Auteur: Wesley 12 oktober 2015 3 Reacties

Toen Lovecraft het universum van Cthulhu en consorten creerde, zal hij niet voor ogen hebben gehad dat zijn schepsel die over de aarde kropen tezamen met de mensheid op onderzoek zouden uitgaan. Toch lijkt dit te gebeuren in Call of Cthulhu. Levert dit een heel vrreemd spel op, of een van de betere kaartspellen van dit moment?

Call of Cthulhu
Eric M. Lang – Nate French
Fantasy Flight Games
2008
2 spelers
Card Drafting / Hand Management / Resource Management
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

 

Inleiding

Call of Cthulhu: The Card Game is een van de Living Card Games (LCGs) van Fantasy Flight Games. Dit spel voor twee spelers speelt zich af in de Cthulhu setting van de wereld die door H.P.  Lovecraft is geschapen.

Als speler is het aan jou om zijn verhalen te creëren door storykaarten te winnen. Een feest van herkenning voor spelers die bekend zijn met zijn verhalen of spellen als Arkham Horror, Eldritch Horror of Elder Sign hebben gespeeld,  want in deze LCG komen vele bekende elementen uit dit thema terug.

Vlak voor het schrijven van deze review maakte FFG bekend dat zij de stekker uit Call of Cthulhu gaan trekken. Het spel zal nog gedukt blijven worden, maar er zullen geen nieuwe uitbreidingen meer worden gemaakt.

 

Voorbereiding

Het opzetten van een spel Call of Cthulhu: The Card Game is relatief eenvoudig. Het basisspel wordt geleverd met zeven verschillende facties (The Agency, Miskatonic University, The Syndicate, Cthulhu, Hastur, Yog-Sothoth en Shub-Niggurath). Per speler mix je twee van deze facties samen tot een deck kaarten. Daar voeg je een aantal neutrale kaarten aan toe en je hebt vervolgens de beide decks klaar om te spelen.

Tussen de spelers in komt een klein bord te liggen waarop drie storykaarten worden open gelegd tezamen met wat tokens en de stapel met overige storykaarten.

Beide spelers krijgen daarnaast drie kaarten uit decks die niet gebruikt worden en drie domein tokens (in de vorm van grote miniaturen). De drie kaarten worden gesloten neergelegd voor elke speler en vormen daarmee het begin van zijn drie domeinen (de resources voor de game).

Als openingshand pakt elke speler acht kaarten. Drie van deze kaarten neemt hij uit zijn hand en legt deze ondersteboven onder elk van de drie domeinen. Deze kaarten gebruikt hij voor de resources die ze opleveren (het symbool dat links onder op de kaart staat en – doordat deze ondersteboven wordt neergelegd – nu rechtsboven de domeinkaart te zien is). De overige vijf kaarten begint hij het spel mee.

Spelverloop

Elke beurt, totdat een speler wint doordat hij drie storykaarten heeft gewonnen, bestaat uit de volgende vijf fases:
refresh phase;
draw phase;
resource phase;
operations phase; en
story phase.

Tijdens de refresh phase mag de actieve speler al zijn exhausted characters weer ready maken door ze weer rechtop te draaien. Daarnaast mag hij – indien van toepassing – een van zijn characters die insane zijn geworden naar de exhausted staat terugbrengen. Insane kaarten liggen gesloten op tafel, maar één daarvan mag nu weer opengedraaid worden en een kwartslag gedraaid worden neergelegd (exhausted).

Nadat de actieve speler tijdens de draw phase twee kaarten heeft gepakt, mag hij in de resource phase een kaart uit zijn hand nemen en ondersteboven onder een van de domeinen leggen. Hiermee vergaart de speler tijdens het spel steeds meer resources die hij kan gebruiken om kaarten uit te spelen tijdens de operations phase.

