Ameritrash.nl > Reviews Ameritrash > Legendary Encounters: a Predator Deck Building Game
Legendary Encounters: a Predator Deck Building Game
Na Legendary Encounters : An Alien Deck-Building game komt nu de Predator variant. Grotendeels hetzelfde, maar nu met competitieve variant. De moeite waard? Of blijft de Alien-versie onbetwist bovenaan staan?
Legendary Encounters: a Predator Deck Building Game
Ben Cichoski & Danny Mandel
2015
1-5 spelers
Upper Deck Entertainment
45-60 minuten
Predator, Combat, Kill, Hunt, Murder, Alien
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid
Doel
Legendary Encounters: a Predator Deck Building Game (LE:Predator) is een coöperatieve deck-building ervaring net zoals zijn voorganger Legendary Encounters: an Alien Deck Building Game (LE:Alien). Daarnaast beschikt het spel over een competitieve variant. Omdat de beide Encounters games erg op elkaar lijken, bespreek ik hier alleen de mechanismen van de competitieve variant. Onze originele LE:Alien review lees je hier.
Het doel in de competitieve variant is het scoren van zoveel mogelijk honor. Het spel eindigt zodra een van de Predators sterft, de “ultimate prey” sterft, of het “prey deck” op raakt.
Setup
De playmat. In the Wilds komen allerlei vijandige kaarten langs. In HQ komen de kaarten te liggen die je later kunt kopen. Vijandige kaarten in de combat zone doen de actieve predator schade aan het einde van zijn/haar beurt.
De setup van LE:Predator is een hoop werk. Grotendeels omdat het een enorm kaartspel is met vele stapeltjes kaarten die geschud moeten worden. Het start-deck blijft hetzelfde, beide spelers krijgen 5 Brute Strength kaarten (+1 aanvalskracht) en 7 Experience kaarten (+1 ‘geld’). Iedere speler krijgt ook 1 van de 5 Predator role kaarten en schudt de rol kaart zijn deck in.
De Avatar kaart symboliseert je Predator voor deze game, en heeft een honor value (indien je gedood wordt), een defense en een aantal levenspunten. De ruimte naast je Avatar kaart dient als Trophy Room, waar je overwonnen speelkaarten neerlegt voor honor. Op je Avatarkaart staat ook nog een initiative nummer, de speler met de laagste initiative gaat als eerst.
Een startkaart en Predator avatar kaart (rechts). Een speler krijgt beide kaarten bij het begin van het spel. De linker kaart gaat in het deck van de speler, de kaart rechts symboliseert de predator. Deze predator heeft 11 levenspunten, en 3 armor. Het doden van deze Predator levert 3 honor op (blauwe waarde links onderin). Doe je deze predator minstens 3 schade krijgt de Predator een strike.
Hierna schud je de 8 killer instinct kaarten, de 60 kaarten van het Strike deck. Er zijn daarnaast het Test en Challenge deck (beide 20 kaarten) om te schudden. Daarnaast zijn er 6 mini ‘Prey’ decks, waarvan de eerste 3 de eerste film symboliseren, en de laatste 3 de tweede. Je schudt de 3 stapeltjes los van elkaar, en legt ze van hoog naar laag. Op deze manier ‘werk’ je jezelf door de film heen in chronologische volgorde. Elk van de mini ‘Prey decks’ wordt nog wel aangevuld met Mercenaries, afhankelijk van het aantal spelers.
Als laatste maak je het deck van kaarten dat je kunt gaan kopen, the Armory. Deze kaarten symboliseren Predator equipment en skills. Er zijn 8 groepjes van 14 kaarten waaruit je een set kan samenstellen.
Ronde-overzicht
Er zijn 4 verschillende fases in het spel.
- Prey fase.
- Action fase.
- Strike fase.
- Cleanup fase.
