderlijk vier handkaarten (zes bij twee spelers). Om deze handkaarten te kunnen geven worden alle avontuurkaarten geschud en van bovenaf worden er kaarten gegeven aan de spelers. De overgebleven kaarten worden als avonturendeck op tafel gelegd.

De meeple wordt aan het begin van de reis neergelegd en nadat de spelers bepaald hebben wie de startspeler is (die krijgt het ‘leader of the expedition’ fiche en een fiche dat aangeeft of het ochtend of middag is), kan het spel beginnen.

De expeditie naar El Dorado

Ronde-overzicht
The Lost Expedition wordt gespeeld over meerdere dagen (ronden), waarbij elke ronde begint met de ochtendfase en wordt afgesloten met de avondfase.

Tijdens de ochtendfase speelt iedere speler die aan de beurt is (te beginnen bij de startspeler en vervolgens de tafel rond) een avonturenkaart uit. Dit doen zij net zolang totdat iedere speler twee kaarten heeft uitgespeeld (drie bij twee spelers). Vervolgens worden deze kaarten op numerieke volgorde gesorteerd.

Deze rij kaarten (in numerieke volgorde) staan voor het pad en de uitdagingen die de avonturiers tegenkomen die ochtend. Naast de naam van de kaart en het nummer staan er bovenaan elke kaart één of meer velden met daarin symbolen. Deze velden kom je tegen in de kleuren rood, geel en blauw. Het is de bedoeling dat je de velden afwikkelt voordat je doorgaat naar de volgende kaart op het pad.

De drie kleuren velden staan voor de mogelijkheden die je hebt als groep. Gele velden staan voor gebeurtenissen waaraan je niet ontkomt, je zult deze dan ook moeten uitvoeren. Rode velden zijn de keuzevelden. Als er rode velden voorkomen op een kaart, dan zijn dit  altijd meerdere rode velden en je mag vervolgens gezamenlijk bepalen welk van de rode velden je wilt afwikkelen. De blauwe velden zijn volledig optioneel. Bij deze velden kies je dus zelf of je het veld wilt afwikkelen of niet.

Als je dus alle kleuren velden tegenkomt op een kaart, dan moet je alle gele velden, één van de rode velden en een aantal blauwe velden naar keuze afwikkelen.

Verschillende kaarten met daarop velden in de verschillende kleuren

In de velden kom je symbolen tegen van grondstoffen (voedsel, munitie of gezondheid) en expertise (jungle, navigatie en kamperen). Zijn deze symbolen zwart gekleurd, dan krijg je de desbetreffende grondstof of expertise. Is het symbool wit, dan moet je deze betalen. Het betalen/krijgen van grondstoffen gebeurt in de vorm van tokens. Voor expertise is echter geen token. Krijg je expertise, dan krijg je de kaart waarop dit staat en moet je expertise betalen, dan doe je dit door een kaart met de juiste expertise af te leggen.

Eén van de avonturierkaarten met daarbij een aantal grondstoffen

Heb je niet voldoende grondstoffen of expertise om een veld te halen, dan komt dit jouw groep avonturiers niet ten goede. Kom je voedsel tekort, dan betaal je hier een health token voor. Bij expertise gaat dit anders. Elke avonturierskaart toont één expertise symbool. Kom je dat symbool tekort, dan kun je deze betalen door één health van de desbetreffende avonturier af te leggen. Heb je het juiste symbool niet voor de expertise, dan zul je twee health moeten afleggen. Uiteraard geldt dat als een avonturier zonder health komt te zitten, deze komt te overlijden.

Op deze wijze moeten alle uitgespeelde kaarten worden afgewikkeld. En daarbij kun je (afhankelijk van welke velden je kiest/hebt) een aantal acties tegenkomen. Uiteraard kun je hiermee doorreizen dichter naar El Dorado toe, maar je mag hiermee ook kaarten op jouw pad overslaan, ruilen van plek of verwijderen. Maar daarnaast kun je ook een avonturier verliezen of extra kaarten moeten toevoegen aan het pad voor die ochtend.

Zodra het pad is afgewikkeld, moet er één voedsel betaald worden en gaan we verder met de nachtfase. Die verloopt identiek aan de ochtendfase, maar met één cruciaal verschil. De kaarten die door de spelers worden uitgespeeld tijdens de nachtfase worden niet gerangschikt op numerieke waarde, maar worden afgewikkeld in de volgorde waarin deze worden uitgespeeld.

