Auteur: Wesley 9 maart 2016 0 Reacties

Of je nu wilt vluchten uit Moria, de route naar Rivendell wilt afleggen of  de aanval op Osgiliath wilt meemaken, het is allemaal mogelijk met Lord of the Rings: The Card Game. Kan deze LCG van Fantasy Flight Games ons nog dichterbij het verhaal van Tolkien brengen?

Lord of the Rings: The Card Game
Nate French
2011
1-2 spelers
Fantasy
60 minuten
Cooperative play / Deckbuilding / Handmanagement
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

Inleiding

Lord of the Rings: The Card Game is een ‘living card game’ voor één of twee spelers. Het omvat eigenlijk de gehele reis van Frodo en zijn fellowship vanaf het moment dat hij uit de Shire vertrekt tot op het moment dat hij de ring in Mount Doom gooit (en met bepaalde uitbreidingen zelfs nog daarvoor).

Omdat er sprake is van een ‘living card game’ weet je van tevoren bij alle grote en kleinere uitbreidingen precies wat je koopt. Niet eindeloos boosters blijven kopen op zoek naar de juiste kaart, maar gewoon gewoon kopen wat je op dat moment wilt hebben. Op deze manier kun je ook kiezen welk deel van het verhaal je wilt spelen en daar de sets voor aanschaffen.

Doel van het spel

In het spel spelen de spelers een groep helden die een deel van de reis uit het verhaal proberen te voltooien. Dit deel van het verhaal (quest) moeten zij voltooien om het spel te kunnen winnen. Overlijden de heroes van de speler(s) voordat zij de quest hebben gehaald, dan is het spel verloren.

Zoals ik hierboven al schreef kan dit spel alleen (solo) of met twee spelers (coöperatief) worden gespeeld. Bij mijn beschrijving van het spel ga ik uit van een spel met twee spelers. Waar nodig, zal ik de verschillen met het solospel aanstippen.

Setup

Het klaarleggen van het spel is grotendeels het klaarmaken van verschillende decks met kaarten.

Allereerst heeft elke speler een drietal heroes en een deck met kaarten. Je kunt hierbij kiezen voor de standaard decks en heroes die in de spelregels van het basisspel worden genoemd, maar al snel zul je zelf decks willen en moeten gaan maken. Het deckbuilden is dan ook een deel van de voorbereiding (en het plezier) van het spel.

De drie (gekozen) heroes legt iedere speler voor zich neer en door de ‘threat cost’ van die heroes bij elkaar op te tellen, krijgt hij de beginwaarde voor zijn threat level. Deze geeft hij aan op zijn threat dial die hij voor zich neerlegt. De threat level staat voor het gevaar waarin een speler verkeert. Hoe hoger de threat level des te meer gevaar een speler kan verwachten.

Vervolgens kiezen de spelers welke quest zij willen doen. Dit staat voor een deel van het verhaal. De quest bestaat uit een aantal kaarten en op de startkaart zal precies staan vermeld hoe het encounter deck (dat staat voor de gevaren die de helden tijdens de quest kunnen tegenkomen) moet worden samengesteld. Ook het quest deck en het encounter deck worden klaargelegd op de tafel.

De verschillende (damage, progress en resource) tokens worden vervolgens klaargelegd en zodra iedere speler zijn openingshand van zes kaarten heeft gepakt en bepaald is wie de startspeler is, kan het spel beginnen.

Ronde-overzicht

Elke ronde moeten de volgende zeven fases worden doorlopen:
– Resource fase;
– Planning fase;
– Quest fase;
– Travel fase;
– Encounter fase;
– Combat fase;
– Refresh fase.

In de resource fase krijgen de spelers resources waarmee zij hun acties kunnen uitvoeren. Elk van de drie helden die een speler heeft, heeft een eigen resourcepool en aan elk van deze resourcepools wordt een resource toegevoegd.

Het is van belang om deze pools goed gescheiden te houden. Elke held is afkomstig uit één van vier ‘spheres’, te weten leadership, tactics, spirit of lore. Deze spheres, aangeduid met een bepaalde kleur en symbool, zijn van belang omdat je om een kaart uit te kunnen de resources vanuit de juiste sphere-pool moet gebruiken. Dit geldt alleen niet voor de neutrale (grijze) kaarten, die mogen met alle resources worden betaald.

Ten slotte eindigt de resource fase als iedere speler een kaart van zijn deck pakt.

In de planning fase kunnen spelers, te beginnen met de startspeler, allies of attachment kaarten uitspelen als zij de juiste resources daarvoor hebben. Kaarten die uitgespeeld worden, komen ‘ready’ in het spel. Er is dus geen sprake van een summoning sickness. Als zij gebruikt wo5rden, dan worden ze ‘exhausted’ (kwartslag gedraaid).

