Auteur: Wesley 28 september 2018 1 Reactie

Lord of the Rings meets Brieven uit Whitechapel, moet ik nog meer zeggen?
Mwah, misschien dat je dit spel ook kunt spelen in combinatie met War of the Ring!!

Hunt for the Ring
Marco Maggi, Gabriele Mari, Francesco Nepitello
2017
2-5 spelers
Ares Games
90- 180 minuten
Dice rolling, point-to-point movement, secret unit deployment, variable player powers
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

Doel
Hunt for the Ring is een bordspel voor 2-5 spelers, waarbij één speler de rol van de ringbearer speelt en de andere spelers de ringwraith voor hun rekening nemen. Het speelbord is dubbelzijdig aangezien het spel in twee delen gespeeld wordt (achter elkaar of in twee aparte sessies).

In deel I van het spel proberen de hobbits de ring richting de Breeg te brengen, terwijl in deel II Frodo de Breeg verlaat en richting Rivendel gaat. Haalt Frodo de Breeg danwel Rivendel, dan wint hij deel I respectievelijk deel II van het spel. Raakt Frodo corrupt voor die tijd, dan winnen de Nazgul het spel.

Setup

De voorbereiding van het spel is (op het lezen van de spelregels na) eigenlijk best eenvoudig.

Het speelbord wordt neergelegd met de juiste zijde naar boven toe. De ringbearer krijgt een scherm en zet deze voor zich neer. Er wordt een wit vel papier gebruikt in combinatie met dit scherm om de beginlocatie te noteren (op basis van een willekeurig gepakte starttoken) van Frodo en om tijdens het spel bij te houden hoe hij zich verplaatst.

De speler gebruikt 3 fellowship tokens, de company kaarten van Frodo, Samwise en Peregrin en legt deze op de juiste plek neer. De stapel met ally kaarten wordt geschud en de te gebruikers worden op het bord neergelegd. Ten slotte mag hij vijf informatie tokens pakken en er één kiezen om aan de andere speler(s) te geven. De andere vier tokens legt hij achter zijn scherm neer.

De ringwraith speler(s) krijgen de Nazgul mini’s en de bijbehorende ringwraith kaarten. Als er minder dan 4 ringwraith spelers zijn, dan speelt één speler met meer nazguls. De nazgul zijn dus altijd met vier. De Black Rider kaart wordt naast het speelbord neergelegd. Datzelfde geldt voor de log tokens van de ringwraith.

De sorcery kaarten worden geschud en klaargelegd als trekstapel. Daarnaast worden de corruption tegels die voor deel I gebruikt worden in een zak of kom gedaan.

Nadat de startspeler de zes actiedobbelstenen heeft gegooid en deze heeft verwerkt (waarover later meer) kan het spel beginnen.

Ronde-overzicht
Elke ronde in Hunt for the Ring staat voor een dag en elke dag is verdeeld in twee overdagfases en één nachtfase. Tijdens elke fase komt de ringbearer als eerste aan de beurt voordat de ringwraith speler aan de beurt komt. Bij het behandelen van het spelverloop hieronder, ga ik uit van deel I van het spel, daarna zal ik de wijzigingen voor deel II doornemen.

Als de ringbearer aan de beurt is, begint hij met het verplaatsen van Frodo. Tijdens de beide dagfases is deze verplaatsing verplicht, tijdens de nachtfase is het optioneel. Kiest de speler ervoor om hem ook tijdens de nachtfase te verplaatsen, dan krijgt hij daarvoor 1 corruptiepunt (aan te geven op het corruptiespoor op het speelbord) en krijgt de ringwreath speler voordelen tijdens zijn nachtfase. Voor het verplaatsen kijk je naar de locaties en de stippen (tussen de locaties) die op de plattegrond staan op het speelbord. Daarbij geldt dat je altijd rekening moet houden met de voorwaarden dat waar je heen reist ‘aangrenzend’ (als er één weg tussen de beide plekken zit), ‘verbonden’ (als tussen twee velden alleen maar wegen of stippen zitten) en ‘binnen bereik’ (aangrenzend aan de laatste locatie van Frodo óf als het verbonden is via ten hoogste het aantal stippen dat je sinds je laatste locatie op jouw log heb gezet) is.

Heb je bedacht hoe je Frodo gaat verplaatsen, dan zet je op jouw logboek (achter je scherm) een stip neer als je ergens op een stip bent beland, of het nummer dat bij de locatie hoort.

