Auteur: Wesley 7 juli 2017 0 Reacties

Zoals de naam al doet vermoeden ontmoetten twee bordspelgiganten elkaar in dit spel. De mechaniek van Pandemic wordt gecombineerd met misschien wel het meest gebruikte bordspelthema. Pandemic viel bij ons goed in de smaak, veel van de Arkham-spellen ook.
Maar houdt dit automatisch in dat ook Pandemic: Reign of Cthulhu een goed spel is geworden?

Pandemic: Reign of Cthulhu
Chuck D. Yager, Matt Leacock
2016
2-4 spelers
Z-Man Games
40 minuten
Action Point Allowance System / Cooperative Play / Hand Management / Variable Player Powers
Engelstalig
Enige taalafhankelijkheid

Doel
Succesvolle spellen zijn er om uitgemolken te worden. Een spel blijkt een succes te zijn, dus dan is er weinig reden om niet met een hele rits uitbreidingen en reïmplements te komen. En zo ook bij Pandemie/Pandemic. Nadat de normale uitbreidingen werden uitgebracht, kregen we een dobbelversie en een kaartversie. Daarna zag Pandemic Legacy: Season 1 (Spoiler vrij) het licht, waarvan inmiddels ook het tweede seizoen op de planken ligt.

Was het genoeg? Nee, want Pandemic kon natuurlijk ook nog gecombineerd worden met een ander zeer populaire thema, te weten het Lovecraft-universum. In Pandemic: Reign of Cthulhu reizen we eens te meer af naar Arkham om daar te voorkomen dat de Old Ones onze realiteit betreden. Dit doen we door de vier ‘gates’ naar de andere realiteiten te sluiten. En ondertussen zullen we ook in de gaten moeten houden dat er niet teveel cultists en Shoggoths rondlopen in Arkham en omstreken.

Setup

Het bord wordt in het midden van de tafel neergelegd binnen bereik van alle spelers. De kaart met Cthulhu wordt als laatste kaart neergelegd op het spoor voor de Old Ones. De overige Old Ones kaarten worden geschud en er worden zes willekeurige Old One kaarten gepakt en op een rij gesloten neergelegd naast Cthulhu.

Alle cultist en shoggoth miniaturen worden naast het speelbord neergelegd. Ook worden alle summoning kaarten door elkaar geschud. De bovenste twee kaarten worden opengedraaid en op de daarop aangegeven plaatsen worden 3 cultisten neergelegd. Vervolgens worden er 2 cultisten neergelegd op de derde en vierde kaart die worden opengedraaid en 1 cultist op de vijfde en zesde kaart die worden opengedraaid. Ten slotte wordt er een zevende kaart opengedraaid. Daar wordt 1 shoggoth neergelegd. De zeven opengedraaide kaarten worden op de aflegstapel neergelegd.

Iedere speler krijgt een investigator kaart (en een overzichtskaart) en zet de bijbehorende miniatuur op het treinstation in Arkham. Volgens de spelregels krijgt iedere speler de keuze uit 2 kaarten, maar je kunt er uiteraard ook voor kiezen om de investigators zelf te kiezen of willekeurig toe te delen.

Op de investigator kaart staat aangegeven met hoeveel sanity tokens de speler begint (leg deze op de kaart) en welke vaardigheden hij heeft.

Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad waarop je wilt spelen, verwijder je een aantal aanwijzingskaarten uit het spel. Nadat deze kaarten goed zijn geschud, krijgt iedere speler een aantal kaarten om het spel mee te beginnen. Ook worden er een aantal relic kaarten gepakt (afhankelijk van het aantal spelers) en deze worden geschud op het bord neergelegd.

Nadat er een aantal ‘Evil stirs’ kaarten door deze kaarten heen is geschud, kan het spel beginnen.

De ontmoeting aan het begin van het spel bij het treinstation.

Ronde-overzicht

Iedere speler komt met de volgorde van de klok mee aan de beurt. Als hij aan de beurt is, worden de volgende fases doorlopen:

• Vier acties uitvoeren
• Twee spelerskaarten pakken
• Summoning kaarten opendraaien.

Voor de vier acties die je uit mag voeren kun je ervoor kiezen om jezelf te verplaatsen, een gate gebruiken, een cultist of shoggoth verslaan of een aanwijzings- of relic kaarten geven of nemen. Uiteraard kun je ook een gate sluiten.