In de questfase gaan de spelers aan de slag met het eigenlijke doel van het spel. Ze proberen met hun characters verder te komen met hun quest. Om dat te doen moeten zijn allereerst de characters exhausten die zij op quest sturen (committen). De spelregels geven aan dat de startspeler dit eerst moet doen en dan de andere speler, maar gezien het cooperatieve aspect van het spel zal dit veelal in overleg en tegelijkertijd gedaan worden.

Vervolgens wordt er per speler een kaart van het encounter deck opengedraaid (staging). Als hierbij kaarten met een ‘ when revealed’ effect worden opengedraaid, worden deze direct uitgevoerd. Verder kunnen dit enemy en location kaarten zijn (die worden in de staging area opengelegd) of treachery kaarten (die worden uitgevoerd en afgelegd).

Als dit allemaal is gedaan dan vergelijken de spelers hun gezamenlijke willpower stength (van de characters die op quest zijn gegaan) met de threat strength van de kaarten die in de staging area liggen. Is de willpower hoger dan mogen zij een aantal progress tokens (gelijk aan het verschil) op de huidige quest kaart neerleggen. Dit laatste mag alleen als er geen actieve locatie ligt. Is er een actieve locatie,dan gaan de progress tokens eerst op de actieve locatie en pas daarna op de quest kaart.

Is echter de threat strenght hoger, dan verliezen de spelers en verhogen zij de threat level op hun threat dial.

Als de quest-fase voorbij is kunnen de spelers gaan travellen. Wat zij hiermee doen is één van de locaties uit de staging area verplaatsen en er een actieve locatie van maken. De startspeler kiest (veelal na overleg) naar welke locatie er gereisd wordt. Een actieve locatie heeft als voordeel dat de threat level van deze locatie niet meer meetelt tijdens de quest fase. Nadeel is echter weer dat je de locatie eerst zult moeten wegspelen voordat je weer progress tokens op de quest kaart kunt leggen.

Voor zowel de quest kaarten als de actieve locaties geldt dat het aantal benodigde progress tokens op de kaart staat aangegeven. Heb je dit behaald dan wordt de kaart afgelegd (bij een actieve locatie) of vervolg je je quest door naar de volgende quest kaart te gaan.

Zodra de quest- en travelfase zijn afgewikkeld is het tijd dat het spel in actie komt, hetgeen gebeurt in de encounter fase. In deze fase zullen de creatures die in de staging area liggen actie kunnen ondernemen tegen de spelers.

De spelers kunnen zelf echter de eerste slag toedelen. Ze kunnen namen (per speler) een creature besluiten zelf aan te vallen. Als zij dit willen dan wordt de creature uit de staging area gehaald en voor de speler neergelegd (engagen). Er wordt nog geen daadwerkelijke aanval uitgevoerd, dit gebeurt gezamenlijk aan het einde van deze fase.

Eerst moet er namelijk nog gekeken worden wat de creatures zelf gaan doen. Als de spelers zelf niet aanvallen, dan wordt er voor de creatures gekeken naar de threat levels van de spelers en de engagement kosten van de creatures. Is de laatstgenoemde lager of gelijk aan de eerste dan gaan de creatures de confrontatie met de spelers aan. Elk creature dat hiervoor in aanmerking komt, valt een speler aan. Per creature zal worden bekeken met welke speler hij de strijd zal aangaan.

Combat wordt altijd op dezelfde manier afgewikkeld en vindt aan het einde van deze fase plaats. Als het gevecht begint, dan vallen de tegenstanders altijd eerst aan. Dit begint met het toedelen van een gesloten kaart van het encounter deck aan elk van de aanvallende creatures. Dit wordt de shadow kaart genoemd. Daarna vallen de creatures aan. De verdedigende speler kiest welk creature als eerst aanvalt en wie hem gaat verdedigen (en of hij hem gaat verdedigen). Verdedigers worden exhausted. Voordat er sprake is van schade doen, wordt de shadow kaart van het desbetreffende creature opengedraaid en een eventueel shadow effect wordt uitgevoerd. Is het effect van de shadow kaart uitgevoerd, dan wordt de aanvalswaarde van de creature vergeleken met de verdedigingswaarde van de verdedigende heroes/allies. Is de aanvalswaarde hoger, dan wordt verschil als schade aan hem toegebracht. Heeft hij meer schade dan hitpoints dan sterft de hero/ally. Wordt een creature niet verdedigd, dan moet de verdediger een hero uitkiezen die alle schade neemt.

Als alle creatures hebben aangevallen, dan kunnen de heroes/allies nog terug aanvallen. Je kunt hiervoor alleen characters gebruiken die ready zijn en dus niet de characters die net hebben verdedigd. Het terugaanvallen van de creatures gebeurt verder op dezelfde manier, met uitzondering van het feit dat nu niemand een shadowkaart krijgt (De creature heeft nog wel zijn Shadow kaart liggen van zijn eigen aanval).

