Auteur: Wesley 30 maart 2016 0 Reacties

Dictators die op vakantie gaan in het zonnige Hawaï. Dat kan nooit goed gaan toch? Als snel besluiten ze dat ze de wereld willen regeren.
En dat doe je vanuit Amerika, dus wat volgt is een knotsgekke race waarbij de dictators op zoek gaan naar de president van Amerika om hem ervan te overtuigen de macht over te dragen.
Ben jij de snelste in Revenge of the Dictators?

Revenge of the Dictators
Bas Damoiseaux, Bart Latten en Alina Manzhelevska
2016
2-5 spelers
Kickstarter
45-105 minuten
Dice Rolling / Kickstarter / Variable Player Powers
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

Inleiding

Het mooie aan de vlucht die Kickstarter de afgelopen jaren heeft genomen, is dat we inmiddels ook met enige regelmaat Nederlandse designers zien die de weg naar Kickstarter vinden en dit medium gebruiken om het uitgeven van hun spel te realiseren en aan de man te brengen. Dit -net als bij buitenlandse designers- met wisselend succes, waarbij het succes veelal afhankelijk is van een mix van de professionaliteit die het project uitstraalt, de (exclusieve) bonussen die backers krijgen, het prijskaartje dat daaraan hangt en niet in de minste mate de gunfactor ten aanzien van de designer en/of zijn publisher.

Een nieuwe speler in deze markt is Black Box Adventures, het bedrijf van Bas Damoiseaux, Bart Latten en Alina Manzhelevska die als eerste titel het door hun zelf bedachte ‘Revenge of the Dictators’ op de markt willen brengen. Wij van Ameritrash.nl mochten het prototype van het spel spelen. Onze bevindingen lees je hieronder.

Doel

Revenge of the Dictators is een bordspel (dat overigens vrijwel geheel rond het uitspelen van kaarten draait) voor 2-5 spelers. In het spel speelt iedere speler een dictator die probeert de president van de Verenigde Staten te ontmoeten om hem ervan te overtuigen om de macht in de VS aan hem over te dragen. Met de macht over VS zal de dictator vervolgens over de hele wereld heersen! Dit doe je door vanuit Hawaï (waar je op vakantie bent) naar Washington D.C. te reizen, terwijl je onderweg daar naartoe zoveel mogelijk goodwill te kweken bij de president door de nodige nucleaire basissen onschadelijk te maken.

Klinkt ernstig toch? Mwah, niet te ernstig hoor, want met kreten als ‘How to lose your friends and rule the world’ en het feit dat de spelers ook vooral worden aangemoedigd om gebruik te maken van valse snorren, baarden en accenten worden de intenties van het spel al snel duidelijk.

Voorbereiding

Iedere speler begint met het pakken van een dictatorkaart. Deze kaart toont je welke dictator je bent en welke actieve of passieve vaardigheid je tijdens het spel hebt. Hierbij kun je denken aan het pakken van een tweede kaart als je een kaart mag pakken (en er vervolgens één houden), het hebben van bonussen bij het onschadelijk maken van nucleaire basissen of het krijgen van bonussen bij het reizen over het bord.

Het speelbord, met daarop een plattegrond van Noord-Amerika en een deel van Zuid-Amerika, wordt op tafel gelegd. Deze plattegrond toont een gebied dat is onderverdeeld in de verschillende staten van Amerika en is daarnaast onderverdeeld in vier nucleaire zones (het bord is daarnaast ook nog ingedeeld volgens -fictieve- tijdzones, die gebruikt worden bij sommige reisacties).

Vervolgens wordt het commandodeck klaargelegd. Dit deck bestaat uit actiekaarten (te spelen in je eigen beurt), interruptiekaarten (op elk moment uit te spelen), Founding Fatherkaarten (met een permanent effect) en Defconkaarten (die de Defcon-status zullen verhogen). Met deze kaarten wordt het commandodeck samengesteld. Iedere speler begint het spel met 4 kaarten (actie- of interruptiekaarten).

Daarnaast krijgt iedere speler vervolgens vier nucleaire zonekaarten (één uit elke zone) die hij gesloten voor zich neerlegt. Deze kaarten bevatten de naam (en ligging) van een gebied op het speelbord. De overige nucleaire zonekaarten mogen worden weggelegd. Voor de nucleaire basissen in zone IV (Mexico en Alaska) zijn er fiches die geschud mogen worden en waarvan er vervolgens op elke locatie één (gesloten) mag worden neergelegd. Overgebleven fiches worden weggelegd.

