Auteur: Wesley 20 april 2017 0 Reacties

Ook in New York vecht het goed tegen het kwaad. De Foot Clan probeert New York onder haar controle te krijgen en houden, maar de Turtles laten dit niet zomaar gebeuren. In deze nieuwe titel van Kevin Wilson maak jij onderdeel uit van dit verhaal!

Teenage Mutant Ninja Turtles: Shadows of the Past
Kevin Wilson
2016
2-5 spelers
IDW Games
60-90 minuten
Dice Rolling / Grid Movement / Hand Management / Modular Board / Variable Player Powers
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

Doel
TMNT: Shadows of the Past is een spel voor 2-4 spelers waarin 1 speler de bad guy zal spelen en 1 tot 4 andere spelers de rollen van de Turtles (of hun companen) voor hun rekening zullen nemen. Het spel is scenario-based. Ze hebben voor het spel zoveel mogelijk aansluiting gezocht bij de Turtles comics die vanaf 2011 door IDW Publishing worden uitgegeven. Het spel wordt geleverd met een aantal ‘books’ (soort campaigns), waarbij elke campaign bestaat uit een viertal chapters (scenario’s). Van deze scenario’s speel je er over het algemeen drie.

Zoals gebruikelijk is bij scenario-based games is het doel van het spel per scenario verschillend. Veelal zal dit zijn dat je met je Turtles een bepaalde locatie moet bereiken of dat je een aantal van de bad guys moet verslaan. Want daar draait het uiteindelijk natuurlijk allemaal om. De Turtles proberen hun geliefde New York zo veilig mogelijk te houden!

Setup
Ondanks dat ook de voorbereiding voor elk spel zal variëren (afhankelijk van het gekozen scenario), is de basis vergelijkbaar.

De spelers zullen om te beginnen moeten kiezen wie de villain spelers is en wie de turtles speler(s) is/zijn. Het is goed je daarbij te realiseren dat onafhankelijk van of je met één, twee of drie turtles spelers speelt er altijd vier karakters gebruikt moeten worden. Zijn er minder dan drie spelers voor de turtles, dan zullen de spelers meerdere karakters per persoon moeten spelen. Veelal zullen hiervoor de turtles gekozen worden, maar je kunt ook kiezen uit onder meer Splinter, April of Casey Jones. Voor het gemak ga ik bij deze review er van uit dat de gekozen helden de turtles zijn.

De hoofdrolspeler

Nadat duidelijk is wie welke rol speelt, kiezen de spelers een scenario. En daar kan direct op gekeken worden wie de villain speler tot zijn beschikking heeft. Hij pakt de bijbehorende miniaturen (aantal staat ook aangegeven bij het scenario) en vormt het villain deck met de daarbij behorende kaarten (per soort villain zullen de te gebruiken kleuren kaarten staan aangegeven). Voor elke soort villain die hij tot zijn beschikking heeft, krijgt hij een behorend overzichtskaartje met daarop de statistieken. Ook krijgt hij aan het begin van het spel een aantal focus tokens (aangegeven bij het scenario).

De turtles spelers kiezen de heroes die zij willen spelen en pakken de hierbij behorende miniaturen, overzichtskaarten en actiedobbelstenen. Op elk overzichtskaartje staat aangegeven met hoeveel focustokens elke held begint. Ook deze worden gepakt en op het overzichtskaartje gelegd. Elke turtle heeft een aantal special move kaarten waarop speciale acties staan die tijdens het spel gebruikt kunnen worden. Elke kaart heeft een bepaalde waarde en per turtle mag aan het begin van het spel (aan de hand van zijn skill en eventuele modifier die bij het scenario hoort) voor die waarde één of meer kaarten kiezen die hij tot zij beschikking heeft tijdens het spel.

