Auteur: Wesley 12 februari 2018 0 Reacties

‘In every generation there is a chosen one. She alone will stand against the vampires, the demons and the forces of darkness. She is the slayer.’ De introductie tot zowel een film als daaropvolgende televisieserie over Buffy the Vampire Slayer. Dit spel borduurt voort op de basisprincipes van Legendary: A Marvel Deckbuilding Game en brengt deze naar Sunnydale. Uitgemolken of voegt het daadwerkelijk iets toe?

Legendary: Buffy the Vampire Slayer
Travis R. Chance, Nick Little
2017
1-5 spelers
Upper Deck Entertainment
30-60 minuten
card drafting, cooperative play, deckbuilding
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

Doel

In heel veel opzichten is Legendary: Buffy the Vampire Slayer identiek aan zijn Marvel tegenhanger, het is dan ook geen Legendary encounters variant. Als zodanig is het ook hier jouw taak om de mastermind (één van de big bads uit de serie) vier keer te verslaan voordat hij zijn kwaadaardige plan heeft uitgevoerd.

Als je de mastermind hebt verslagen, kunnen alle spelers de punten tellen van de villains die zij hebben verslagen tijdens het spel. Op deze manier is het – ondanks het coöperatieve karakter van het spel – mogelijk om een winnaar te bepalen.

Voor degenen die Legendary: A Marvel Deckbuilding Game al hebben gespeeld, zal het spelverloop bekend zijn. De verschillen tussen beide versie heb ik opgesomd onder ‘De verschillen met Marvel Legendary’.

Setup

Legendary komt met een speelbord dat feitelijk gezien geen andere functie heeft dan aangegeven waar de verschillende stapels kaarten moeten komen te liggen. Maar dat zijn er nogal wat, dus een bord is toch wel erg handig.

Kaarten die je eenvoudig uit de doos kunt neerleggen zijn de Potential Slayer stack , de Wound stack (met wonden die je deck vervuilen) en de bystander deck (met onschuldige bijstanders die gevangen kunnen worden genomen). Deze leg je vanuit de doos direct op het bord.

Daarna moeten er wat keuzes gemaakt worden. Allereerst kies je (of trek je willekeurig) een mastermind tegen wie je wilt vechten. Je schudt zijn vier tactic-kaarten en legt deze onder de mastermind kaart op het bord. Elke mastermindkaart geeft aan welke groep villain groep hem altijd volgt. Deze groep villains pak je uit de doos en leg je apart.

Daarna kies je een scheme kaart (of je pakt deze willekeurig). Deze kaart geeft aan wat het mastermind van plan is en hoeveel scheme twist kaarten er gepakt moeten worden. Ook deze pak je uit de doos en leg je apart.

Dan ga je het villain deck samenstellen. Dit doe je met de group villains die altijd de mastermind volgt, de scheme twist kaarten, vijf master strike kaarten en een extra aantal groepen villains, een aantal henchmen en een aantal bystanders dat afhankelijk is van de hoeveelheid spelers waarmee je het spel speelt. Al deze kaarten worden goed geschud en gesloten op tafel gelegd.

Daarna wordt het hero deck gevormd. Je neemt de decks van een aantal verschillende helden (ook weer afhankelijk van het aantal spelers waarmee je speelt) en schudt hun kaarten door elkaar. Deze stapel wordt gesloten op het bord gelegd en de bovenste vijf kaarten worden opengedraaid neergelegd in The Library (apart gebied onder op het bord). De vijf kaarten die in The Library liggen, kun je aanschaffen in jouw beurt.

Iedere speler krijgt vervolgens 8 Watchers en 4 Initiative Soldiers. Hij schudt deze en pakt een openingshand van 6 kaarten. Het spel kan vervolgens beginnen.

Ronde-overzicht

In de basis wordt het spel hetzelfde gespeeld als zijn Marvel tegenhanger. Om beurten voeren de spelers de volgende stappen uit.

Allereerst wordt de bovenste kaart van de villain deck opengedraaid. Als dit een villain/henchmen kaart is, dan wordt deze op het eerste veld in Sunnydale neergelegd. Per veld in Sunnydale (er zijn er vijf) mag er maar een henchmen/villain liggen: Voor zover er al kaarten liggen, worden deze doorgeschoven naar de volgende plek.

Het kan zijn dat door het omdraaien van een villain/henchman kaart de villain aan het einde van de stad ontsnapt uit Sunnydale (bij het doorschuiven van kaarten). In dat geval moet er een kaart uit de The Library(die minder dan 6 kost) uit het spel worden afgelegd. Voor zover die villain bystanders gevangen had, moeten de spelers kaarten uit hun handen afleggen omdat deze arme bystander niet meer gered kan worden.

