Auteur: Wesley 17 december 2016 0 Reacties

Samen met je kinderen reizen door het koninkrijk om het te redden van een gevaarlijk meesterbrein. Je komt bij een vijver terecht en hebt daar de mogelijkheid om kruisboog pakken, maar dan zul je wel eerst een hekst moeten verslaan. Redden jullie het of is deze heks toch net even te sterk??

Figment
Erlend van der Haegen
2016
1-10 spelers
Red Eyed Rabbits
20-40 minuten
Coöperatief / Hand Management / Roleplaying / Storytelling / Variable Player Powers
Nederlandstalig
Taalonafhankelijk

Inleiding
Red Eyed Rabbit is een jonge Belgische uitgever die hard aan de weg timmert. Eerder dit jaar bekeek ik het succesvolle kickstarterspel Mandrago en Hypnose. Ditmaal was het de beurt aan Figment, een spel dat geschikt zou moeten zijn voor kinderen en toch voldoende raakvlakken met het Ameritrash-thema heeft. Hoe dat uitpakte, lees je hieronder.

Doel
In Figment bevind je je in een koninkrijk dat vele honderden jaren in vrede heeft geleefd dankzij een muur die de monsters buiten hield. Van het ene op het andere moment duiken er echter ineens weer monsters op in dit vredige koninkrijk en de geruchten gaan zelfs dat er een meesterbrein achter deze verschijningen zit.

Met deze omschrijving word je op pad gestuurd. De spelers kruipen in de rol van verschillende avonturiers – elk met hun eigen sterktes en zwaktes – en zullen samen moeten werken om dit meesterbrein te verslaan. Want dat is uiteindelijk het doel. Door je door het koninkrijk en het schaduwrijk te bewegen, zul je uiteindelijk sterk genoeg moeten worden om samen met je medespelers de hoofdbaas uit te schakelen. Lukt dit, dan win je het spel.

Voorbereiding
De voorbereiding van het spel is zeer eenvoudig.

Voor het koninkrijk schud je de locatiekaarten en de ontmoetingskaarten afzonderlijk. Beide stapels leg je gesloten in het midden van de tafel. Je doet hetzelfde voor het schaduwrijk alleen schud je daarbij één van de eindbaaskaarten door de ontmoetingskaarten heen. Er zijn negen verschillende eindbaaskaarten, waardoor je elke keer een nieuwe eindbaas tegen kunt komen.

Iedere speler kiest vervolgens een held uit en neemt de kaart die daarbij hoort. Deze legt hij open voor zich neer met de gezonde kaart naar boven. Daarna worden de basisuitrustingskaarten verdeeld. De spelers kiezen om de beurt één van deze kaarten totdat ze allemaal gekozen zijn. De eerste speler die geen (extra) uitrustingskaart meer kan kiezen, krijgt de landkaart om aan te geven dat hij de startspeler is.

Ronde-overzicht
Net als de voorbereiding zijn ook de spelregels van Figment, zoals je ook bij een spel voor kinderen zou verwachten, zeer eenvoudig.

De speler die aan de beurt is, draait als eerst een kaart open van het locatiedeck waar hij zich op dat moment bevindt (koninkrijk of schaduwrijk). Deze kaart toont een afbeelding van de locatie waar je je bevindt en kan nog een aantal extra symbolen tonen. Vervolgens draait hij een aantal kaarten van het ontmoetingsdeck om dat gelijk is aan het aantal spelers.

De ontmoetingskaarten kunnen wezens of uitrusting tonen. De uitrustingskaarten worden tijdelijk opzij gelegd. Deze kun je krijgen als je de wezens op deze locatie verslaat. De monsterkaarten met daarop de verschillende wezens worden bij de locatie gelegd. Deze zullen moeten worden verslagen.

Op elk van de monsterkaarten (maar ook op de uitrustingskaarten en op de personagekaarten) staan één of meerdere symbolen. Dit zijn symbolen die staan voor charme (een hart), kracht (een explosie), kennis (een boek) en/of een joker (kan gebruikt worden als charme, kracht of kennis. Om de monsters en de locatie te verslaan, zul je samen met je medespelers de symbolen op de monsterkaarten en (eventueel) op de locatiekaart moeten matchen met symbolen op de gezamenlijke personagekaarten en eventueel te gebruiken uitrustingskaarten.

Lukt dit, dan win je en ontvang je de uitrustingskaarten die bij de locatie liggen. Lukt dit niet, dan moet de actieve speler zijn personagekaart naar de gewond kant omdraaien (hier staan minder symbolen op). Was de actieve speler reeds gewond, dan sterft het personage. Hij mag het personage vervangen door een ongebruikt personage. Aan het einde van de beurt worden alle gebruikte uitrustingskaarten afgelegd. De gebruikte personagekaarten worden terug bij de spelers gelegd. De locatiekaart en de bijbehorende monsterkaarten en/of niet gewonnen uitrustingskaarten worden eveneens afgelegd.