De spelers kunnen vervolgens de plattegrond voor het spel gaan samenstellen. De twee tegels die hiervoor staan aangegeven op de scenariokaart worden hiervoor gepakt en aan elkaar gelegd. Daarnaast worden de aangegeven omgevingstegels gepakt en op de juiste plaats gelegd. Hierbij kun je bijvoorbeeld denken aan auto’s, vuilnisbakken en trappenhuizen. Zowel de villain als de turtles speler zetten hun miniaturen op de aangegeven plaatsen op de plattegrond neer. De turtle speler kun hierbij zelf kiezen welke turtle hij op welke plek neerzet.

Vervolgens moeten de overige componenten worden klaargelegd naast het speelbord. Dit zijn de terreinkaarten (overzichtjes van de effecten van terreinen), gevechtsdobbelstenen, extra focus tokens, drain tokens, KO tokens en extra levenstokens. Als dit allemaal gebeurd is en de villain speler heeft een openingshand van vijf kaarten gepakt, dan kan het spel beginnen.

Ronde-overzicht
Het spel wordt gespeeld over één of meerdere ronden, waarin de spelers zullen proberen om hun einddoel te bereiken. Elke ronde begint met het dobbelen van alle actiedobbelstenen door de turtles speler(s). Deze worden tegelijkertijd gegooid, maar elke turtle heeft zijn eigen dobbelstenen. Is iemand niet tevreden met het resultaat van de worp, dan mag hij een focus token inzetten om één of meerdere dobbelstenen opnieuw te gooien. Het tweede resultaat moet gehouden worden.

Een aantal van de dobbelstenen. De kleuren staan voor de desbetreffende turtle.

Als iedereen tevreden is met zijn resultaat (of niet meer opnieuw kan gooien), dan moeten de actiedobbelstenen van links naar rechts in een volgorde naar keuze worden neergelegd. Dit is een wezenlijk onderdeel van het spel aangezien deze volgorde niet meer aangepast mag worden als deze eenmaal definitief is en van groot belang is (zoals verderop wordt toegelicht).

Als de dobbelstenen op de gewenste manier zijn neergelegd, kan de ronde daadwerkelijk gaan beginnen. Elke turtle komt hierbij aan de beurt om zijn acties uit te voeren en na elke turtle heeft de villain speler de mogelijkheid om zijn acties uit te voeren. De onderlinge volgorde waarin de turtles aan de beurt willen komen, wordt hierbij volledig vrij gelaten. Dit mogen zij zelf bepalen. Een ronde ziet er dus bijvoorbeeld als volgt uit: Leonardo – Villain – Michaelangelo – Villain – Donatello – Villain – Raphael – Villain. Na de laatste beurt van de villain speler eindigt de beurt.

Als een turtles speler aan de beurt is, kan hij de actiedobbelstenen van zijn turtle gaan gebruiken om zijn acties uit te voeren. Hij mag hiervoor zijn eigen dobbelstenen gebruiken (drie stuks) én de meest rechtse dobbelsteen van de turtle die links van hem zit en de meest linkse dobbelsteen van de turtle die rechts naast hem zit (hier is de volgorde van de dobbelstenen dus van belang). Dit geldt voor elke turtle met uitzondering van Raphael. Zijn emotionele en opvliegende (en daarmee soms egoïstische) karakter zorgen ervoor dat hij weliswaar zes dobbelstenen mag gooien en gebruiken, maar dat hij niet de dobbelstenen van zijn buren mag gebruiken (zij wel die van hem overigens). Zodra je één of meer dobbelstenen gebruikt leg je hier een drain token (putdeksel) op om aan te geven dat ze gebruikt zijn, Deze worden aan het einde van de beurt weer verwijderd zodat duidelijk is dat de dobbelstenen door de andere turtles weer gebruikt kunnen worden.

 Bebop & Rocksteady

Elke turtle gebruikt meerdere malen dezelfde dobbelsteen, maar de dobbelstenen van de turtles onderling verschillen wel weer van elkaar. Symbolen die je op de verschillende dobbelstenen zult tegenkomen zijn het skateboard (verplaatsen), een schild (verdediging), een katana (melee combat), een shuriken (ranged combat) of een ying/yang symbool (chi). Ook kan er een combinatie van een schild en een katana, een dubbel skateboard, een dubbele katana of een dubbele shuriken voorkomen.