Ten slotte worden alle presidentkaarten geschud en deze vormen de presidentdeck. Als het fiche op Defcon 5 wordt neergelegd (laagste niveau van alertheid) en de spelerspionnen op Hawaï, dan is het spel klaar om te beginnen.

Ronde-overzicht

Het spelen van Revenge of the Dictators verloopt volgens een vast stramien. Elke ronde komt iedere speler (met de volgorde van de klok mee) aan de beurt. In zijn beurt heeft iedere speler drie acties te besteden. Eén daarvan mag voor een reisactie gebruikt worden. Je mag minder dan drie acties gebruiken, maar mag geen acties meenemen naar de volgende ronde. Acties mogen in een volgorde naar keuze worden uitgevoerd.

De basisacties waar je uit kunt kiezen zijn reizen, een kaart pakken en een kaart uitspelen.

Reizen is een belangrijk onderdeel van het spel. Je zult namelijk vanuit Hawaï naar Washington DC moeten reizen en bij voorkeur onderweg nog wat locaties moeten bezoeken die op jouw nucleaire zonekaarten staan aangegeven om wat goodwill bij de president te kweken door daar de nucleaire basissen onschadelijk te maken. Reizen mag je maximaal één keer per beurt met een reisactie doen (het kan daarnaast ook nog door het uitspelen van kaarten) en doe je door je pion over een doorgetrokken streep te bewegen naar de volgende locatie. Je bent dus voor wat betreft deze actie afhankelijk van de routes die staan aangegeven op het bord. Daarnaast kun je niet reizen als er een blokkadefiche op de route is gelegd (hierover later meer). In dat geval zal je een andere route moeten vinden.

Het uitspelen van een actiekaart is eigenlijk hetgeen waar het spel om draait. In jouw beurt kun je namelijk één of meer actiekaarten uitspelen die je diverse acties laten uitvoeren. Op deze kaarten staat aangegeven hoeveel acties het kost om een kaart uit te spelen en wat het effect daarvan is. De meeste kaarten hebben een eenmalig effect, maar sommige kaarten gelden voor meerdere beurten. De belangrijkste acties bestaan uit het nog een stukje verder reizen (versneld via vliegtuig of regulier over een weg) en het dwarszitten van de tegenstander(s).

Dit dwarszitten kan door middel van een aantal middelen die we ook in andere spellen voorbij hebben zien komen, zoals het afpakken van kaarten, het dwingen van je tegenstander om kaarten af te leggen of door kaarten van je tegenstander tegen te houden (dat laatste door middel van een interruptiekaart). Maar centraal in het spel zijn de wegblokkades. Deze blokkades, in de vorm van fiches, kun je gebruiken om de routes van je tegenstanders te blokkeren en het zo voor hen moeilijker te maken om hun einddoel te bereiken. De actiekaarten bestaan voor een groot gedeelte uit kaarten waarmee je deze blokkeringen kunt plaatsen of juist kunt verwijderen (of omzeilen). Deze blokkades gelden overigens niet alleen voor de reguliere reisacties. Ook het luchtruim kan afgesloten worden en een zogenaamde ‘no-fly zone’ worden.

De laatste basisactie, het pakken van kaarten vergt weinig uitleg. Het kost een actie om een kaart te pakken en dit mag je meerdere malen per beurt doen. Actie- en interruptiekaarten die je pakt, neem je op hand. Aan het einde van de beurt moet je daarbij altijd rekening houden met je handlimiet van 5 kaarten. Het kunnen echter ook Founding Father of Defconkaarten zijn die je pakt. Als je een Founding Fatherkaart pakt, dan leg je deze open voor je neer. Per speler kan er slechts één Founding Father kaart liggen, dus eventuele eerder gepakte kaarten worden afgelegd. Op de Founding Fatherkaart staat een effect dat permanent (of voor meerdere beurten) geldt. Ook een Defconkaart laat je direct zien aan je tegenstanders. Je verhoogt door het pakken van deze kaart de Defcon status met één punt, wat nadelige gevolgen zal hebben voor het spel. Zo kunnen bijvoorbeeld ineens bepaalde grenzen worden afgesloten door wegblokkades, er extra Founding Fatherkaarten aan het spel worden toegevoegd of spel eindigen binnen twee rondes. Deze kaarten vertegenwoordigen de hogere status van alertheid die er in het gebied geldt door de nucleaire dreiging.

Je mag bij een Founding Fatherkaart of Defconkaart geen vervangende kaart pakken.

