Cosmic Encounter [7/10]

Auteur: Ruud 19 maart 2015 1 Reactie

Cosmic Encounter (CE) is een chaotisch spel van intergalactische oorlogsvoering, onderhandelingen en verraad voor 3-5 spelers (meer met uitbreidingen) uitgegeven door Fantasy Flight Games. De speler(s) die als eerste 5 koloniën op  planeten van tegenstanders heeft (hebben) wint (winnen). Hoe je dat doet.. is aan jou.

Cosmic Encounter
Fantasy Flight Games
2008
3-5 Spelers
60-120 minuten speelduur
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid
Bluffing, Onderhandelen, Verraad

CE is een oud spel, voor het eerst uitgegeven in 1977 door Eon Games. Inmiddels wordt CE uitgegeven door Fantasy Flight en zit het bomvol prachtig artwork, tonnen nieuwe aliëns en plastic miniatuurtjes. Er zijn 3 uitbreidingen voor de CE variant van FFG te krijgen, maar die worden hier voor alsnog niet in behandeling genomen en zijn vooral interessant voor het ondersteunen meer spelers.

In CE krijgt elke speler 1 Alien ras kaart, van de 50(!!!) die in de basis doos zitten. Deze ras kaart geeft een overzicht van de Alien die je bent, de kracht die je hebt en wanneer die kan inzetten. Tevens krijg je 5 planeten, met elk 4 schepen erop. Ook heb je een hand van 8 kaarten, waarin de Encounter kaarten het belangrijkst zijn, maar er ook Reinforcements, Artifacts en Flares zitten.  Hoewel we later erop terug komen zijn de Flare’s interessant, dit zijn uitvloeisels van de Aliens die in het spel zitten en zijn dus in principe altijd anders.

Een opgezet spel Cosmic Encounter. Met de Warp (links), de planeten per speler met 4 Schepen per planeet en de alien rassen.

CE speelt over een serie van rondes waarbij steeds 1 speler ‘actief’ is, en op aanval gaat. Deze speler krijgt allereerst 1 schip terug uit de Warp, de graftombe voor dode schepen, en plaatst deze op een van zijn planeten. Daarna moet de speler laten zien of hij Encounter kaarten heeft, en mag hij eventueel zijn hand weggooien en aanvullen tot 8. Vervolgens mag de actieve speler 1 Encounter doen, en 2 als de eerste Encounter succesvol was. Per Encounter draait de actieve speler een kaart om van het Destiny Deck, waarin elke kleur 3x voorkomt en er wat Wilds (zeg maar jokers) inzitten. Met Wilds moet je naar eigen inzicht iemand aanvallen, is het een kleur moet je die aanvallen en Specials, die met andere redenen bepalen wie je moet aanvallen (bijv: speler met meeste koloniën). Als je je eigen kleur trekt, mag je een kolonie van je tegenstanders op een van je planeten aanvallen of een lege planeet van jezelf terug koloniseren.

Zodra je gaat aanvallen wijs je met de Hyperspace Gate naar een planeet die je wilt aanvallen en selecteer je 1-4 van je space ships. Vervolgens mag de aanvaller een alliantie maken, daarna mag de verdediger dat ook. Daarna moeten de Allies bepalen of ze akkoord zijn met het meedoen in de alliantie. Daarna plaatsen Allies van de aanvaller 1-4 schepen  op de Hyperspace Gate bij de aanvaller, en een verdedigende Ally plaats schepen bij de verdedigende planeet. Op dat moment is standaard, dus alien powers buiten beschouwing latend, het aantal schepen de aanvals- en verdedigingssterkte die er op dat moment is.

Een Alien race, die basisregels van het spel op zijn kop zet.

Standaard combat werkt heel simpel, hoewel alien powers dit helemaal kunnen veranderen! Beide partijen spelen in principe 1 Encounter kaart uit hun hand. Als de verdediger zijn hand mag laten zien als hij geen Encounter kaarten heeft, zijn hand mag weggooien en vervolgens 8 kaarten pakken. Heeft de aanvaller geen Encounter kaarten meer bij een Encounter is hij direct uit ronde en verliest hij en zijn Allies in een klap al hun schepen.

