Auteur: Wesley 15 juni 2019 4 Reacties

Tijd om terug te keren naar Gravehold. Alleen mogen we dit keer gedurende het spel enveloppen openen, componenten beschrijven en alles wat er verder nog bij een Legacy spel hoort.

Aeon’s End: Legacy
Nick Little, Kevin Riley
2019
1-4 spelers
Indie Boards & Cards
45-90 minuten
Card Drafting / Cooperative / Deckbuilding / Hand Management
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

Doel
De wereld rondom Aeon’s End is ons niet onbekend. Eerder schreven wij tenslotte al over het oorspronkelijke Aeon’s End en de stand-alone uitbreiding Aeon’s End: War Eternal.  En ook Legacy games zijn ons natuurlijk niet onbekend, we schreven eerder al over Risk Legacy, Pandemic Legac: Season 1 en Pandemic Legacy: Season 2.

Als je die twee aspecten met elkaar combineert, dan kom je uit bij een coöperatieve deckbuilding game voor 1-4 spelers waarin de spelers de rol van Breach Mage op zich nemen. Hun doel is om Gravehold veilig te houden en The Nameless te verslaan. En dat in een spel waarin een verhaal zich zal ontvouwen, componenten zullen worden ‘bewerkt’ en spelregels zullen veranderen tijdens het spelen.

Setup
De voorbereiding is relatief eenvoudig en op wat (voor)leeswerk na voor het volgende hoofdstuk van het verhaal zul je er niet al te lang mee bezig zijn.

Iedere speler kiest aan het begin van de campaign een karakter en krijgt het overzichtsbordje dat hierbij hoort en een startdeck met kaarten. Op het karakterbord staat aangegeven met welke kaarten op hand je begint en welke kaarten er in de trekstapel liggen. Daarnaast begint iedereen met een aantal levenstokens en een aantal breach tokens. Breach 1 begint open en voor de overige breaches staat op het karakterbord aangegeven hoe ze moeten komen te liggen.

Er wordt een centrale voorraad gevormd met de kaarten die je tijdens het spel kunt gaan kopen. In deze voorraad liggen 9 verschillende stapels kaarten (gems, spells en relics).

Het hoofdstuk waar je bent, bepaalt tegen welke nemesis je het op gaat nemen. Je maakt hiervoor het desbetreffende deel van het spel open en krijgt hier alle informatie en spelonderdelen die je nodig hebt voor dit hoofdstuk. De nemesis leg je klaar en je volgt eventuele specifieke setup onderdelen voor deze nemesis. Ook vorm je het nemesisdeck aan de hand van een aantal standaard nemesiskaarten en een aantal nemesis-specifieke kaarten.

Aeon’s End: Legacy kent net als de eerdere spellen in deze serie een wisselende beurtvolgorde. Hier moet ook een deck voor worden samengesteld dat bestaat uit twee nemesiskaarten en een aantal spelerskaarten (dat afhankelijk is van het aantal spelers).

Nadat de tokens als algemene voorraad zijn neergelegd en de Gravehold dial op 30 levenspunten is gezet, kan het spel beginnen.

Ronde-overzicht
Zoals gebruikelijk bij onze Legacy reviews proberen wij te allen tijde spoilers te voorkomen. Het ronde-overzicht en het spelverloop zal ik dan ook zo algemeen mogelijk omschrijven.

Elke beurt begint met het opendraaien van de bovenste kaart van het rondedeck. Deze kaart zal of aangegeven dat de nemesis aan de beurt is, of één van de spelers. Het spel gaat eigenlijk altijd uit van een verhouding van 1:2 als het gaat om nemesisbeurten ten opzichte van spelersbeurten. Dus tegenover elke nemesisbeurt staan 2 spelersbeurten. Bij een spel met drie spelers komt dit erop neer dat er één spelersbeurt ‘over blijft’, de spelers kiezen elke ronde zelf wie van hen deze beurt speelt.

Een spelersbeurt begint altijd met het eventueel gebruiken van eerder gespeelde spells (casting phase). Tijdens je beurt, kun/moet je spells casten in je open en/of gesloten breaches. Dit is ook de enige plek waar je spells kunt casten. Het verschil tussen de open en gesloten breaches zit in de flexibiliteit die ze je bieden. Spells die in een gesloten breach liggen, moet je uitvoeren op het moment dat je in de casting phase terechtkomt. Ligt een spel in een open breach dan kun je deze ook laten liggen en in een latere beurt uitvoeren.

Daarna komt de speler in de fase waarin hij acties mag gaan uitvoeren. Een groot gedeelte daarvan zal bestaan uit het uitspelen van kaarten uit zijn hand. Dit kunnen spells zijn die hij in één van de breaches uitspeelt (het preppen van een spell) of gems en relics. Met deze laatste kaarten kun je verschillende acties uitvoeren  (afhankelijk van de kaart), maar over het algemeen zullen deze kaarten erop gericht zijn om aether te verzamelen. Dit is de currency waarmee in dit spel betaald wordt.

Met aether kun je bijvoorbeeld nieuwe kaarten kopen uit de open voorraad. Op de kaart staat de prijs aangegeven. Je pakt deze kaart en legt deze open bovenop je aflegstapel.

Je kunt je aether ook gebruiken om breaches te openen en te focussen. Hoe dichterbij een opening de breach is (wat wordt weergegeven met het aantal keer dat de kaart nog gedraaid moet worden) hoe goedkoper het is om de breach te openen. Je kunt een breach dichterbij zijn opening brengen door hem te focussen.

