Buffy the Vampire Slayer: The Game [7/10]

Auteur: Wesley 15 maart 2015 1 Reactie

Nadat de televisieserie Buffy: the Vampire Slayer in 1997 (na een verschrikkelijke verfilming uit 1992) in premiere ging, bleek het gedurende een periode van 7 seizoenen één van de succesvollere series op televisie. En zoals dat vaak gaat met succesverhalen is dat deze uitgemolken worden met de nodige merchandise waaronder een tweetal bordspellen en een collectible cardgame. Vaak zijn dit soort spellen gedoemd om te mislukken. Het opgeplakte thema staat garant voor wat verkopen en over het spel hoeft verder niet nagedacht te worden. Toen ik recent in de gelegenheid was om Buffy the Vampire Slayer: The Game te spelen, had ik dan ook niet al te hoge verwachtingen.

Algemeen

Buffy the Vampire: The Game is een spel voor 2-4 spelers dat zich afspeelt in Sunnydale. De spelers spelen één of meer van de hoofdpersonages uit de serie, waarbij ze in twee kampen opgedeeld worden: het goede versus het kwade. Aan het begin van het spel wordt één van de vier scenario’s gekozen uit de seizoenen 1 tot en met 4 en bij het scenario hoort een Big Bad, een doel voor het goede en het kwade, artifact en een aantal extra bad guys (ten tijde van het uitkomen van het spel waren slechts vier seizoenen uitgekomen. Op BGG zijn nog een aantal fanmade scenario’s gemaakt van de latere seizoenen).

Hoe werkt het spel

Het spel wordt gespeeld op een bord dat een plattegrond weergeeft van Sunnydale met daarop alle bekendere locaties uit de televisieserie. Verspreid over het bord bevinden zich locaties waar je weapons-, research- en helpkaarten kunt vinden. Voor de speler(s) die het kwaad speelt, zijn er evilkaarten te vinden die hem helpen om zijn doel te bereiken. De spelers zullen met hulp van de kaarten zo snel mogelijk moeten proberen om hun doel te bereiken zonder dat ze daarbij gedood worden of worden veranderd in een vampier.

Elke ronde begint met de speler(s) die het kwaad spelen. Er wordt een zwarte dobbelsteen gegooid die bepaalt of de Big Bad en hoeveel van zijn hulpjes zich mogen verplaatsen deze ronde. De speler bepaalt zelf in welke volgorde zij hun beurt zullen nemen. Per personage worden twee movementdobbelstenen gegooid die bepalen hoe ver het personage kan lopen deze beurt.  Naast het verplaatsen van een personage kan het personage nog nieuwe kaarten pakken, kaarten uitspelen, proberen een artifact te bemachtigen of te vechten als hij een tegenstander tegenkomt. Zodra het kwaad al zijn beurten heeft gehad, is het goed aan de beurt. Het verschil tussen het goed en het kwaad is dat het goed altijd al zijn personages mag verplaatsen, maar dat dit in een vaste volgorde moet gebeuren.

Net als in de serie speelt ook in het spel het gevecht een grote rol. Tijdens een gevecht mogen afhankelijk van de kracht van een personage (Buffy is sterker dan Xander, The Master is sterker dan Drusilla) één of meer attackdobbelstenen worden gegooid. Hiermee kun je punches, kicks en jabs uitdelen, maar daarnaast kun je stakes (waarmee je vampiers kunt vernietigen) en fangs (waarmee vampiers anderen in vampiers kunnen veranderen of waarmee weerwolven kunnen aanvallen) gooien. Elke punch, kick en jab doet één schade en afhankelijk van het aantal hitpoints van een personage zal deze op den duur worden verslagen. Tijdens een gevecht spelen de diverse kaarten een grote rol. Met sterkte wapens zal je meer schade doen, hulp geeft een grotere kans op een voltreffer en de diverse magic items die horen bij de researchkaarten kunnen het gevecht een onverwachte wending geven.

Tijdens het spel speelt ook de stand van de maan en de zon een grote rol. Op één van de movementdobbelstenen staat op een aantal zijden een maansymbool. Elke keer dat deze gegooid wordt, wordt er een stap verzet op een spoor dat zich op het midden van het bord bevindt. Zo zal de nieuwe maan veranderen in de volle maan en vervolgens in de zonsopgang. Een nieuwe maan biedt het kwaad een voordeel (twee evil kaarten in plaats van één), bij een volle maan zullen de weerwolven te voorschijn komen (Oz verandert in een weerwolf tijdens de volle maan. Hij verliest al zijn items, maar wordt wel enorm sterk en snel). Bij zonsopgang zullen alle vampiers zich binnen moeten bevinden. Zo niet, dan rennen ze naar binnen met de nodige schade.

Gedurende het spelen van een spel zullen de nodige herkenningspunten vanuit de serie de revue passeren en dit net zo lang totdat het goed of het kwaad zijn doel heeft bereikt.

Setup van scenario I.

Wat vonden we ervan?

De eerste indruk van het spel – wellicht mede gevoed door het vooroordeel dat op basis van succesvolle series en films geen goede spellen worden gemaakt – is niet erg positief. Het bord wiebelt door het gebruik van het scorespoor, er moeten kaarten onder het bord gelegd worden en het spel doet wat ouderwets aan (wat logisch is gezien de leeftijd van het spel).

Tijdens het spelen van het spel werd ik echter zeer positief verrast. Het kwaad en het goed lijken goed gebalanceerd en er is een goede verhouding tussen tactiek en geluk. De spelregels zijn duidelijk en eenvoudig te begrijpen en het spel is met twee spelers binnen een uur te spelen. Ondanks dat het spel geen enorme diepgang heeft, heb je als speler wel degelijk een gevoel dat het uitmaakt wat je doet. Dit laatste komt ook zeker tot uiting door middel van het spoor in het midden. Als de maan (of de zon) de juiste stand heeft, kan dit jou een groot voordeel opleveren.  De mogelijkheid om dit spoort te beïnvloeden tijdens het spel, zal dan ook goed gebruikt moeten worden.

Als liefhebber van de televisieserie vind ik ook dat het spel zeer geslaagd is. Je speelt herkenbare scenario’s na, maar daarnaast komen ook verschillende elementen uit de televisieserie duidelijk naar voren. De humor die in de serie zat en het feit dat alles binnen handbereik (maar dan ook echt alles!) gebruikt werd om tegenstanders te verslaan komt duidelijk tot uiting in de verschillende kaarten die gebruikt worden. Deze kaarten zorgen er ook voor dat de onvoorspelbare wendingen tijdens gevechten die in de serie voorkwamen ook in het spel tot uiting komen. Het is natuurlijk spijtig dat het spel slechts op vier seizoenen ziet, maar de handige doe-het-zelver onder ons, kan met de fanmade uitbreidingen op BGG een heel eind komen.

Buffy the Vampire Slayer: The Game is voor mij dan ook een verrassend leuk spel dat ik zeker nogmaals zou willen spelen. Een beetje feeling met de serie (of het thema) zal dat plezier absoluut vergroten, maar is zeker geen vereiste.