Je hebt 3 soorten Encounter kaarten:

1. Attack. Kaart met een waarde (bijv. 20). Als beide spelers een Attack kaart spelen, tel je de waarde van je kaart op bij het aantal schepen. Dat is dan je totale combat sterkte, waarbij -tenzij je alien powers hebt- de hoogste waarde wint.
2. Negotiate. Negotaties zijn interessant. Als beide spelers Negotiate kaarten spelen, heb je 1 minuut om een deal te maken. Lukt dat niet, verliezen beide spelers 3 schepen. Speelt je tegenstander een Attack kaart, en jij een negotiate, dan krijg je compensatie van 1 kaart uit de hand van je tegenstander voor elk schip dat je verliest.
3. Morph. Kopiërt in principe exact de kaart die je tegenstander heeft gespeeld. Is dat een negotiate, is morph een negotiate etcetera.

Naast Encounter kaarten heb je ook nog Artifacts, Reinforcements en Flare’s.

• Reinforcement kaarten geven jouw Combatwaarde, of de combat waarde een boost.
• Artifacts doen allerlei grappige dingen, zoals het cancellen van gespeelde kaarten, allianties, maken van alle kaarten negotaties.
• Flares zijn speciaal en hebben vaak te maken met de speciale eigenschappen van de aliens die in het spel zijn. Speel je de Flare van je eigen ras, gebruik je de super ability. Is het de flare van een ander ras, speel je de vaak zwakkere ‘wild’ versie.

Zodra een speler -of een aliantie van spelers- na een Encounter op 5 kolonieën op planeten van hun tegenstanders hebben staan winnen zij gezamelijk het spel. Anders is de volgende speler.

Er zijn nog een aantal kleine regels. Heb je geen schepen meer op 3 van je planeten, verlies je je Alien powers. Je Alien power kan door bepaalde kaarten (Cosmic Zap) gestopt worden.

Mening
CE is een echte Ameritrash klassieker. De nieuwste uitgave van Fantasy Flight is prachtig, mooi artwork, bomvol verschillende aliens. Voor mij is CE bijna een zogenaamde Beer & Pretzels game, altijd leuk om te spelen zodra je geen zin hebt in diepgaande gameplay of serieuze strategieën wilt opbouwen. Iedereen naait elkaar iedere keer weer een oor aan, allianties kunnen om de haverklap worden verbroken en wanneer je gezamelijk afspreekt te onderhandelen, is er niets leukers dan toch gewoon die Attack kaart te spelen. CE is chaotisch, lollig en volslagen idioot en vanwege de grote hoeveelheid rassen en flares altijd anders.

Zijn er minpunten aan CE? Die zijn er zeker. Het spel zelf is in essentie eenvoudig, maar wordt complex door alle uitzonderingen en interacties van de Alien rassen. Nadenken is bijna niet nodig, tot je door alle interacties, kaarten het overzicht kwijt raakt. Dan moet je ineens gaan tellen en kijken wie precies wat doet, welk effect dat heeft, hoe het interacteert met de Alien races. Een beetje te complex en jammer voor zo’n licht spel, omdat het je even uit de ontspanning trekt. Ook moet je er tegen kunnen dat je op elk moment van het spel een mes in je rug geschoven kan krijgen. Dat gaat gegarandeerd gebeuren, maar is voor mij geen groot probleem.
Wat ook een beetje gek is, is dat FFG ervoor gekozen heeft de klassieke en moderne variant van de Filch flare in de doos te stoppen. De klassieke laat je vrij kaarten stelen tot je betrapt wordt,  de nieuwe variant laat je een kaart stelen op het moment dat die gespeeld wordt. Een stuk minder sterk. Gelukkig ben je vrij om te kiezen welke variant je gaat spelen.