City of Horror [7/10]

Auteur: Ruud 13 april 2015 0 Reacties

City of Horror (CoH) is een spel voor 3-6 spelers en misschien wel de ameritrash equivalent van Catan. Net als in Catan moet je in CoH onderhandelen. Maar in tegenstelling tot Catan, ruil je in CoH niet voor schapen, graan of steen. In CoH onderhandel je met je medespelers over het lot van jouw karakters met maar 1 vraag, welke karakters overleven de zombie apocalypse en welke zijn zombievoer!

City of Horror
Nicolas Normandon
2012
3-6 spelers
Repos Productions
90-120 minuten
Engels
Taalonafhankelijk
Negotiation, Zombies, Survival, Betrayal

CoH is een game waarin je als speler moet onderhandelen over het lot van jouw groepje mensen tijdens een zombie apocalypse, die zich afspeelt in een klein amerikaans stadje. De spelers moeten proberen zoveel mogelijk van hun groepje “survivors” te laten overleven tot ze na 4 uur -of rondes- kunnen worden gered door van buitenaf gestuurde helicopters. Die helicopters nemen survivors echter alleen mee als ze ook medicijnen hebben, want met een zombie-virus besmette mensen wil je niet in je helicopter opweg naar veiligheid hebben. In het stadje is gelukkig ook een ziekenhuis met genoeg medicatie.. Daarnaast zijn er in CoH nog meer gebouwen waar je onderandere wapens kan krijgen.. en de broodnodige schuilplekken.. maar er zijn altijd minder schuilplekken dan survivors.. en jij hebt natuurlijk meer medicatie nodig dan je tegenstanders..

Allereerst begint CoH met een klein beetje setup. Het bord bestaat in CoH uit verschillende stukken met elk een gebouw en in het midden de Crossroads. De gebouwen komen in een makkelijke A variant, en een moeilijkere B variant. Het is aangeraden om zeker de eerste potjes met de A variant te spelen, er gaan toch wel doden vallen. Daarnaast krijgt elke speler een aantal survivors afhankelijk van het aantal spelers (meer survivors met minder spelers, zodat elke survivor altijd in het spel is) en krijgt een deck met alle 6 locaties erop.

Leuk is dat in CoH alle karakters van die Horror-archetypen zijn, Italiaanse moeders met deegroller, oma’s met rollators en “Screaming Blondes”.. er is zelfs een zwangere vrouw. Elk karakter heeft ook een special ability, die het karakter eenmalig kan gebruiken en het karakter kan helpen overleven. Dit gaat wel ten koste van een aantal Victory Points (VPs). VPs krijg je ook voor ongebruikte medicatie (1 VP) en voor eten (0-3 VPs)

Daarna wordt een van de vier “0:00 setup kaarten” getrokken om te bepalen hoeveel zombies zich er op elk van de 6 locaties bevinden. Daarna wordt vanaf de startspeler, random kaarten van zijn locatiedeck getrokken om te bepalen waar de survivors van de speler zich bevinden aan het begin van het spel. Is hierbij ooit een locatie vol, gaan de karakters naar de Crossroads, waar ze erg kwetsbaar zijn voor zombies.

Aan het begin van een nieuwe ronde mogen spelers op de Watertoren, kijken (via de volgende uren kaart) waar de nieuwe zombies naar toe komen gestrompeld en waar er nieuwe wapens en medicatie te vinden valt. Vervolgens speelt iedere speler tegelijkertijd een ‘geheime’ locatie kaart, die wordt omgedraait als alle spelers een kaart gekozen hebben. Deze kaart geeft aan waar een speler wil proberen een survivor heen te verplaatsen, maar dat gaat alleen lukken als er op die plek ruimte is voor nog een persoon. Daarna worden er nieuwe zombies, medicijnen en kaarten geplaatst. Vanaf de start-speler gaan vervolgens in beurtvolgorde alle spelers bewegen, waarbij vrijgekomen ruimtes meteen door de volgende speler kunnen worden opgevuld. Is er geen plek, moet een karakter in principe naar de Crossroads toe al moet hierbij gezegd worden dat er actie kaarten en speciale abilities van karakters zijn die dat kunnen veranderen. Als alle karakters zijn bewogen gaat het spel door naar de volgende phase, waarbij elke locatie wordt geresolved.

