Auteur: Wesley 5 juli 2016 0 Reacties

Een sword en een potion, maar wie heeft er een rope…..Kom op jongens, wie heeft er nog een rope op handen. De zandloper is bijna leeg en om deze missie te behalen moeten we nog een rope hebben. Ik heb zelf eventueel nog een book, kan iemand daarmee een missie voltooien…..Aaaaah, te laat….de zandloper is leeg. Stress en hilariteit terwijl je aan het questen bent in een dungeon in Dungeon Timer!

Dungeon Time
Carlos A. Rossi
2016 (Kickstarter)
1-5 spelers
Ares Games
10-60 minuten
Card drafting / Co-operative play / Hand management / Memory Variable Player Powers
Engelstalig
Enige mate van taalafhankelijkheid

Inleiding

Een bepaald soort spel of zelfs spelmechanisme roept bij mij vaak de nodige vooroordelen op voor wat voor soort spel het gaat worden. Neem Dungeon Time als voorbeeld. Een dungeon crawler voor 1-5 spelers dat (deels) gebruik maakt van een real time speelwijze. Bij een dungeon crawler denk ik direct aan een Ameritrash titel en een spel dat veelal zwaar leunt op zijn thema. Real time is iets dat voor mij meer bij veredelde partygames naar voren komt. Stress en door die stress enorm veel lachen, gieren en brullen aan tafel.

Nu hebben we dus een coöperatieve Dungeon Crawler die deels in real time wordt gespeeld. Huh?

Doel

Dungeon Time is een spel waarbij je zeer eenvoudig kunt variëren in de complexiteit van het spel. Van zeer eenvoudig (te spelen met oudere kinderen) tot erg moeilijk om te winnen kan worden geschoven door voor een bepaald scenario te kiezen en wat varianten toe te voegen of te verwijderen. Het uiteindelijke doel zal echter veelal hetzelfde zijn.

Bij het scenario dat je speelt, horen een aantal missies die je in een ronde succesvol moet afronden. Dit doe je door de juiste combinatie van items bij elkaar uit te spelen die je nodig hebt voor een bepaalde missie. Haal je het minimum aantal missies, dan win je het scenario en spel. Speel je echter in de campaign variant dan win je het spel nog niet direct. Je zult dan meerdere scenario’s moeten uitspelen.

Voorbereiding

Allereerst leg je het backpack bord (niet aanwezig bij de print & play) in het midden van de tafel. Je kiest welk scenario je wilt spelen en pakt de 12 missiekaarten die bij het scenario horen. De overige missiekaarten worden afgelegd. Je schudt de kaarten en pakt willekeurig 2 missiekaarten. Deze schud je samen met een aantal item kaarten (dat afhankelijk is van het aantal spelers) om daarmee een stapel te vormen die gelijkelijk wordt verdeeld onder de spelers.

De overige item kaarten worden samen met de overgebleven 10 missie kaarten geschud en daarmee wordt de trekstapel gevormd. Je kunt overigens tijdens het spel aan de achterkant van een kaart zien of het een missiekaart of itemkaart is.

De rewardkaarten kun je vast gesorteerd per soort neerleggen.

Zodra de zandloper in de hand wordt genomen om om te draaien, ben je klaar om het spel te beginnen.

Spelverloop

Het spel wordt gespeeld in twee fases, de adventurefase (die in real time wordt gespeeld) en de resolutionfase (die niet in real time wordt gespeeld).

De adventurefase begint op het moment dat de zandloper wordt omgedraaid. Vanaf dat moment heb je met jouw groep precies 5 minuten de tijd om zoveel mogelijk missies te voltooien. Op elke missiekaarten staat aangegeven welke items er nodig zijn om de missie te voltooien en welke beloning je krijgt als je de missie hebt voltooid. Beloningen krijg je in de vorm van dezelfde items die al in het spel voorkomen.