Bewegen is zeer eenvoudig. Je activeert één of meerdere van je dobbelstenen met een skatebord daarop. Dit doe je door een putdeksel token op de desbetreffende dobbelsteen te leggen. Voor elke dobbelsteen die je activeert, mag je vervolgens het aantal movementpunten van de desbetreffende turtle bewegen. Je kunt daarbij in alle richting lopen (dus ook diagonaal), zolang je maar rekening houdt met het terrein waarover je loopt en wie er in de buurt zijn. Moeilijk begaanbaar terrein zal je extra movementpunten kosten en als je van de richel van een dak loopt, dan val je naar beneden. Daarnaast kunnen aangrenzende vijanden roet in het eten gooien. In dat geval zul je eerst een ‘break away’ moeten uitvoeren. Dit houdt in dat je per vijand die aangrenzend aan jou staat één extra movementpunt nodig hebt om weg te komen.

De overzichtskaart van Splinter

Combat werkt zeer eenvoudig en daarnaast werken zowel melee combat (tegen vijanden die aangrenzend aan jou staan) en ranged combat (tegen vijanden die niet aangrenzend staan) hetzelfde, buiten het feit dat je andere dobbelsteensymbolen nodig hebt. Voor elk aanvalssymbool dat je activeert met de putdeksel, mag je een aantal dobbelstenen gooien gelijk aan je aanvalswaarde. Een dobbelsteen kan een schild (niet van belang voor de aanvallende partij en dus een mis), één keer raak of twee keer raak tonen. Net als met elke andere worp van dobbelstenen mag je een focustoken afleggen om eenmalig één of meer dobbelstenen opnieuw te gooien.

De verdedigende partij gooit een aantal dobbelstenen dat gelijk is aan zijn verdedigingswaarde. Voor elk schildsymbool dat hij heeft (op een actiedobbelsteen of op een actiekaart) mag hij één extra dobbelsteen gooien. Elk gegooid schild annuleert één treffer. Kleinere villains zullen met één schade al snel dood zijn, maar de turtles zelf, de leaders van de villain-speler en de sterkere villains hebben veelal meer schade nodig. Voor elk levenspunt dat iemand verliest, verwijder je één pizzapunt van de overzichtskaart.

Bij ranged combat moet je er nog rekening mee houden dat als je verder weg staat, de kans minder groot is dat je raak gooit. Elk veld voorbij het tweede veld annuleert dan ook één gegooid schadepunt.

De gevechtsdobbelstenen

Elke keer dat je chi gebruikt, krijg je één focus en één levenspunt (pizzapunt) terug. nadat je deze hebt gepakt mag je de dobbelsteen naar een zijde naar keuze draaien en die actie uitvoeren.

Elke turtle heeft één of meer bijzondere actiekaarten. Als je de juiste dobbelstenen hiervoor hebt, kun je deze eenmaal per ronde uitspelen en activeren. Dit zorgt ervoor dat je bijzondere acties kunt uitvoeren waarbij je bijvoorbeeld meerdere vijanden in één keer kunt aanvallen, een vijand kunt aanvallen die verder weg staat of je extra goed bent in verdediging die ronde.

De actiekaarten van de verschillende turtles

Heeft een turtle al zijn actiedobbelstenen gebruikt, dan legt hij een stop-token bij zijn turtle neer om aan te geven dat hij zijn beurt al heeft gehad. De putdeksel tokens kunnen dan verwijderd worden zodat de spelers naast hem nog kunnen zien welke dobbelstenen zij nog kunnen gebruiken.

De villain-speler heeft geen actiedobbelstenen, maar gebruikt in plaats daarvan actiekaarten. Op deze kaarten kom je dezelfde symbolen tegen als op de actiedobbelstenen (met uitzondering van chi), staat aangegeven welke villainsoort (en hoeveel daarvan) je mag activeren en kunnen nog bijzondere acties staan. De villain-speler moet tijdens zijn beurten telkens twee van deze kaarten open voor zich uitspelen en uitvoeren, waarbij hij elke miniatuur maar één keer per beurt mag gebruiken.