Dat resolven van een locatie gaat in 3 stappen:

1. Karakters op de locatie mogen de speciale ability van de locatie gebruiken.
2. Zombie attack door middel van een vote.
3. Verdelen van de op de locatie aanwezige actie kaarten en medicijnen door middel van een vote.

   Een bedreigde locatie. Hier is de regel van de locatie, dat als er meer zombies dan mensen zijn de locatie wordt overlopen en er OF zombies moeten worden gedood OF een speler vermoord. Opa mag niet stemmen..

Vooral stap 2 is waar CoH echt interessant wordt. Elke locatie heeft een hoeveelheid zombies die de locatie kan hebben zonder overlopen te worden. Wordt die grens echter overschreden (meestal 2 of 3), kost dat in principe een daar aanwezig karakter het leven. Dat karakter wordt het pand uitgeknikkerd om de zombies af te leiden. Voor er gestemd wordt, kunnen spelers echter onderhandelen en actiekaarten spelen om zombies dood te maken, te verplaatsen of zichzelf te verstoppen en zo deze Danse Macabre te ontstnappen. In principe kan je over alles onderhandelen maar is er niets bindend, tot alle spelers besluiten te stemmen kunnen andere spelers de boel ook in de war trappen. De Crossroads is de laatste locatie en werkt grotendeels hetzelde als de andere locaties, behalve dat hier de ‘zombie leader’ belangrijk is. De ‘zombie leader’ is een token op een kleurenwiel, hierop staat welke kleur karakter die ronde op de Crossroads dood gaat. De ‘zombie leader’ kan worden veranderd door gebruik te maken van actie kaarten etc. Hierna begint een nieuwe ronde.

Als laatste is het interessant te kijken naar de actie kaarten. De meeste actie kaarten zijn vrij makkelijk. Sloop 1-3 zombies, verstop een karakter of cancel een actie kaart van een tegenstander om wat voorbeelden te noemen. Leuk hierbij is dat sommige kaarten een explosie marker hebben. Speel je zo’n kaart, plaats je een explosietoken op het bord bij de Watertoren en Armory. Zijn dat er 3, ontploffen die locaties en gaan alle daar aanwezige karakters naar de Crossroads. Er was al te weinig plek, maar zodra die gebouwen ontploffen..

Conclusie
City of Horror is een interessant -sociaal- spel of experiment bijna. Zoals al dit soort spellen, valt of staat CoH met de groep waarmee je het speelt. De mechanismen van CoH maken het een vlot en makkelijk spel, dat in principe alleen door de schaarsheid van resources, special abilities en overvloed van monsters echt spannend kan worden. Echter, de crux van CoH zit hem in het onderhandelen en proberen te overleven. Deze onderhandelingen kunnen veel tijd kosten, maar zijn ook waar de potentie in dit spel zit. In principe is er niet genoeg voor iedereen, en als je wilt winnen zal je moeten proberen iets te regelen. Heb je een tamme groep, dan valt dit spel een beetje op zijn kont want er gaat niets gebeuren behalve dat iedere speler een karakter in leven weet te houden. Bij een goede groep, voeren Betrayal, backstabberij en egoïstisch gedrag de boventoon en dat maakt dit spel leuk.
De componenten in CoH zijn prima. Het artwork netjes verzorgd. Nitpicks voor mij zijn wel het gebrek aan miniaturen, het spel gebruikt cardboard standee’s. Deze keuze is wel logisch, gezien de karakters willekeurig aan de spelers worden verdeeld, maar desondanks is het jammer. Ook vind ik dat er een tekort aan refsheets is voor de actie kaarten, die kan je zelf printen maar 1 refsheet “out of the box” is wat karig in een spel voor 6 spelers. In principe is het spel taal-onafhankelijk, maar het zou wel fijn zijn geweest als iedereen een verklarende lijst had gehad voor zijn kaarten en speciale abilities.