Je kunt daarnaast ook een ‘when prepped’ effect uitvoeren (voor een spell die klaarligt voor de volgende beurt) of een ‘to discard’ effect uitvoeren. Met dit laatste kun je de powerkaarten van de nemesis onschadelijk maken (zie verderop).

Aan het einde van de beurt legt de speler alle uitgespeelde relic en gem kaarten open af op de aflegstapel in een volgorde naar keuze. En die volgorde is van groot belang, want als je geen kaart meer kunt pakken van je trekstapel draai je de aflegstapel om en leg je deze klaar als nieuwe trekstapel. In tegenstelling tot wat we gewend zijn, wordt de aflegstapel dus niet eerst geschud.

Uiteraard komt ook de nemesis aan de beurt. En zijn beurt begint altijd met het van links naar recht (oftewel van oud naar nieuw) afhandelen van de nemesiskaarten. Dit kunnen powerkaarten zijn, kaarten direct een eenmalig effect hebben of minionkaarten. Powerkaarten krijgen op het moment dat ze in het spel komen een aangegeven aantal tokens op zich. Tijdens het begin van elke nemesisbeurt wordt er een token verwijderd van de kaart en op het moment dat de laatste token wordt verwijderd, moet het effect van de kaart worden uitgevoerd. Zoals hierboven al aangegeven, kunnen spelers er vóór dat moment veelal voor kiezen om de kaart af te leggen mits zij het discard effect van de kaart uitvoeren.

Minions zijn de handlangers van de nemesis. Zij komen met een eigen aantal levenspunten en je zult ze dan ook moeten verslaan voordat ze verdwijnen. Tot die tijd wordt aan het begin van elke nemesisbeurt het effect van de minion uitgevoerd. Veel van de power- en minionkaarten komen met het keyword ‘unleash’ in het spel. Wat dit effect voor gevolg heeft, is volledig afhankelijk van de nemesis waar je tegen speelt. Maar deze unleash effecten kunnen onder meer schade toebrengen, je deck vervuilen of zelfs je deck uitdunnen.

Op deze wijze blijf je tijdens het spel over en weer schade toebrengen aan de nemesis, zijn minions en zul je zelf ook schade moeten incasseren. Als een speler op enig moment op 0 levenspunten terecht komt dan is hij exhausted. Hij zal een breach moeten vernietigen en er wordt twee keer een unleash effect uitgevoerd. Deze speler kan geen levens meer erbij krijgen, maar speelt wel gewoon nog mee. Elke keer dat hij vanaf nu schade krijgt, moet de dubbele hoeveelheid van deze schade aan Gravehold worden toegebracht.

Op deze manier wordt er doorgespeeld totdat de nemesis is verslagen, alle spelers exhausted zijn of Gravehold geen levenspunten meer overheeft.

Conclusie
In de reviews over de eerdere delen van Aeon’s End ben ik altijd erg positief geweest over het spel. En terecht, want ik vond en vind het nog steeds een leuk spel om te spelen.

Maar toch kan ik niet helemaal positief zijn over Aeon’s End Legacy en ben ik zelfs een beetje teleurgesteld in het spel (de campaign is door ons in middels uitgespeeld).

Bij een nieuw deel van Aeon’s End verwacht ik een opvolger van het vorige deel, eventueel aangevuld met een aantal nieuwe mechanismes. Aeon’s End: War Eternal voldeed dan ook absoluut aan die verwachtingen ten opzichte van Aeon’s End. Bij een Legacy spel verwacht ik echter meer. Ik verwacht een soort Aeon’s End plus en die plus zit dan voor een groot gedeelte in de ‘immersion’ in het spel die je krijgt door het verloop van het verhaal waarin je meespeelt.

Dat je de eerste twee hoofdstukken goed geïntroduceerd wordt in de wereld die Aeon’s End is, is met het oog op nieuwe spelers logisch maar daarna verwacht ik een volledig en uitdagend Aeon’s End waarbij de verhaallijn en de verrassingen die daarbij horen zorgen voor dat stukje extra dat een Legacy spel kan brengen.

En dat is niet het gevoel dat bij mij overheerst na het spelen van de campaign. Het verhaal was – op zijn zachtst gezegd – nogal voorspelbaar en leuke twists ben ik er niet in tegengekomen. Uitdagend bleek het spel ook niet te zijn, pas in de laatste hoofdstukken kregen wij het idee dat we ook daadwerkelijk konden verliezen. Eerder leek meer op freewheelend spelen. Dit kan uiteraard moeilijker gemaakt te worden door direct te kiezen voor de ‘increased difficulty’ bij elke Nemesis, maar ook op standje ‘normaal’ zou je toch enige vorm van uitdaging verwachten (dat was bij eerdere delen in elk geval wel zo).

Is Aeon’s End: Legacy dan een slecht spel? Nee, absoluut niet. Over het spelverloop an sich kan ik nog net zo enthousiast worden als bij de eerste twee delen en uiteindelijk blijft er aan het einde van het spel een volledig speelbare variant van Aeon’s End over waarin weer wat nieuwe en leuke elementen inzitten die we eerder niet hebben gezien.

Daarnaast biedt Aeon’s End Legacy door de opzet als Legacy een ideale mogelijkheid voor nieuwe spelers om in te stromen in de verschillende mogelijkheden die Aeon’s End biedt, want al spelenderwijs zul je stapsgewijs alle mechanismes in het spel leren kennen.

Alleen had ik zelf meer verwacht van het Legacy element van het spel en dat voelt voor mij als een gemiste kans. Jammer, maar helaas….