De kaarten die hij uitspeelt worden op de tafel naast elkaar neergelegd, waarbij laatst gespeelde kaart het meest rechts moet blijven liggen. Er mogen ook maar vier kaarten tegelijkertijd liggen, dus als er een vijfde kaart wordt uitgespeeld dan wordt de meest linkse kaart afgelegd. Dit is van belang omdat er bepaalde symbolen/acties zijn (zoals de verdedigingsdobbelstenen) die meerdere beurten kunnen gelden.

Verder zijn de acties die de villain-speler mag uitvoeren dezelfde als bij de turtles, met uitzondering van het feit dat de villain-speler een ‘desperation activation’ kan uitvoeren. In dat geval speel je een actiekaart gesloten vanuit je hand en mag je één mini naar keuze activeren om daarmee één movement, één melee attack of één ranged attack uit te voeren. Niet erg efficiënt, maar soms wel noodzakelijk.

Aan het einde van elke beurt pakt de villain-speler twee nieuwe actiekaarten. In het deck met actiekaarten zit ook een regroupkaart. Zodra deze wordt gepakt, krijgt de villain-speler één focustoken en schudt hij de regroupkaart en alle reeds afgelegde kaarten door de trekstapel heen.

Een gevecht in actie. Eén van de turtles is KO

Zodra de laatste actie van de villain-speler is uitgevoerd, eindigt de ronde. Einde ronde effecten worden afgewikkeld (zoals die van Donatello) en de turtles-speler(s) kan/kunnen alle stop-tokens en putdekseltokens afleggen. De villain-speler krijgt daarnaast aan het eind van de ronde één focustoken.

Zowel turtles als villains kunnen verslagen worden, maar de uitwerking van beiden verloopt anders. Als een villain wordt verslagen, dan komt deze in de spawn-pool terecht. Aan het einde van elke ronde mag de villain-speler de helft van de mini’s per villain soort terug spawnen op het bord.

Voor een turtle werkt dit anders. Als één van hen wordt verslagen, krijgen zij een KO-token op hun overzichtskaart. Daarnaast wordt de mini van de turtle op zijn zij gelegd. Elke keer als hij aan de beurt is, gooit hij een aantal dobbelstenen. Dit aantal is gelijk aan zijn verdedigingswaarde, maar kan verhoogd worden doordat er andere turtles aangrenzend aan hem staan en verlaagd worden als er villains aangrenzend aan hem staan. Voor elke voltreffer die hij gooit, krijgt hij één levenspunt terug. Heeft hij een bepaald aantal levenspunten verzameld, dan kan hij weer meedoen aan het gevecht.

Op deze manier zal er worden doorgespeeld totdat ofwel de turtles ofwel de villains aan de winstcondities hebben voldaan. Afhankelijk van wie het eerste chapter van een book wint, ga je door naar chapter 2 of 3. Ongeacht of je chapter 2 of 3 speelt (en wie deze wint) zal je altijd naar chapter 4 gaan. Winnen de turtles chapter 2 of 3, dan zullen zij onder gunstigere condities aan chapter 4 beginnen dan in het geval dat zij hebben verloren.

Conclusie
Mede-reviewer Ruud heeft het al meerdere malen gezegd en volgens mij is het hier op Ameritrash.nl ook al eens eerder genoemd. Ik heb een soort eighties/nineties-obsessie. Die obsessie zorgt ervoor dat ik spellen met thema’s uit die periode graag wil hebben en wil spelen. Aangezien dit veelal licentietitels zijn, is dit met wisselend succes. Veelal blijft het probleem dat licentietitels gewoonweg niet goed zijn. Een spel leunt teveel op de licentie en te weinig op de gameplay.

Dit was echter een titel waarvan we van tevoren wisten dat het van de hand van Kevin Wilson (onder meer bekend van Descent) en daarmee waren de verwachtingen hoog. En wat mij betreft zijn die verwachtingen uitgekomen.