Keywords maken dit alles wat interessanter. Villains met ‘ambush’ hebben namelijk een effect dat geldt op het moment dat zij in het spel komen en direct uitgevoerd moet worden. Het keyword ‘escape’ geeft een extra effect aan villains die Sunnydale ontsnappen.

De opengedraaide kaart kan echter ook een scheme twist of master strike zijn. Een scheme twist staat voor een deel van het plan dat wordt uitgevoerd door de mastermind. Op elke scheme kaart staat aangegeven wat er moet worden gedaan als een scheme twist wordt opengedraaid. De gevolgen zijn meestal niet fijn! Als alle scheme twists zijn omgedraaid verliezen de spelers het spel omdat de mastermind zijn plan heeft uitgevoerd.

Een master strike houdt in dat de mastermind zelf de spelers aanvalt. Op de mastermind kaart staat aangegeven op welke manier hij dat doet.

Angelus, één van de Masterminds. Uiteraard is Angel ook als held te spelen.

Een opengedraaide kaart kan ten slotte ook een bystander zijn. Een onschuldige burger die op het verkeerde moment op de verkeerde plek was. Hij wordt onder de villain gelegd die als laatste in Sunnydale is gekomen om aan te geven dat hij gevangen is genomen door die villain. Zodra een speler deze villain verslaat, redt hij de bystander.

Tijd voor de speler om iets te doen. Normaliter heeft een speler een hand van zes kaarten die hij allemaal uit moet spelen in een volgorde naar keuze. Elke kaart levert recruit punten, attack punten en/of bijzondere vaardigheden op. Feitelijk gezien staat elke kaart voor een actie die een held uitvoert.

Recruit punten tel je tijdens het uitspelen allemaal bij elkaar op en daarmee kun je hero kaarten uit The Library kopen. Op elke kaart staat aangegeven wat die kost. Koop je een kaart, dan wordt The Library direct aangevuld met een nieuwe kaart. Ook kun je een Potential Slayer kopen als je dat wilt.

Gekochte kaarten komen op je aflegstapel terecht. En zoals gebruikelijk bij een deckbuilding game, zodra de trekstapel leeg is schud je de aflegstapel om daarmee een nieuwe trekstapel te vormen.

Attackpunten worden eveneens bij elkaar opgeteld en daarmee kun je één of meer villains en/of de mastermind aanvallen. Je moet hiervoor (simpelweg) meer aanvalspunten hebben als de verdedigingswaarde van de villain kaart. Daarnaast moet je rekening houden met eventuele fight abilities die getriggered worden door het verslaan van een villain. Eventuele attack of recruit punten mogen niet worden meegenomen naar de volgende ronde en vervallen aan het einde van de beurt van een speler.

Onze heldin in actie

De volgorde waarin je de kaarten speelt is van groot belang. Elke kaart heeft namelijk symbolen voor het team waartoe zij behoren en wat voor klasse held zij zijn. Daarnaast hebben veel hero kaarten special abilities die je kunt gebruiken als er eerder in je beurt een kaart met het juist symbool is gespeeld. Op deze manier kun je een enorme hoeveel aan combinaties in je deck bouwen tijdens het spel, waarmee je bijvoorbeeld extra kaarten kunt pakken, duurdere hero kaarten kunt kopen of sterkere aanvallen kunt uitvoeren.

Aan het einde van je beurt worden alle kaart die je hebt gespeeld of nog op hand hebt, afgelegd en pak je zes nieuwe kaarten. Vervolgens is de volgende speler aan de beurt.

Op deze manier wordt doorgespeeld totdat de laatste mastermind tactic kaart is verslagen, het villain deck leeg is of tot de mastermind heeft gewonnen.

Luck of draw kan ervoor zorgen dat er beurten zijn waarbij je het idee hebt dat je weinig nuttigs uit kunt voeren. Je kunt in dit geval er ook voor te kiezen om te passen. Je legt dan alle kaarten af en pakt zes nieuwe kaarten voor de volgende beurt. Alle wounds die je in je afgelegde hand had, mag je dan ko’en (uit het spel halen).

De verschillen met Marvel Legendary

Tot zover de overlap met Marvel Legendary. De verschillen in de Buffy-variant zitten met name in de light & dark track aan de zijkant van het speelgebied en de courage tokens die je kunt verzamelen en gebruiken tijdens het spel.