Verplaatsen over het bord, kan lopend door jezelf voor één actie naar een aangrenzende (en verbonden) locatie te verplaatsen. Je kunt ook de bus gebruiken, hier is echter wel een aanwijzingskaart voor nodig. Gebruik je de aanwijzingskaart van de locatie waar jij staat, dan mag je naar een locatie naar keuze verplaatst worden voor één actie. Gebruik je een andere aanwijzingskaart, dan kun je je verplaatsen naar de op de kaart aangegeven locatie. Ben je erg wanhopig, dan kun je er ook nog voor kiezen om van de ene gate naar de andere gate te verplaatsen.  Dit kan echter wel ten koste gaan van je mentale gezondheid en je zult dan ook elke keer een ‘sanity roll’ moeten doen. Mislukt deze, dan verlies je één van je sanity tokens.

De dobbelsteen voor de sanity roll.

Kom je tijdens je verplaatsing op een locatie met een shoggoth, dan zul je ook de dobbelsteen moeten gooien om te kijken of je eventueel een sanity token kwijtraakt.

Uiteraard ga je ook de strijd aan met hulpjes van de Old Ones. Voor elke actie die je daaraan wilt besteden kun je één cultist verslaan (van het bord verwijderen) van de locatie waar je staat. Voor drie bestede acties kun je een shoggoth verslaan. Versla je een shoggoth dan krijg je daar nog een relic kaart voor ook.

Een cultist en een shoggoth.

Als je op dezelfde locatie staat als een andere investigator dan kun je een relic kaart aan hem geven of van hem nemen. Datzelfde kan ook met een aanwijzingskaart zolang je in de plaats staat die op de kaart staat vermeld.

Uiteraard is het sluiten van de gates een belangrijk onderdeel van het spel. Om dit te kunnen doen, moet je op de locatie van de gate gaan staan en daar vijf aanwijzingskaarten afleggen van de stad waarin je je bevindt. Lukt dit, dan mag je direct van elke locatie uit die stad één cultist verwijderen.

Nog geen enkele gate gesloten.

Al deze acties mogen meerdere keren per beurt door een speler worden uitgevoerd. Daarnaast kan elke investigator gebruik maken van zijn eigen bijzondere vaardigheden. Deze staan op zijn overzichtskaart aangegeven. Ook kan een speler een relic kaart gebruiken. Dit kost geen actie.

Is de speler klaar met het uitvoeren van zijn acties, dan mag hij twee spelerskaarten van het deck pakken. Hiermee vult hij zijn hand weer aan. Een speler mag nooit meer dan zeven kaarten op hand hebben. Pak je tijdens deze fase een ‘Evil stirs’ kaart, dan moet je deze direct uitvoeren. Allereerst gooi je hiervoor de dobbelsteen om te kijken of je een sanity verliest. Daarna draai je de volgende Old One kaart open. Deze kan een effect hebben dat direct uitgevoerd moet worden of wat voor de rest van het spel geldt.

Daarna wordt de onderste kaart van de stapel gepakt en op de aangegeven locatie wordt een shoggoth geplaatst. Deze kaart wordt samen met alle kaarten op de aflegstapel geschud en bovenop de trekstapel gelegd. Daarna maak je de rest van deze fase af.

In de summoning fase worden er een aantal summoning kaarten opengedraaid. Bij de Old One kaart die opengedraaid ligt en het meest rechts ligt, staat aangegeven hoeveel. Op elke locatie die wordt omgedraaid wordt een cultist geplaatst. Liggen er al drie cultists op die locatie, dan wordt er geen vierde cultist bij geplaatst en wordt de volgende Old One opengedraaid.

Bij het opendraaien van de kaarten moet je daarnaast het cthulhu symbool nog in de gaten gehouden worden. Elke keer dat die staat aangegeven op een kaart verplaatst elke shoggoth zich één locatie dichter naar de gate die het dichtstbij is. Bereikt hij die gate, dan wordt hij van het bord gehaald en wordt er direct een Old One kaart opengedraaid.