Rust Frodo (wat kan tijdens de nachtfase, dan zet hij niets in zijn logboek).

Het scherm van de ringbearer waarop hij zijn route bijhoudt.
Credits foto: BGG-user Ludovitto

Verder kan de ringbearer speler tijdens zijn beurt er nog voor kiezen om één ally kaart uit te spelen of een fellowship token gebruiken om een ally kaart van de stapel te pakken. Ally kaarten staan voor de hulp die Frodo onderweg krijgt van verschillende personen. Dit kan zijn in de vorm van extra verplaatsingen, het plaatsen van ally tokens op het speelbord, maar ook in de vorm van nieuwe fellowship tokens of het blokkeren van bepaalde locaties voor de nazgul voor een bepaalde periode.

Als de ringbearer speler klaar is met zijn beurt, dan is het aan de nazgul. Deze spelen volgens een vaste volgorde (zelfs als er maar één speler is die alle nazgul onder controle heeft). Ook de nazgul kunnen zich verplaatsen, maar dat werkt iets anders dan bij Frodo. Zolang de nazgul zich over een weg begeven, mogen ze drie velden verplaatsen. Zo niet, dan mag hij naar een aangrenzend veld. Is het echter nacht, dan mag hij altijd twee velden verplaatsen ongeacht of hij zich over een weg verplaatst of niet. Verplaatsen is verder voor een nazgul nooit verplicht en er zijn locaties op het bord waar zij niet mogen komen (exit locaties en locaties waar ally tokens liggen).

De nazgul aan het begin van het spel. Ready to hunt!
Credits foto: BGG-user MkaY

Daarnaast mag een Nazgul gratis acties uitvoeren (een search) of een actie dobbelsteen gebruiken om een actie uit te voeren. Er zijn daarbij maximaal zes dobbelstenen voor vier Nazgul in drie fases, dus de spelers zullen goed moeten overleggen wanneer zij die dobbelstenen in willen zetten. De acties waar je uit kunt kiezen zijn:
– perception;
– een hunt uitvoeren;
– een ally token van een aangrenzende locatie op het bord verwijderen;
– een sorcery kaart pakken of uitspelen.

De dobbelstenen en de verschillende symbolen.
Credits foto: BGG-user Accatitippi

De belangrijkste van deze zijn zonder twijfel het uitvoeren van de search, de perception en de hunt.  Bij de search vraagt de ringwraith vóór of nadat hij zich heeft verplaatst aan de ringbearer speler of de actieve nazgul op een locatie staat waar de ringbearer is of is geweest tijdens het spel. Je kunt dit alleen doen als je ervoor kiest om geen actiedobbelsteen te gebruiken. De ringbearer geeft hier met een ja of nee antwoord op.

Perception gaat net even iets verder. Je gebruikt hiervoor een dobbelsteen met een ring. In dit geval vraag je de ringbearer of zijn laatste locatie (en dus niet de stippen waar hij geweest is of is) in de ‘area’ of ‘section’ is waar de actieve Nazgul staat (het bord is onderverdeeld in verschillende area’s en sections). Als dit het geval is, dan kan de ringwraith daar een token neerleggen zodat hij weet dat de speler hier was.

De hunt gaat verreweg het verst. Ook hier is een actiedobbelsteen voor nodig, maar in dit geval een zwaard. De hunt is in feite een sterkere variant van de search. Als Frodo er overigens voor gekozen heeft om te bewegen tijdens de nachtfase, dan mag een Nazgul een hunt doen in plaats van een search als vrije actie. Bij een hunt wordt aan de ringbearer gevraagd of de locatie waar de actieve ringwraith staat een locatie is waar de ringbearer staat of tijdens dit spel geweest is. Als het antwoord ja is, dan wordt dit met een token aangegeven. Is het daarnaast ook nog eens de locatie waar hij als laatste geweest is, dan moet hij dit aangeven en zal er – nadat de Nazguls allemaal aan de beurt zijn geweest – een encounter plaatsvinden.

Tijdens een encounter draait het volledig om corruption, Om te beginnen met de ringbearer corruption tegels pakken. Het aantal is afhankelijk van hoeveel Nazgul er in de buurt staan van de locatie waar de encounter plaatsvindt. Voor elke Nazgul die op of aangrenzend aan die locatie staat, moet de ringbearer één corruptietegel pakken.