Tijdens de Prey fase wordt net als bij de overige legendary games een kaart van het Prey deck gepakt en face-up in de “Wilds” rij neergelegd. Is dat een Prey kaart, begint de kaart een tocht begint richting Combat Zone. Is de kaart ooit in de Combat zone aangekomen, gaat ‘ie de actieve speler aanvallen. Je wilt dus kaarten van het Prey deck doden (door aanvalskracht) om jezelf te beschermen en zelf honor te scoren. Elke Prey kaart die open gedraaid wordt is namelijk Honor waard, en Predators vinden honor erg, erg belangrijk. Danger kaart werken identiek aan omdraaien. Deze moeten echter worden verslagen met geld. Gear kaarten zijn weer net wat anders, deze hechten zich aan de eerst volgende prey kaart en maken deze pittiger om te verslaan.
Wat prey kaarten. Links onder de honor waarde die de kaart waard is. Rechts hoeveel ‘attack’ het kost om de kaart te doden.
Tijdens de Action fase ben je druk bezig met kijken wat je eigenlijk in je hand hebt aan kaarten. Met de Geld kaarten koop je nieuwe kaarten vanuit het Armory-deck. Met Combat sloop je vijanden.. Makkelijk. Speel je een tweede kaart van hetzelfde type als eerder in je beurt, kan je een bonus effect triggeren. Speel je een kaart met het Duell keyword erop kan je een vijandige predator aanvallen. Doe je minimaal Combat damage gelijk aan de Armor waarde van de predator in kwestie pakt de aangevallen Predator een strike kaart.
Wat kaarten die je kunt kopen uit het Urban Survival deck. Links onderin het effect, rechts onderin de kosten van de kaart.
Tijdens de Strike fase vallen alle Prey kaarten in de combat zone de actieve speler aan. Voor elke vijand pakt de speler een Strike kaart. Strikes kunnen je verwonden, of je honor reduceren (je predator schaamt zich..). Beide effecten kan je proberen tijdens je Action fase weer te genezen.
Wat strike kaarten. De rechter kaart is negatieve honor waard.
Tijdens de Clean up fase discard je je hand en pak je 6 nieuwe kaarten voor je volgende beurt.
Conclusie
LE:Predator is een prima spel geworden, waarbij de mechanismen van LE:Predator zijn voorganger LE:Alien heel dicht volgt. Effectief zijn die twee games functioneel identiek, en zit er vooral een ander thema op geplakt. De competitieve game zit, -denk ik- in het spel omdat er maar twee Predator films zijn gemaakt én maar liefst 4 Alien films. Er is dus gewoonweg veel te weinig film-content om de hele coöperatieve game mee te vullen. Zoals je uit onze originele beoordeling van LE:Alien kon zien vonden we die erg goed (review), en dat is ook deze versie weer. De coöperatieve versie is dus weer top, al hadden we liever meer missies gezien.
De competitieve game is een interessante nieuwe modus, die ongeveer hetzelfde speelt als het Marvel Legendary systeem maar nu volledig competitief is. Deze modus werkt op zich prima en is een leuke toevoeging. Wel heb ik het gevoel dat deze game relatief makkelijk speelt, want echt bedreigd door het spel ben ik nooit. Je tegenspelers kunnen je proberen te irriteren, of zelf direct aan te vallen. Op zich interessant, maar dat moeten je tegenstanders wel doen. Al met al, voelde deze competitieve versie minder goed aan dan de coöperatieve versie. Een leuke extra, maar mijn voorkeur gaat dan ook zeker uit naar de coop.
De componenten zijn zoals we inmiddels gewend zijn van Upper Deck best ‘ok’. De kaarten beschadigen makkelijk, dus je zult moeten sleeven. De game komt met een play mat en dat is weer leuk. Het zijn wel hele bergen met kaarten, al moet ik zeggen dat veel van de kaarten ‘dubbel-op’ zijn, zo zijn er Predator strikes en Prey strikes, voor de verschillende modi. Maar zoveel strikes heb je normaal gesproken niet nodig.
Ach. Dat doet er niet zo veel toe allemaal. Vond je LE:Alien helemaal fantastisch, dan is LE:Predator een leuke toevoeging, zeker als je de Predator licence ook leuk vindt. Voor de competitieve versie alleen zou ik zelf de game niet kopen. En als je moet kiezen tussen Alien en Predator, kies dan voor Alien.