Op de nucleaire zonekaarten die je aan het begin van het spel hebt gekregen, staan gebieden aangegeven waar een nucleaire basis te vinden is. Aan jou om deze nucleaire basissen onschadelijk te maken om zo een goede beurt te maken bij de president van de Verenigde Staten. Als je op een locatie bent aangekomen die op één van je vier kaarten staat aangegeven, moet je een reisactie én een andere actie gebruiken om te proberen de basis onschadelijk te maken. Veelal zal dit dus gebeuren in de beurt nadat je bent aangekomen op de desbetreffende locatie (omdat je maar één reisactie kunt gebruiken per beurt). Als je dit doet, gooi je met een zeszijdige dobbelsteen. Een resultaat van 3-6 is een succes, maar bijeen 1-2 faal je. Uiteraard zijn er ook de nodige kaarten waarmee je het resultaat kun beïnvloeden. Faal je, dan kun je het de volgende beurt opnieuw proberen. Lukt het, dan mag je de nucleaire basis open neerleggen om aan te geven dat je die gehaald hebt. Ontmantelde basissen in de zones 1-3 zullen je een voordeel opleveren bij de president, een ontmantelde basis in zone vier niet. In deze laatste zone ligt op elke locatie een fiche. Afhankelijk van wat er op de achterkant van dit fiche staat aangegeven krijg je een bonus die je tijdens de rest van het spel eenmalig of permanent kunt gebruiken.

Ben je eenmaal aangekomen in Washington DC, dan zul je de president nog moeten treffen en overtuigen van jouw gelijk. Aan het begin van je beurt draai je hiervoor de bovenste kaart open van het presidentdeck (dit kost geen actie). Op de opengedraaide kaart zal staan vermeld of de president wel of niet aanwezig is (en veelal nog een effect voor de rest van de beurt). Is hij niet aanwezig, dan heb je pech en zul je je beurt verder als gebruikelijk moeten uitvoeren. Is hij er wel, dan mag je een twintigzijdige dobbelsteen mogen gooien. Het resultaat bepaalt of je de president van jouw gelijk overtuigt. Heb je geen enkele basis onschadelijk gemaakt, dan overtuig je de president bij een resultaat van 20, met één onschadelijke basis met 18 en hoger, vervolgens 14 en hoger en ten slotte met 8 en hoger (bij respectievelijk twee of drie onschadelijke basissen). Lukt het? Dan win je het spel. Lukt het niet, dan is de beurt ook direct voorbij en zul je de volgende ronde moeten kijken of de president er nog is.

Overigens kun je uit het presidentsdeck ook nog een kaart trekken die meldt dat je in het verkeerde Washington staat (de stad in plaats van de staat) en dan mag je weer naar de andere kant van Amerika reizen…….

Het spel komt direct met een aantal aanvullende spelregels voor wat variatie. Hierbij moet gedacht worden aan het verhogen en verlagen van de moeilijkheidsgraad of de mogelijkheid om spelers (gedwongen) beurten over te laten slaan.

Conclusie

Wat ik heb gespeeld is een prototype van het spel. Over de kwaliteit van de onderdelen, het artwork en over de definitieve spelregels kan ik – zoals vaker bij een preview – weinig zeggen.

Tijdens het lezen van de regels en het spelen van het spel hoorde ik continu een stukje uit een film die ik ooit eens heb gezien in mijn hoofd voorbij komen. Rowan Atkinson speelde een Brit met narcolepsie in de film Rat Race en zei ‘It’s a race’ op het moment dat hij erachter komt dat hij meedoet aan een race met aan het eindpunt een flinke buit. Wat volgt in die film is een doldwaze race waarin de deelnemers in de meest vreemde en ludieke situaties terechtkomen in hun poging om zo snel mogelijk het eindpunt te bereiken.

Dat was het gevoel dat ik bij het spelen van dit spel ook kreeg. Het spel bestaat uit een race waarbij je, terwijl je zo snel mogelijk probeert om jouw einddoel te bereiken, probeert om je tegenstanders zoveel mogelijk dwars te zitten. En dat mag met alle verschillende mogelijkheden die het spel je biedt. En die zijn zeer uiteenlopend! Je kunt volledig worden ingesloten, beurten verknallen doordat het ontmantelen van basissen onmogelijk wordt gemaakt of keihard worden dwarsgezeten door de Founding Fatherkaarten die je pakt. Het spel zegt gekscherend al dat je vrienden kwijt kunt raken tijdens het spelen, en ik moet eerlijk zeggen dat met de verkeerde mensen het spel wellicht nog wel eens van tafel afgegooid zal worden. Je moet dan ook echt wel houden van spellen waarbij je elkaar flink kunt pesten en dwarszitten (en er ook tegen kunnen!).