Qua componenten is er weinig te klagen. De miniaturen zijn van degelijke kwaliteit, stevige tokens en boards, kaarten zijn van goede kwaliteit en het artwork is het artwork uit de comics. Als er dan toch iets te mopperen is, dan is het de drukfoutjes in de spelregels en scenario’s. De naderhand gepubliceerde errata is echt nodig, want er zijn de nodige fouten te vinden, erg slordig.

Het thema in het spel is uitermate goed uitgewerkt. Het feit dat de turtles dobbelstenen van elkaar gebruiken en daarmee gebruik maken van de kracht van de ander, de individuele eigenaardigheden van de turtles die tot uiting komen in de dobbelstenen, de actiekaarten en bijzondere vaardigheden, maar ook zeker het gebruik van de ‘books’, ‘chapters’ en de wijze waarop de plattegronden en opdrachten zijn opgebouwd ademen werkelijk de verhaallijnen die we uit de IDW Comics kennen.

Een speciale rol is daarin misschien wel weggelegd voor de speciale actiekaarten. Met de juiste combinatie aan dobbelstenen zie je jezelf als Donatello ineens met je stok over een gebouw afspringen, wek je de woede van Raphaël op waardoor je nog sterker wordt of gebruik je het zwaard van Leonardo om meerdere villains tegelijkertijd aan een spies te rijgen.

Het feit dat de turtles en villains om de beurt hun acties mogen uitvoeren, zorgt voor een vlot verloop van het spel maar kent ook zeker zijn nadelen. Allereerst is het spel voor mij met name een 2-speler spel geworden. Eén speler met de turtles en één speler met de villains zorgt ervoor dat je een vlot lopend spel hebt, waar je beiden je acties makkelijk en vlot kunt uitvoeren. Speel je met drie, dan wordt dit al wat trager omdat je iets meer overleg met elkaar moet hebben. Op zich nog geen probleem. Maar zodra je het met 3 of 4 spelers gaat spelen, wordt wat mij betreft de downtime te lang. Als jouw turtle eenmaal geweest is en je moet wachten tot de volgende ronde terwijl nog drie andere turtles en de villain (meerdere malen) aan beurt moeten komen, dan kan het best zijn dat je even moet wachten.

Maar ook als je niet lang hoeft te wachten (omdat je met 2 of 3 spelers speelt) kent dit systeem zijn nadelen. Als jouw turtle eenmaal is geweest, dan is zijn ronde over. Dit houdt echter niet in dat hij niet nog meerdere malen in een gevecht betrokken kan raken. Uiteraard mag hij zich hiertegen verdedigen, maar alsnog voel je je soms een sitting duck. Meestal zal dit niet zo’n probleem zijn, maar eens in de zoveel tijd kan het tot frustrerende situaties leiden.

De scenario’s en de doelen die daarbij horen, vergen wel wat denkvermogen van de spelers. Meestal zijn de scenario’s zodanig opgebouwd dat je vanaf het begin goed op moet letten welke route je moet volgen. Je zult daarbij direct goed moeten handelen, omdat je anders daar en op dat moment al een groot gedeelte van het scenario verliest. Vooral een spel tussen een ervaren speler en een first-timer kan om deze reden vlot afgelopen zijn.

De actiemogelijkheden die de spelers hebben (movement, combat e.d.) zijn verfrissend eenvoudig te noemen. Over line of sight hoef je niet lang na te denken en ook movement heb je vrij snel door. Op dezelfde wijze is ook combat eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Soms misschien iets minder thematisch accuraat, maar ook dit komt de snelheid van het spel ten goede.

Aan mijn mede-turtles liefhebbers raad ik aan om direct een pizza te bestellen en dit spel op tafel te leggen. Het staat absoluut garant voor vele uurtjes speelplezier. Geen turtlefan? Ook in dat geval zul je je uitstekend vermaken met een spel dat vlot doorspeelt, een portie gezond verstand vereist maar tegelijkertijd ook een mooie geluksfactor durft toe te laten.

De foto’s bij deze review kunnen Kickstarter exclusives bevatten die niet bij de retailversie van het spel worden meegeleverd.