Het light & dark track zorgt voor wat extra diepte en mogelijkheden in het spel. De effecten van verschillende masterminsd en villains zorgen ervoor dat je het track meer naar de dark verplaatst. Moet je ooit verder naar het duistere toe terwijl de track al op een waarde van 3 staat, dan voert de mastermind direct zijn dark ability uit (en gaat de track terug naar Dark 1). Aan de andere kant kun je door villains te verslaan en bepaalde kaarten uit te spelen de track meer naar het light verplaatsen. Ga je daar over een waarde van 3 heen, dan krijg je een courage token (en gaat de track terug naar Light 1).

Light & dark track

Verschillende kaarten in het spel zullen sterker worden en leuke effecten hebben naar gelang het track op light of dark staat. En daarbij is het niet zo dat alleen de villains sterker worden als het op dark staat.

Courage tokens kun je op verschillende manieren verzamelen tijdens het spel. Per courage token die je gebruikt, krijg je één recruit- of attackpunt extra.

Courage tokens

Wat verder opvalt bij het spel is dat er geen passieve bystanders meer zijn. Iedere bystander heeft een effect dat uitgevoerd mag worden op het moment dat je hem hebt gered. Datzelfde geldt voor potential slayers. Waar de Marvel tegenhanger (Shield Officer) nogal passief was, kun je een potential slayer op meerdere manieren gebruiken.

Conclusie

Legendary: A Marvel Deck Building Game is met ruim 130 plays verreweg mijn meest gespeelde spel en dat ik fan ben van de Buffy the Vampire Slayer franchise bleek al eerder uit de reviews over Buffy the Vampire Slayer: The Game en Buffy the Vampire Slayer: The Board Game. Je zou dan ook zeggen dat een combinatie van deze twee elementen voor mij een perfect spel zou opleveren.

En eerlijk is eerlijk, het voelt allemaal heerlijk vertrouwd aan. Als Legendary speler speel je het spel zo weg en het thema van Buffy is goed tot uiting gebracht in het spel. Zowel de courage die de helden nodig hebben (in de vorm van de tokens) als de continue strijd die zij leveren waarbij zij hun eigen duistere kant soms moeten opzoeken komen goed tot uiting door het gebruik van de light & dark track en de vaardigheden die de helden hebben.

En juist die twee elementen bieden weer net wat extra mogelijkheden ten opzichte van het originele spel. Er zijn prachtige combinaties te maken waarbij je gebruik maakt van de light & dark effecten en de courage tokens zorgen ervoor dat je wat minder afhankelijk bent van de kaarten die je pakt.

Op en in de kaarten kom je naast de screenshots van de eigenlijke serie ook verschillende elementen tegen die de Buffy-fans zullen herkennen. Angelus die zich met name richt op Buffy en haar vrienden, Tara’s vaardigheden die de slechte kant van Willow onder bedwang kunnen houden, het zijn een aantal van de aspecten die ze in het spel ‘verstopt’ hebben.

Waarom is dit spel – voor mij – dan toch niet perfect? Allereerst is dat omdat ervoor gekozen is om het geen Legendary encounters is geworden. Ondanks dat ik thematisch niets heb met Legendary Encounters: a Predator Deck Building Game en zijn Alien tegenhanger vind ik stiekem de gameplay van de beide spellen beter dan van het originele spel. En wat mij betreft had een Encounters variant ook uitstekend bij het Buffy thema gepast.

Maar wat me meer dwarszit is dat het spel bij vlagen ongebalanceerd aanvoelt. Je zult voldoende potjes hebben waar het echt spannend is of er gewonnen wordt of niet, maar sommige combinaties van kaarten zijn simpelweg veel te sterk. En dat zorgt ervoor dat je het bij zo’n combinatie ofwel heel makkelijk zult hebben (als de combinatie van hero kaarten overpowered is) of juist onrealistisch moeilijk (bij een verkeerde combinatie van villainkaarten en scheme). En dat vind ik erg jammer, want wat mij betreft moet je bij elke willekeurige combinatie van kaarten een leuk en spannend potje kunnen spelen.

Al met al is Legendary Buffy dan ook een game geworden die in de vorm van de courage tokens en light & dark track wat extra’s biedt ten opzichte van zijn grote Marvel broer en ook geleerd heeft van de fouten uit dat spel door de passieve bystanders te vervangen en de relatief nutteloze hulpjes heeft geupgrade naar potential slayers die ook daadwerkelijk iets kunnen. Qua thema zal het een minder groot publiek aanspreken dan Legendary Marvel. En wellicht dat de Buffy fans dan zo enthousiast zijn over het feest der herkenning in het spel dat ze het bij vlagen ontbreken van de balans in het spel voor lief nemen.