Auteur: Wesley 23 april 2015 2 Reacties

Memoir ‘44 is een twee speler wargame van Richard Borg dat zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Spelers zullen de verschillende veldslagen uit de Tweede Wereldoorlog kunnen na spelen als de Duitsers of de geallieerden. Verslaan ook ditmaal de geallieerden de Duitsers?

Memoir ’44 (2004)
Richard Bord
Days of Wonder
60 minuten speelduur
Engelstalig
Gematigde mate van taalafhankelijkheid
Miniatures, Squad-level, combat, dice, cards

Memoir ’44 is het tweede spel dat het Command & Colors systeem gebruikt van Richard Borg. Met dit systeem, dat later ook nog toegepast zou worden bij onder meer Battlelore, is op simplistische (en boeiende) wijze een spelsysteem bedacht voor wargames. Niet langer met een liniaal naast het bord om te kijken hoe ver een unit mag bewegen of spelregels van 50+ pagina’s met strategische verhandelingen over oorlogsvoering, maar gewoon gebruik maken van kaarten en dobbelstenen!

Dat de spelregels van Memoir ’44 relatief eenvoudig zijn, blijkt ook wel uit het feit dat een groot gedeelte van het spelregelboek bestaat uit de beschrijving van de scenario’s. Bij elk scenario staat hoe het opgebouwd moet worden alsmede een stuk historische achtergrond.

Het speelbord van Memoir ’44 wordt aan het begin van het spel opgebouwd door een standaard speelbord te beleggen met hexagoonvormige tegels die de verschillende ondergronden tonen (zoals bos, water, berg etc). Veelal wordt dit gedaan op basis van het scenario dat je graag wilt spelen. De spelers kiezen wie de Duitsers en wie de geallieerden zal spelen en – eveneens op basis van het gekozen scenario – worden de units op het bord geplaatst.

Het bord is tijdens het spel onderverdeeld in drie zones; de linker- en rechterflank en het middengebied. Daarnaast kent het spel twee soorten command kaarten, te weten de section kaarten en de tactic kaarten. Met deze elementen, tezamen met de dobbelstenen die gebruikt zullen worden, kan Memoir ’44 gespeeld gaan worden.

Het spel wordt gespeeld in een serie van beurten. Elke beurt is vervolgens onderverdeeld in een aantal fases. Om te beginnen speel je een command kaart uit, vervolgens bepaal je welke units je met de command kaart activeert en deze verplaats je (of je laat ze staan). Mits je aan alle voorwaarden voldoet, mag je met de geactiveerde units aanvallen om vervolgens de beurt te beëindigen door een nieuwe kaart te pakken. Dit totdat één van de spelers aan de overwinningscondities voldoet.

Tijdens het spel zul je het meest gebruik maken van section kaarten. Op een section kaart staat aangegeven welke zone(s) de kaart op van toepassing is en hoeveel units je binnen die zone(s) mag verplaatsen. Je kiest welke units je activeert deze beurt en deze units mag je vervolgens verplaatsen. Voor een infantry unit geldt dat ze één tegel mogen verplaatsen en dan aanvallen of dat ze twee tegels mogen verplaatsen (en in dat geval niet meer mogen aanvallen). Andere units (special forces. armor en artillery) hebben andere bewegings- en aanvalsmogelijkheden. Ook het terrein waar de beweging naartoe gaat, kan van belang zijn.

Uiteraard kun je er ook voor kiezen om geen section kaart, maar een tactic kaart uit te spelen. Deze kaarten beschrijven nauwkeurig wat je hier wel en niet mee mag doen en bieden je veelal de mogelijkheid om wat verrassingselementen in jouw strategie in te bouwen.

Nadat je de units die je voor deze ronde hebt geactiveerd bewogen hebt (of ervoor hebt gekozen om ze te laten staan), kun je eventueel nog de tegenstander aanvallen. Om dit te kunnen doen moet jouw geactiveerde unit(s) binnen het bereik van het doelwit staan en moeten ze ‘in het zicht staan’. Dit laatste houdt in dat er geen zicht belemmerende objecten in de weg mogen staan zoals bergen, bos of bunkers.

Als je aan deze voorwaarden voldoet dan mag je een aantal dobbelstenen werpen. Dit aantal is afhankelijk van bijvoorbeeld het soort unit dat je gebruikt om aan te vallen. Met elke dobbelsteen kun je hits, misses en retreats gooien. Hits zijn de zijden van de dobbelsteen die het soort unit tonen waar je mee aanvalt én de granaten die je hebt gegooid. Met elke hit die je hebt gegooid, vernietig je één unit van de groep die je hebt aangevallen. Als je alle hits hebt afgewikkeld en je hebt ook retreat symbolen gedobbeld, dan trekt de aangevallen groep zich één tegen terug richting de eigen zijde van het bord voor elk retreat symbool dat is gegooid.

Ben je er dan? Nee, zeker niet. Mocht er namelijk sprake zijn van ‘close combat’ (oftewel als de aanvallers op de tegel aangrenzend aan de verdedigers staan) en de verdedigers trekken zich terug, dan mogen de aanvallers zich naar de tegel van de verdedigers verplaatsen waardoor zij feitelijk een extra bewegingsmogelijkheid krijgen. Is er daarbij sprake van een armor unit dan kan deze de verdedigers zelf achterna gaan en nogmaals aanvallen.

Zijn alle gevechten afgewikkeld, dan mag je een nieuwe kaart van de stapel pakken en op handen nemen.

Dit gaat zo door totdat één van de spelers vier of zes (afhankelijk van het scenario) overwinningspunten heeft behaald. Overwinningspunten krijg je voor elke groep units van je tegenstander die je volledig hebt vernietigd, waardoor je dus vier tot zes groepen units van de plattegrond moet wegvagen.

Conclusie
Memoir ’44 is voor mij zo ver als ik wil gaan met wargames. Het biedt mij een aangename mengeling van tactiek, strategie en geluk. En daarnaast heeft het voor een wargame een zeer aangename speelduur. Geen urenlang staren naar legertjes en geneuzel, maar gewoon lekker doorspelen en met gemak twee of drie potjes op een avond kunnen spelen.

Deze eenvoud vind je niet terug in de diepgang van het spel. Want er zit enorm veel variatie in, zeker als je de diverse uitbreidingen bekijkt die er voor dit spel te krijgen zijn. Elke scenario heeft zijn eigen aspecten, units en bijzondere objectjes waardoor elk spel op zich staat.

Het historisch aspect van het spel is ook alleraardigst. Je leest je weer eens in in wat geschiedenis, hebt een startpunt dat geschiedkundig redelijk accuraat is en bepaalt vervolgens wat jij gedaan zou hebben.

Memoir ’44 is voor mij absoluut een 8 waard. Toch heeft het spel inmiddels mijn spellenkast verlaten. Waarom? Omdat ik Battlelore 2nd Edition en Memoir ’44 qua spelmechaniek teveel op elkaar vind lijken. Gezien het beperkte aantal keer dat ik dan een wargame speel (want daar moet je wel voor in de stemming en een tegenstander hebben die daar zin in heeft) vind ik het voldoende om hooguit twee van deze spellen te hebben. En dan hebben Battlelore 2nd Edition en Star Wars: Queens Gambit de voorkeur boven deze gezien het thema van deze spellen.

Desalniettemin zal een spelletje Memoir ’44 zelden afslaan en het zeker aanbevelen aan andere.

 

Alle gebruikte afbeeldingen zijn eigendom van Days of Wonder.