Als één van je Heroes sterft, dan verdwijnt daarmee ook zijn resourcepool (en indien hij de enige Hero is van die kleur/sphere ook de mogelijkheid om dat soort kaarten uit te spelen). Als alle helden zijn overleden (en je dus feitelijk gezien geen kaarten meer uit kunt spelen), dan ligt je uit het spel.

Als laatste stap van een ronde heb je de refresh fase. Alle threat levels van alle spelers gaan 1 punt omhoog en de marker voor de startspeler wordt doorgegeven. Nadat alle heroes en allies weer ‘ready’ zijn, kan de volgende ronde beginnen.

Op deze manier wordt er doorgespeeld totdat minimaal een van de spelers de laatste fase van de quest succesvol heeft doorlopen of totdat alle spelers zijn geëlimineerd.

Het solospel is eigenlijk exact hetzelfde als hierboven staat omschreven, alleen zul je het nu allemaal alleen moeten doen. Het enige verschil zit hem in keywords als ‘ranged’ en ‘sentinel’, die feitelijk nutteloos zijn geworden omdat deze abilities er zijn om je medespeler te helpen tijdens combat.

Conclusie

Laten we allereerst de formaliteiten even doorlopen. Zoals we van de LCG’s van Fantasy Flight Games zijn gewend, is de kwaliteit van de kaarten uitstekend, het artwork prachtig (alhoewel dit natuurlijk samenhangt met persoonlijke voorkeur) en zijn er (zowel grotere als kleinere) uitbreidingen voldoende om een zeer hoge mate van herspeelbaarheid te garanderen.

Als we dan naar de onderdelen hebben gekeken dan komen we toe aan waar het eigenlijk om draait, wat vind ik van het spel? En daar kan ik redelijk kort over zijn, ik vind het geweldig.

Het helpt uiteraard dat ik een groot fan ben van het thema, maar daarnaast (en dat is nog belangrijker) vind ik de spelmechanieken goed in elkaar zitten. De wijze waarop je tijdens de quest fase de uitdagingen tegenkomt waar je mee om moet gaan tijdens het spel is thematisch gezien erg sterk gevonden en zit goed in elkaar. Waar het uiteindelijke doel duidelijk het voltooien van je quest is, zul je op de weg daar naartoe de nodige locaties moeten aandoen en vijanden van je moeten afschudden. Welke dat zijn, is onbekend en zal elke keer anders zijn. Het spel zal je dan ook meerdere keren verrassen en vraagt elke keer een andere aanpak van je. Vooral bij het solospel is het nog wel eens lastig om deze flexibiliteit in je deck te krijgen en zul je jezelf erop betrappen dat je decks moet gaan aanpassen om specifieke quests te halen.

Ook de gevechten zitten goed in elkaar. Bepaalde vijanden die nog te sterk zijn, kun je in het begin laten voor wat ze zijn, maar zijn wel van invloed doordat ze het voltooien van je quest in de weg kunnen staan. Deels zul je je tactiek elk beurt moeten bepalen en kiezen wie wie gaat aanpakken, maar deels kun je ook verrast worden door het gebruik van de shadowkaarten. Daarnaast zul je voor de nodige keuzes gesteld worden doordat je eerst het verdedigende deel van het gevecht moet afronden voordat je iets terug kunt doen.

Tijdens het spel zul je dan ook snel aanvoelen dat het spel – afhankelijk van de samenstelling van de verschillende gebieden – verschillende tactieken van je zal vragen. Op het ene moment ben je vrij om je vol op het afronden van de quest te richten, maar een moment daarna moet je toch eerst iets gaan doen aan de creatures die er liggen of een paar locaties moeten bezoeken en exploren voordat je je weer met het einddoel kunt bezighouden.

Alle quests hebben een bepaalde moeilijkheidsgraad en die zullen het nodige van je deckbuildingsvaardigheden vergen. Met de standaard decks kun je de makkelijkste quests halen, maar al snel zul je je deck nauwkeurig moeten samenstellen om bepaalde quests te kunnen halen. Er is daarbij zeer veel synergie tussen de kaarten, maar die zul je wel moeten vinden. Daarnaast is het natuurlijk mogelijk om prachtige thema-decks te maken.

Ook niet geheel onbelangrijk is dat het spel met zowel één als twee spelers even goed speelt. Dit ondanks dat bepaalde abilities niet meer van toepassing zijn bij twee spelers. Niet in je eentje spelen voor twee spelers, maar gewoon daadwerkelijk in je eentje spelen.

De spelmechanieken uit Lord of the Rings zijn (in meer of mindere mate) naderhand nog toegepast in spellen als Mistfall (review) en Warhammer Quest (review). Toch prefereer ik uiteindelijk dit spel boven die andere twee titels. Niet alleen vanwege het thema (alhoewel dit zeker een rol speelt), maar ook omdat alles in dit spel op de juiste plaats lijkt te vallen. Thematisch sterk, zeer veel variëteit en zowel met één als twee spelers uitstekend te spelen. Wat wil de Lord of the Ringsfan nog meer?