In de operations phase kan een speler kaarten uit blijven zolang hij het uitspelen van deze kaarten kan betalen. Dit laatste kan hij doen door resources te gebruiken. Elk domein bevat een of meer resources die gebruikt kunnen worden om een kaart uit te spelen. Daarbij geldt dat de kosten van een kaart betaald moeten worden met de resources uit een domein en dat ten minste een van die resources van het soort van de factie moet zijn van de kaart die gespeeld wordt. Als een resource van een domein wordt gebruikt, wordt er een een token opgelegd om aan te geven dat dit domein gebruikt is en niet verder gebruikt mag worden (ongeacht hoeveel resources er nog over waren in dit domein). Feitelijk gezien kan je – mits je geen extra domeinen hebt gecreeerd – dus maar drie kaarten of abilities met een kostenplaatje uitspelen/gebruiken.

In de afsluitende story phase kun je characters naar bepaalde storykaarten toe sturen om daar op onderzoek uit te gaan. Doen zij dit succesvol dan krijg je daar een succes token voor.

Het uitsturen naar storykaarten van characters wordt ‘commiten’ genoemd. Je commit een of meer characters aan een bepaalde storykaart. Nadat je dit hebt gedaan, krijgt de tegenstander de gelegenheid om hetzelfde te doen. Aan de hand van de symbolen op de storycard wordt vervolgens gekeken wie op welk vlak het sterkst is. Dit gebeurt aan de hand van vier symbolen.

Heb je meer Terror symbolen dan je tegenstander? Dit zorgt ervoor dat je tegenstander een van de characters die hij aan deze storykaart heeft gecommit insane moet maken. Dit character is krankzinnig geworden en wordt gesloten neergelegd in het speelgebied. Dit karakter telt voorlopig niet meer mee.

Heb je mMeer Combat symbolen dan je tegenstander? Dit zorgt ervoor dat hij een wound krijgt die hij toebedeeld aan een van zijn characters die bij deze storykaart aanwezig is. De meeste characters kunnen maar een schade krijgen en het krijgen van wounds leidt er veelal toe dat er dus een character sterft en wordt afgelegd.

Winnen bij een Arcance struggle (met Arcane symbolen) zorgt ervoor dat je zelf een van de characters bij deze storykaart van exhausted naar ready mag brengen. Deze kaart kun je dus in de hierop volgende beurt van je tegenstander gewoon weer gebruiken.

Ten slotte zijn er nog Investigation symbolen. Heb je van deze meer dan je tegenstander, dan mag je direct een succes token bij de storykaart neerleggen.

Deze ‘struggles’ worden een voor een afgewikkeld en hebben direct gevolg. Een character die insane is geworden kan zijn symbolen niet meer bijdragen aan de andere drie struggles, waardoor je wellicht ook de Combat struggle verliest enzovoorts.

Dat dit van belang is, blijkt wel uit het feit dat zodra alle struggles zijn afgewikkeld de ‘skill values’ van alle characters die op dat moment commited zijn aan de storykaart bij elkaar opgeteld worden. Heeft de actieve speler de hoogste waarde dan mag hij (nogmaals) een succes token bij de storykaart neerleggen.

Een storykaart wordt gewonnen door een speler gewonnen zodra deze vijf succes tokens bij deze kaart heeft krijgen. Het effect van deze kaart wordt uitgevoerd en de winnende speler krijgt deze kaart. Zodra een speler drie van deze kaarten heeft gewonnen, wint het spel.

Conclusie

Mijn enthousiasme voor de wereld die H.P. Lovecraft heeft gecreëerd, heb ik al eerder op deze site bekend gemaakt en daarnaast ben ik een groot liefhebber van dit soort kaartspellen (CCG’s, TCG’s, LCG’s e.d.). Mijn verwachtingen van dit spel waren dan ook hoog.

Daar staat tegenover dat dit soort kaartspellen sinds mijn tienerjaren al direct in het nadeel zijn. Alle kaartspellen worden door mij direct vergeleken met Magic: the Gathering. Een oneerlijke vergelijking die door het geweldige speelplezier dat ik van Magic heb gehad (ongetwijfeld vermeerderd met een flinke portie jeugdsentiment) nogal scheef loopt en op zijn minst niet eerlijk te noemen is.