Een speler kan tijdens het spel insane raken doordat hij zijn laatste sanity token kwijtraakt. De speler draait zijn investigator kaart om en is vanaf nu insane. Vanaf nu kan de speler één actie minder uitvoeren en  heeft hij andere bijzondere vaardigheden. Lukt het je om een gate te sluiten terwijl je insane bent, dan verplaats je jouw miniatuur naar de kerk of het ziekenhuis. Ze draaien hun investigator kaart terug naar de goede kant en krijgen hun sanity tokens terug.

Het spel eindigt direct als er wordt gewonnen of verloren. De spelers winnen op het moment dat alle vier de gates zijn gesloten. Ze verliezen op het moment dat de laatste Old One (Cthulhu) ontwaakt, er geen cultists/shoggoth meer geplaatst kunnen worden terwijl dit wel moet, een speler geen 2 kaarten meer kan pakken nadat hij zijn vier acties heeft uitgevoerd of als alle spelers insane zijn.

Cthulhu

Conclusie

Pandemic: Reign of Cthulhu borduurt voort op de mechanismes uit Pandemic, met een aantal aanpassingen. Zo kun je hier je ‘sanity’ kwijtraken, lopen er her en der shoggoth over het bord heen die je dwingen hen tegen te houden en is er een apart deck met bijzondere kaarten (die bij Pandemic door de normale kaarten heen geschud zitten). Het resultaat is een spel waarin je duidelijk de contouren van Pandemic herkent, maar wat toch een ander gevoel geeft.

Als ik dat gevoel zou moeten omschrijven, dan zou ik het Reign of Cthulhu omschrijven als een vlotte en minder berekenbare versie van Pandemic. Dat minder berekenbare zit dan met name in de sanity rolls, in het gebruik van de relic kaarten (die nadelen met zich mee kunnen brengen) en niet in de laatste plaats door de Old One kaarten. Deze komen op veelal onverwachte momenten in het spel en brengen effecten met zich mee die het spelverloop flink kunnen beïnvloeden.

Maar het minder berekenbare zit ook in het minder gecompliceerde karakter van het spel. Pandemic herbergt maar één onzekere factor en dat is wanneer er een uitbraak is. Daarnaast is het grotendeels kansberekening wanneer er een risico wordt gevormd in één van de steden. Vervolgens probeer je je acties te optimaliseren om dit risico de kop in te drukken en probeer je tegelijkertijd om medicijnen te vinden. Dit geheel kan ervoor zorgen dat het spel nogal eens als ‘thinky’ wordt ervaren. Reign of Cthulhu heeft dit minder, waardoor het spel vlotter verloopt.

Eenvoudiger is het echter niet. Zeker niet, het voelt voor mij zelfs moeilijker aan om te winnen. En dat zit hem in de vele manieren waarop je kunt verliezen en de onzekerheden die in het spel zitten. The Old Ones kunnen elkaar erg snel opvolgen, de kaarten kunnen snel opraken en daarnaast kunnen er ook zo maar ineens veel shoggoth op het bord komen te staan.

Een leuke, vlotte variant van Pandemic dus. Maar net als het origineel blijft het uiteindelijk een relatief abstract geheel. En dat is ook logisch, want je kunt de blokjes wel vervangen door miniaturen en ze deels laten lopen, maar uiteindelijk blijft het hetzelfde principe. Daarnaast worden de meeste Cthulhu spellen gemaakt of gebroken door de sfeer die het verhaal in het spel brengt en dat ontbreekt bij dit spel volledig.

Die sfeer wordt natuurlijk ook niet versterkt door het feit dat het spel niet erg thematisch is. De sanity en de gates en elder signs doen hun best om het Cthulhu gevoel over te brengen, maar als het verjagen van cultists en shoggoth een kwestie is van kaarten sparen en afleggen en je verder weinig anders te doen hebt dan rondlopen over het speelbord, dan is de spanning en inleving in het spel ver te zoeken.

Uiteindelijk is het dan ook de vraag voor wie dit spel is. Ik vermoed dat de gemiddelde Cthulhu liefhebber niet aan zijn trekken zal komen bij dit spel. Te weinig verhaal, te weinig sfeer en (naast degelijk artwork) middelmatige miniaturen. Voor de Pandemic liefhebber die zich niet laat afschrikken door het thema van het spel zit er best een vlotte en aardige variant van het basisspel verborgen in deze doos en die zullen zich er best mee vermaken.