Is ook de nachtfase afgewikkeld, dan moet er nogmaals één voedsel worden betaald en start de volgende dag met de ochtendfase. Het ‘leader of the expedition’ en ochtend/avond fiche worden doorgegeven aan de volgende startspeler. Daarnaast pakt iedere speler weer zes nieuwe kaarten voor de volgende dag.

Klinkt allemaal relatief eenvoudig toch? De moeilijkheid zit er echter in dat de spelers tijdens het spelen weliswaar met elkaar mogen overleggen, maar dat ze nooit de details van de kaarten die zij op hand hebben mogen prijsgeven aan elkaar. En dat maakt het ineens erg lastig aangezien je daarmee bijvoorbeeld niet kunt overleggen welke grondstoffen een andere speler nog zou kunnen aanleveren en welke gevaren je het hoofd kunt bieden tijdens deze ronde.

Als de spelers op enig moment de laatste kaart van de expeditie bereiken (El Dorado), dan winnen zij direct het spel. Overlijden echter alle drie de avonturiers voordat moment of ben je voor een tweede keer door de trekstapel heen, dan verliezen de spelers direct.

Wordt het spel solitair gespeeld, dan wordt elke keer nadat je zelf een kaart uit je hand hebt gespeeld er direct een kaart van de trekstapel bijgelegd. Verder verloopt het spel hetzelfde. Speel je met twee spelers dan kun je het gewoon op de bovenstaande manier speler of je kiest ervoor om tegen elkaar te spelen. In dat laatste geval wordt er door het uitspelen van de kaarten aan twee paden gewerkt. Aan het einde van de ochtend/avond als de paden klaar zijn, mag één van de spelers kiezen welk pad hij wil volgen. Zijn tegenstander kiest het andere pad. Tijdens het andere dagdeel kiest de andere speler als eerst.

Twee van de avonturiers

Conclusie
The Lost Expedition is een spel dat in eerste instantie een beetje onder mijn radar was gebleven, maar waar ik door iemand anders op werd gewezen. Er worden momenteel nogal wat coöperatieve spellen uitgegeven, waardoor de spellen waar niet zoveel ruchtbaarheid aan wordt gegeven nogal eens vergeten kunnen worden.

En dat zou in het geval van The Lost Expedition zeker niet terecht zijn, want ik heb me uitstekend gemaakt met dit spel! Vooropgesteld, het is niet een heel thematisch spel. Zelf het mooie artwork en het feit dat de expeditie zich voor je neus ontvouwt, kunnen niet verhullen dat we uiteindelijk met een nogal abstract spel te maken hebben.

En dat abstracte is natuurlijk ook inherent aan de puzzel die je wordt geboden. Elke ronde zul je een hand kaarten hebben die je op de best mogelijke manier moet proberen uit te spelen. Daarbij kijk je met name naar wat er al op tafel ligt en wat je zelf verder nog uit zou kunnen spelen, want wat je mede-spelers doen is totaal onbekend. Het zorgt ervoor dat het spel een tactisch hoogstandje geworden is, waarbij je in elke beurt probeert de beste kaart te spelen zonder dat je uiteindelijk met alleen maar slechte kaarten komt te zitten.

En nadat alle kaarten gespeeld zijn, is het tactisch vernuft nog niet ten einde. Op dat moment zul je namelijk samen de keuzes moeten gaan maken die ervoor zorgen dat je zonder al teveel kleerscheuren het einde van dat dagdeel bereikt. Je zult daarbij continu worden geconfronteerd met de vraag of je ‘op safe’ wilt spelen of juist wat risico wilt nemen.

En het mooie is dat dit in alle speelvormen (competitief en coöperatief) en bij alle spelersaantallen naar voren blijft komen. Ook met de herspeelbaarheid en de variatie van het spel zit het dus wel goed. Qua speelduur is het spel ook aangenaam te noemen. Het duurt niet al te lang en dat is uitstekend gezien het feit dat er weinig ontwikkeling in het spel. De avonturierskaarten worden allen geschud en komen dus op willekeurige volgorde naar voren, het is daarbij niet zo dat de kaarten aan het einde van de expeditie persé moeilijker zijn dan aan het begin. Wel zullen over het algemeen de voorraden minder worden, waardoor er alsnog een zekere moeilijkheidsfactor aan het einde van het spel zit.

Al met al is The Lost Expedition een uitstekende filler, waarmee ik me uitstekend vermaak. Wat mij betreft dan ook nu al één van de verrassingen van 2017!