Helemaal weerloos is de ringbearer hierbij niet. Zitten er tegels bij die hem niet bevallen dan kan hij in sommige gevallen een companion kaart opofferen om een tegel te negeren. Die tegel gaat dan terug in de zak/kom. Als alle tegels zijn getrokken en je kiest ervoor om geen tegel meer te negeren, dan moet je ze gaan uitvoeren. Elke tegel waar een cijfer op staat, pak je corruptiepunten voor gelijk aan het cijfer. Pak je tegels met een oog, dan krijg je corruptiepunten gelijk aan het aantal ogen dat je in het spel al hebt gepakt.

Corruptietegels die zijn gepakt en afgewikkeld worden uit het spel verwijderd.

Nadat de encounter klaar is, kan de ringbearer ervoor kiezen om te ontsnappen. Als je dit doet, dan vlucht je naar een nieuwe locatie. Doe je dit niet, dan zet je een streep in je logboek.

Het spel in actie
Credits foto: BGG-user Mousketeer

Aan het einde van de nachtfase wordt het spel klaargemaakt voor de volgende dag. De ringbearer en de ringwraith krijgen er een ally respectievelijk sorcery kaart erbij. Daarnaast mag de ringwraith speler zijn actiedobbelstenen opnieuw gooien. Voor elke shadow die hierbij gegooid wordt (een joker die je voor elke actie kunt gebruiken), krijgt de ringbearer een fellowship token.

Op deze manier speel je verder totdat de Breeg bereikt is of totdat je veld 16 hebt bereikt qua verplaatsingen. Heb je de Breeg nog niet bereikt als je 16 verplaatsingen hebt gehad, dan reken je uit hoeveel verplaatsingen je nog nodig had om de Breeg te bereiken. Hetzelfde aantal corruptietegels zul je moeten pakken (en afwikkelen) voordat je aan deel II van het spel begint.

Deel II van het spel begint op de andere zijde van het speelbord. De eindpositie van deel I (denk aan ongebruikte fellowship tokens, afgelegde corruptietegels, de handen van de spelers qua sorcery en ally kaarten) is de beginsituatie voor deel II. Daarnaast komen er wat nieuwe elementen in het spel.

Om te beginnen speelt de ringbearer niet langer als Frodo. Frodo’s pad is uitgestippeld aan de hand van een kaart die alleen bekend is bij de ringbearer. Geheel zonder keuze is de ringbearer hierbij niet, de speler kan er zelf voor kiezen of hij de langere of kortere route neemt. Als je kiest voor de langere route duurt het ook langer voordat je corrupted bent.

De ringbearer zelf speelt als Gandalf die zich, ook in dit geval weer in het geheim, over de plattegrond verplaatst en probeert Frodo te beschermen. Verplaatsing als Gandalf mag in elke fase (ook tijdens de nachtfase, zonder consequenties) en Gandalf verplaatst zich van locatie naar locatie (en komt dus niet bij de stippen).

Gandalf laat geen sporen achter tenzij hij dat zelf wil. Door een fellowship token af te leggen (die verdwijnt uit het spel) kan Gandalf zichzelf zichtbaar maken om op die manier Nazgul in hetzelfde gebied weg te jagen. Bijkomend voordeel is dat je in dat geval ook een actiedobbelsteen van de ringwraith speler mag afleggen (die komt de volgende ronde pas terug.

De ringwraith spelen in feite hetzelfde als in deel I, alleen hebben ze daarbij last van Gandel. Perceptions merken ook Gandalf op en als ringwraith heb je geen idee of je Frodo nu gesprot hebt of Gandalf. Bij een hunt vlucht Gandalf weg.

Ook kunnen de ringwraith de hulp inroepen van de Lord of the Nazgul. Dit kan onder meer door de juiste kaart hiervoor te gebruiken. De Lord of the Nazgul vervangt één van de Nazgul en er komt hiervoor een extra actiedobbelsteen bij. Voor een groot gedeelte werkt deze Lord hetzelfde als een Nazgul, alleen is hij veel sterker.

De spelers spelen vervolgens verder totdat de ringbearer Rivendel heeft bereikt of de ringbearer corrupted is.

Hiermee zijn we er uiteraard nog niet. Zo kunnen de ringwraith tijdens het spel informatie verkrijgen door de juiste locaties aan te doen. Door middel van die informatie krijgen zij nieuwe actiemogelijkheden. Gandalf kan door de juiste locaties aan te doen ‘deeds’ uitvoeren. Die verhogen op hun beurt weer het aantal corruptiepunten dat nodig is om de ringbearer te laten verliezen. En als de ringbearer het niet meer ziet zitten in deel II dan kan hij altijd nog proberen om een dwaalspoor uit te zetten door tijdens deel II van route te wisselen.