Desondanks is Call of Cthulhu mij goed bevallen.

Het is een kaartspel dat goed in elkaar zit, met duidelijke spelregels, goed (maar niet overdreven) gebruik maakt keywords en de nodige diepte kent (door middel van diezelfde keywords en de wijze waarop de struggles worden afgewikkeld). De systematiek met de verschillende symbolen zorgt er wel voor dat het spel een relatief hoog puzzelgehalte heeft. Je zult goed moeten inschatten wie je gaat committen aan een storykaart en wat jouw tegenstander daar tegenover gaat stellen. Doordat het aantal resources en daarmee ook het aantal kaarten op tafel over het algemeen beperkt blijft, zorgt ervoor dat Analysis Paralysis (wat toch snel op de loer ligt) geen issue is.

Dat de effecten van de storykaarten voor iedereen gelden (zowel positief als negatief) en niet alleen voor de winnaar van de kaart, vind ik erg leuk gevonden. Geen extreme voordelen voor een van de spelers, maar wel de mogelijkheid om vooraf te bepalen welke storykaart jou het meest op kan leveren.

Toch heeft Call of Cthulhu voor mij wel een aantal issues. Allereerst zijn er de onderdelen van het spel. Op de kwaliteit van de onderdelen en het artwork is niets aan te merken. Het gebruik van kaarten uit andere decks als domeinen vind ik echter jammer. Had er een paar kaarten met mooi artwork of wat mij betreft spelersbordjes in gedaan waar je de kaarten onder kan leggen en het had een stuk mooier geweest. De overdreven grote (doch zeer mooi uitziende) miniatuurtokens die je gebruikt om aan te geven dat een domein is gebruikt, zijn voor mij persoonlijk ook een misser. Het ziet er prachtig uit, maar een simpel fiche (en waarschijnlijk een daarmee goedkoper spel) had wat mij betreft een betere keuze geweest.

Dat zijn echter allemaal keuzes die door een uitgever worden gemaakt, maar zijn er ook nog inhoudelijke minpunten aan het spel te ontdekken?

Call of Cthulhu is een spel dat je moet leren en durven spelen. Qua spelregels is het geen ingewikkeld spel, maar het is wel een spel met een eigen speelwijze. Je hebt niet de tijd om een mooie rij met character op te bouwen, voordat je tegenstander de eerste storykaart(en) al te pakken heeft. Je zult dan ook moeten spelen en gebruiken wat je kunt. Raak niet te gehecht aan je characterkaarten want ze dienen veelal als kanonnenvoer om de succes tokens binnen te halen.

In de spelregels staat dat je om te beginnen twee willekeurige decks met elkaar kunt combineren. Zelf ben ik het daar niet geheel mee eens. Het willekeurig combineren van decks in combinatie met het feit dat het spel best een leercurve heeft, kan ervoor zorgen dat het spel in het begin onevenwichtig kan aanvoelen als je bepaalde combinaties gebruikt. Een klein beetje deckbuilden (wellicht in combinatie met een tweede coreset) verhelpt dit al snel en het had wat mij betreft dan ook beter geweest als ze in de spelregels twee starterdecks hadden aanbevolen om mee te spelen.

Het feit dat je twee willekeurige decks met elkaar kunt combineren, vind ik ook thematisch soms iets minder sterk. Combineer The Agency samen met Cthulhu en je stuurt characters op missie die normaliter tegenover elkaar zouden staan. Door het gebruik van de keywords heroic en villaninous worden de meest extreme combinaties wellicht voorkomen, maar toch.

Voor mij zijn dit minpuntjes waar ik mijn ogen wel voor kan sluiten en ik vind Call of Cthulhu dan ook een leuk spel dat ik graag speel. En jullie?