Zodra de adventurefase is begonnen, mogen de spelers met elkaar overleggen over welke items ze nodig hebben om een missiekaart die ze op hand hebben te kunnen voltooien. Hebben spelers één of meerdere van deze items op hand, dan kunnen ze deze itemkaarten uitspelen op een stapel in het midden van de tafel. Spelen ze een kaart uit, dan mogen ze direct hun hand aanvullen met een kaart van de trekstapel. Zodra de spelers het idee hebben dat ze een missie hebben voltooid, spelen ze de missiekaart op dezelfde stapel uit. Deze stapel wordt het story deck genoemd. Na het uitspelen van een missiekaart ga je gewoon weer door met de volgende missie die op handen is.

Uiteraard kun je tijdens het spelen vast komen te zitten, omdat je simpelweg de items die je nodig hebt niet tot je beschikking hebt. Je mag dan ook ten alle tijde een kaart afleggen om een nieuwe kaart van de trekstapel te pakken.
Zodra de zandloper leeg is (na vijf minuten) of als de trekstapel leeg is en de spelers verder niets meer willen spelen, dan eindigt de adventurefase. De druk van de deadline vervalt hiermee en je komt in de resolutionfase terecht.

Het storydeck wordt omgedraaid (waardoor de eerst gespeelde kaarten bovenop komen) en één voor één worden de itemkaarten opengedraaid en bij het backpackbord neergelegd. Hierbij gelden een aantal regels.

Het backpackbord heeft 8 openingen. Bij elke opening kan maar één soort items worden gelegd. Draai je een negende soort open, dan ‘scheurt’ de backpack en verlies je het spel. Van elke soort items mogen maximaal drie exemplaren in de backpack zitten. Draai je een vierde exemplaar van een bepaalde soort open, dan scheurt de backpack en verlies je het spel.

Zodra je een missiekaart opendraait, kijk je direct of je de missie kunt voltooien met de items die op dat moment in de backpack aanwezig zijn. Slaag je hierin, dan leg je de gebruikte itemkaarten af (waardoor er weer ruimte vrij komt in je backpack) en krijg je een reward die staat aangegeven op de missiekaart. Die rewards bestaan uit items. Op de missiekaart staat echter aangegeven of je verplicht een bepaald item moet pakken, of je er ook voor mag kiezen om geen item te pakken of dat je uit bepaalde items mag kiezen. Krijg je een item, dan moet deze weer in je backpack worden opgeruimd.

Als je er echter niet in slaagt om alle items bij elkaar te brengen dan faalt de missie. Je legt de missiekaart afleggen en kunt ervoor kiezen om een of meer van de gevraagde items af te leggen (dit hoeft uiteraard niet).

Je blijft kaarten opendraaien en missies voltooien totdat ofwel je backpack scheurt (en je het spel verliest) of totdat je alle kaarten hebt opengedraaid. Nadat je alle kaarten hebt opengedraaid, tel je het aantal missiekaarten dat je hebt voltooid. Op de scenariokaart staat aangegeven hoeveel missies je moet voltooien om het spel te winnen (bij een los spel) of om door te gaan naar de volgende ronde (bij een campaign). Haal je dit aantal niet, dan verlies je het spel.

Een los spel duurt dus ongeveer 10 minuten, een campaign kan binnen een avond gespeeld worden. Bij een campaign worden de scenario’s steeds moeilijker naarmate je verder komt. Na elk scenario kun je daarbij een bonusscenario spelen (zo kun je de lengte van een campaign aanpassen aan je wensen).

Daarmee is de basis van Dungeon Time uitgelegd, maar er zijn nog wat mogelijkheden om het spel uit te breiden.

Om te beginnen kun je ervoor kiezen om in plaats van een scenario een avontuur te spelen. Zo’n avontuur zorgt ervoor dat er wat meer beleving in het spel komt. Wat meer achtergrondverhaal en wat meer diepte in de vorm van adventurekaarten. Dit zijn in feite uitgebreide missiekaarten die je tijdens het spel onder bepaalde voorwaarden kunt uitspelen en waar je specifieke voordelen door krijgt als ze worden gehaald.

Daarnaast kun je ervoor kiezen om heldenkaarten te gebruiken. Tijdens de voorbereiding kiest iedere speler een held uit (of deze worden willekeurig toebedeeld) en legt deze voor zich neer. Naast de achtergrondinformatie toont deze kaart een vaardigheid die een keer per ronde gebruikt kan worden.