Zoals bij het soort spel hoort, komt er een flinke geluksfactor kijken bij het geheel. De kaarten die je pakt, de locaties die je krijgt, het resultaat van de worpen met de dobbelstenen die je gooit en zelfs de dictator die je speelt zullen voor een groot gedeelte de uitkomst van het spel bepalen. Storend was dit echter wat mij betreft niet. Door de verschillende keuzes die je hebt, heb je namelijk voldoende grip op het spel en zelfs in geslagen positie kun je nog enorm veel plezier hebben door het dwarszitten van je tegenstanders.

Het spel floreert wel duidelijk bij hogere spelersaantallen. Zelf heb ik het spel gespeeld met 2-4 spelers en ik vond het met met 3 en 4 spelers erg leuk. Met 2 spelers kun je elkaar teveel ontlopen op het bord en dat komt het spel niet ten goede. Ik kan me daarentegen voorstellen dat je bij 5 spelers te lang aan het wachten bent totdat je weer aan de beurt bent en dat het spel in dat geval één grote chaos met zich meebrengt. Het spelbord kan er ten slotte volledig anders uit zien op het moment dat je weer aan de beurt bent. Maar dat heb ik zelf niet aan de levende lijve kunnen ondervinden. Met 3 en 4 spelers vond ik het in elk geval erg leuk om te spelen.

Uiteraard kent het spel wat extremen. Zo kun je linea recta naar Washington racen en hopen dat je een 20 gooit. Eens in de zoveel potjes zal dit misschien eens voorkomen. Daarnaast zal het ook voorkomen dat je snel in het spel (soms zelfs voor je eerste actie) volledig wordt klemgezet door je tegenstanders en geen kant op kan. Geen zorgen! Want jouw tijd komt nog wel (in dit potje of het potje daarna!). Wacht je kans af tot het moment dat je tegenstander denkt er te zijn en speel dan die ultieme pestkaart uit waarmee je het spel volledig op zijn kop zet. Je zult hem rood zien aanlopen aan de andere kant van de tafel.

Ook het gebruik van de wegblokkades brengt een risico met zich mee. Hoe meer spelers er meedoen, hoe meer blokkades er gedurende het spel op het bord zullen komen te liggen. En uiteindelijk zijn er minder kaarten om de blokkade te verwijderen of te omzeilen dan om blokkades te plaatsen. Het kan dan ook zomaar zijn dat je een aantal beurten niet verder kan reizen. Of dat jouw beoogde route ineens op een soort hordeloop begint te lijken. De designers van het spel erkennen dit ook en hebben bij ons aangegeven dat – in afwijking van het prototype dat wij hebben gespeeld – het aantal blokkades zal worden verminderd. Zelf kan ik me voorstellen dat je bijvoorbeeld met een maximum aantal blokkades per gebied gaat werken om te voorkomen dat alles volledig wordt dicht gebouwd. Dit brengt daarnaast nog een extra tactische mogelijkheid in het spel.

Het thema van het spel zelf is voornamelijk ludiek en ter vermaak aanwezig. Uiteindelijk betreft dit een racespel waarbij je de tegenstanders probeert dwars te zitten. Nu zijn het dictators die op vakantie zijn, maar het had wat mij betreft even goed gebruik kunnen maken van het verhaal achter Rat Race, de spelers als kabouters kunnen afbeelden op zoek naar de pot met goud of andere personages die op zoek naar een bepaald iets. Als het er maar leuk en grappig uitziet!

Al met al is Revenge of the Dictators een spel dat niet voor iedereen is. Maar heb je zin in een avondje plezier en kun je tegen een hoog pestgehalte, dan zal Revenge of the Dictators je goed bevallen.Geniet van het stoom uit de oren van je tegenstander als je voorkomt dat hij een nucleaire basis onschadelijk maakt of op het moment dat blijkt dat de president weer eens niet aanwezig is en zet zelf je pokerface op als het jou gebeurt. En om maar af te sluiten met woorden van Rowan: ‘It’s a race!!’

Met dank aan Black Box Adventures voor het ter beschikking stellen van een prototype van het spel en de afbeeldingen die in deze preview zijn gebruikt. Ameritrash.nl benadrukt dat er hier sprake is van een onbetaalde preview van het spel.

Revenge of the Dictators is momenteel te vinden op Kickstarter. Klik op het Kickstarterlogo om naar hun pagina te gaan.