En heb je er dan nog niet genoeg van? Dan kun je deel I en deel II van Hunt for the Ring laten volgen door een spel War of the Ring. De uitkomst van Hunt for the Ring is dan van invloed op het beginpunt van War of the Ring (in de vorm van een voor- of nadeel qua tokens aan het begin van het spel). Mocht je dit willen doen, dan kun je in elk geval alvast beginnen met het afstrepen van een heel weekend!

Conclusie
Als liefhebber van het Ameritrash type spel kun je bijna niet om de Lord of the Rings heen (en Arkham for that matter). En als je dan ook nog eens fan bent van het Lord of the Rings universum, dan hoop je natuurlijk dat elk spel dat uitkomt net zo goed is als War of the Ring. Hunt for the Ring is één van de recentere titels die in deze familie is uitgekomen. Feitelijk gezien is het een spel dat zich het beste laat omschreven als Brieven uit Whitechapel met een sausje van Lord of the Rings er over heen. Je zou Hunt for the Ring echter tekort doen als je het een kopie zou noemen van Brieven uit Whitechapel.

De designers hebben namelijk echt hun best gedaan om het thema in dit spel tot uiting te brengen door de toevoeging van een aantal spelelementen. En dat is ze goed gelukt ook. De extra aspecten ten opzichte van Whitechapel zorgen er duidelijk voor dat je meerdere elementen uit de boeken zult herkennen. En qua componenten is het spel vergelijkbaar met War of the Ring. Zelfde mooie artwork en goede kwaliteit van de componenten. Jammer dat er geen zak bij het spel geleverd wordt voor de tokens, maar dat is niet anders.

En toch zit mijn grootste frustratie bij dit spel deels in de elementen die zijn toegevoegd in verband met die uitwerking van het thema. Laat ik beginnen met het feit je als ringbearer minder het gevoel hebt dat je veel keuze hebt in wat je gaat doen. De companion en ally kaarten bieden je uiteraard iets extra’s, maar de mogelijkheid om te reizen is dermate beperkt dat je daarin niet heel keuze hebt. Jouw startpositie bepaalt grotendeels al welke route je zult afleggen. Eén keer afwijken van die route kan nog wel, maar de tweede keer wordt al lastig omdat je met het maximale aantal verplaatsingen zit. Klopt helemaal met het gevoel uit de boeken, maar is qua spelen minder leuk. En zorgt er daarnaast voor dat zeker in het begin het veel moeilijker is om als ringbearer het spel te winnen. Zeker voor de ringbearer zit er een flinke leercurve in het spel.

Uiteraard is dit ook het gevoel van de boeken en verlies je hier niet direct het spel op, maar doordat een groot gedeelte van het spel daarnaast vrij random is (welke tegels pak je op welk moment), maakt dit het vrij lastig om als ringbearer ook maar het idee te hebben dat je een kans maakt. Uiteraard zijn er varianten om het voor de ringbearer makkelijker (of nog moeilijker) te maken en zul je er na een aantal spelletjes achter komen dat het ook een kwestie van gewenning is om de ringbearer te spelen (het heeft een duidelijke leercurve), maar het is de vraag of velen het spel die kans zullen geven.

Verdere issues waar ik tegenaan liep waren de spelregels en de downtime van het spel. De spelregels zijn niet persé slecht, maar je zult tijdens het spel regelmatig iets op moeten zoeken en er is dan geen goed overzicht van de verschillende regels. Dat terwijl dit, mijns inziens, eenvoudig te maken was geweest.

Downtime zul je met name tegenaan lopen als je met meerdere spelers speelt. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat ik het in mijn eentje opneem tegen vier spelers als ringbearer. Mijn beurten zijn kort en bondig gezien de weinige opties die ik heb en vervolgens gaan die vier spelers uitgebreid overleggen over de te volgen marsroute. En dan met enige regelmaat, want de uitkomst van een hunt/perception/search kan zomaar bepalen dat je iets anders van plan bent met jouw ringwraith.

Ik ben dus zelf eigenlijk best teleurgesteld in het spel en het is voor mij geen blijvertje gebleven, zelfs niet om een combinatie met War of the Ring te spelen. Daarvoor beleef ik gewoon te weinig plezier aan het spel. Ben je groot fan van Lord of the Rings? Probeer het spel dan gerust eens uit, maar ik zou er zeker geen blinde aankoop van maken.