Conclusie

Laat ik beginnen te zeggen dat ik een print & play van Dungeon Time heb gespeeld. Het spel is momenteel op Kickstarter te vinden en is nog niet in de winkels te krijgen. Over de uiteindelijke componenten en kwaliteit daarvan kan ik weinig zeggen, alhoewel ik mij gezien de uitgever van het spel (Ares Games, onder meer verantwoordelijk voor spellen als War of the Ring, Age of Conan – Adventures in Hyboria and Wings of Glory en Wings of Glory) niet kan voorstellen dat die tegen zullen vallen.

Het spel zelf is gewoon erg leuk om te spelen. En ‘gewoon erg leuk’ bedoel ik dan in de positieve zin. Ideaal aan het spel is de grote reikwijdte tussen de makkelijkste variant van het spel en de moeilijkste variant. De makkelijkste variant van het spel is voor de volwassen spelers wellicht te eenvoudig, maar ideaal om met de wat jongere kinderen te spelen en ze daarmee bekend te laten worden met de mechanismes van het spel en wellicht ook met het idee achter real time spelen. De moeilijkste variant van het spel biedt zelfs voor de meest ervaren spelers nog de nodige uitdaging.

Stel jezelf maar eens voor. Je zit met vier spelers om tafel, de zandloper wordt omgedraaid en je ziet de seconden wegtikken. Vijf minuten de tijd om bijvoorbeeld 11 missies te halen. Drie spelers hebben een missie in hun handen en er wordt direct om van alles gevraagd. Wie had nu nog een zwaard en wie had er nu nog twee potions voor handen? Als we die missiekaart uitspelen en halen, dan krijgen we daar een scroll voor….als iemand daar dan nog een rope bij heeft dan halen we die ook. En heeft iemand wellicht nog een hero die iets kan betekenen voor ons? Oeps, de zandloper is al halverwege. Je zult begrijpen dat dit aan tafel voor de nodige stress en hilariteit kan zorgen. En tijdens de fase daarna kun je niet achteruit leunen, want bij bepaalde missiekaarten zul je je nog voor de geest moeten kunnen halen of je daar nou een sword of een potion wilde hebben als reward voor de kaarten die daarna kwamen.

Wat mij betreft is Dungeon Time dan ook een spel dat optimaal tot zijn recht komt bij meer spelers. Natuurlijk kun je het met drie spelers spelen en is het erg leuk, maar de vierde persoon voegt net weer wat meer chaos en plezier toe aan het spel. En datzelfde geldt voor de vijfde persoon ten opzichte van de vierde persoon. De solovariant waarbij je begint met vijftien kaarten op hand is leuk bedacht, maar komt in feite natuurlijk neer op een soort puzzel waarbij je optimale resultaten probeert te halen binnen de tijdslimiet. Leuk om een keer gedaan te hebben, maar door het ontbreken van de chaos die in groepen kan ontstaan mist het spel dan wat het voor mij zo leuk maakt.

Qua thema had er net zo goed voor een ander thema gekozen kunnen worden, maar hebben ze wel hun best gedaan om het thema tot leven te brengen. Het bijbehorende artwork is erg mooi en de flavour tekst op de kaarten zorgt voor de benodige achtergrond, zeker als je de moeite neemt om dit (tijdens de resolutionfase, want dan heb je de tijd) te lezen tijdens een adventure.

Al met al is Dungeon Time mij dus goed bevallen en is het zeker een spel dat voor mij in de categorie ameritrash-fillers (en onze voortdurende speurtocht naar dit soort spellen) hoge ogen kan gooien. Ik ben in elk geval benieuwd naar de definitieve versie!

Dungeon Time is momenteel nog te vinden op Kickstarter. Klik op het Kickstarter logo hiernaast om op de juiste pagina terecht te komen. De gebruikte afbeeldingen zijn verstrekt door en gebruikt met toestemming van de bedenker en/of uitgever van het spel, waarvoor onze dank.