Sommige locaties waar je naartoe reist zullen je goed gezind zijn en leveren je direct één of meer symbolen op die je kunt gebruiken voor het verslaan van de monsters. Ook zijn er locatiekaarten die je personage kunnen genezen. Daar staat tegenover dat er extra gevaarlijke locaties zijn waar je een extra ontmoetingskaart opendraaien en je zult wezens tegenkomen die je kunnen hypnotiseren (je vecht die beurt dan met de monsters tegen je medespelers) of die uitrusting van je kunnen stelen.

Aan het einde van zijn beurt, mag een speler een genezingsdrank inzetten (als hij deze heeft) om zichzelf of één van zijn medespelers te genezen.

Een aantal locaties bieden je de mogelijkheid om vanaf het koninkrijk naar het schaduwrijk te reizen of andersom. Want uiteindelijk zul je in het schaduwrijk de eindbaas tegenkomen. Die zul je moeten verslaan om het spel te winnen. De eindbaas vertrekt echter niet als je hem niet kunt verslaan. Hij blijft dus liggen totdat je hem verslagen hebt. Zolang hij echter nog niet is verslagen, mag je geen nieuw personagekaart pakken als je sterft.

De spelers winnen zodra ze de eindbaas hebben verslagen. Zijn er geen personages meer om een gestorven personage mee te vervangen of verslaat de eindbaas alle spelers, dan verliezen zijn het spel.

Conclusie
Ik begon met conclusie bij Mandrago al met de constatering dat Ameritrash en (jonge) kinderen vaak een moeilijke combinatie is door de aanwezigheid van (Engelse) tekst, de speelduur of het thema. Mandrago slaagde er echter goed in om deze kloof te overbruggen en ik moet eerlijk bekennen dat ook Figment hier – op een totaal andere manier overigens – uitstekend in is geslaagd.

In principe is Figment natuurlijk een uitermate simpel spel om te spelen. Je draait een aantal kaarten om en gaat vervolgens symbolen matchen om daarmee zo economisch mogelijk de monsters te verslaan en uitrusting te pakken. Geen bijzondere vaardigheden vanuit de spelers, geen wereldschokkende verrassingen, maar gewoon recht toe en recht aan. Als ouder zijnde zul je het dan ook wel iets levendiger moeten maken door er een verhaal omheen te verzinnen. Maar door het feit dat je er een verhaal omheen verzint, kom je wel in een ideale situatie om een kind (zeker als deze nog wat jonger is) goed te begeleiden bij het spel. Het is duidelijk een ander soort ‘storytelling’ dan je bij bijvoorbeeld Gloom of Munchkin tegenkomt, maar toch erg leuk om te doen.

Uiteindelijk zit de crux van het spel erin dat je op de juiste momenten ervoor moet kiezen om te vechten of juist gewond te raken om niet teveel uitrusting kwijt te raken. En dat is iets dat een kind zonder hulp vaak pas op een iets latere leeftijd uit zichzelf zal zien. Ook zul je op het juiste moment de stap naar het schaduwrijk moeten maken en indien nodig terug naar het koninkrijk moeten gaan.

Figment kent een flinke geluksfactor en dat zorgt ervoor dat het spel wellicht minder geschikt is met alleen volwassenen. Die zullen wellicht meer controle willen hebben over het spelverloop. Daarnaast is voor hen het matchen van de symbolen alleen wellicht te weinig om het uitdagend te houden. Samen met kinderen is het echter uitermate geschikt. Ik heb het spel nu diverse keren kunnen spelen met mijn oudste (6 jaar oud) en die zie ik met volle tuigen genieten. Het verhaalelement zorgt ervoor dat hij daadwerkelijk het idee heeft dat hij een avontuur aan het beleven is en hij probeert volop de namen van de kaarten te lezen. Het artwork vindt hij erg leuk en het idee dat zijn personage ook allerlei bijzondere voorwerpen krijgt, vindt hij erg interessant. Het zal mij niet verbazen als hij het spel eerdaags ook gewoon solo gaat spelen.

Dat het een coöperatief spel is, zorgt er daarnaast voor dat hij het minder erg vindt om te verliezen. We verliezen op dat moment tenslotte samen en dat is schijnbaar toch minder erg dan verliezen van je vader of moeder.

Al met al genieten wij erg van Figment en zie ik het zelf als een opstapje naar eventuele dungeon crawlers die over een paar jaar kunnen gaan komen. Daarnaast verwacht ik dat als hij net even iets ouder is, dat hij het zelf ook met vriendjes kan gaan spelen en dat het – met wellicht iets minder verhaalelement – ook erg leuk is.

Wat mij betreft is Red Eyed Rabbit er dan ook weer in geslaagd om een spel op de markt te brengen dat voor mij Ameritrash genoeg aanvoelt om er hier een review over te schrijven, maar ook goed met de kinderen gespeeld kan worden. Wie weet waar ze in 2017 weer mee aan komen zetten!