Auteur: Wesley 29 maart 2017 0 Reacties

Lang geleden namen de overlevenden van een invasie hun intrek in Gravehold. Daar kwamen ze erachter dat ze de energie uit de breuken waardoor de wezens die onze wereld hebben overgenomen kwamen, kunnen gebruiken in de vorm van verschillende artifacten, spreuken en andere wapens. Als ‘breach mage’ zullen de spelers Gravehold moeten verdedigen tegen The Nameless en zijn minions.
Overleef jij deze strijd?

Aeon’s End
Kevin Riley
2016
1-4 spelers
Action Phase Games, Indie Boards & Cards
60 minuten
Card Drafting / Cooperative Play / Deck- & Poolbuilding / Hand Management / Variable Player Powers
Engelstalig
Hoge mate van taalafhankelijkheid

Doel
Aeon’s End is een coöperatief deckbuilding spel voor 1-4 spelers waarin de spelers de rol van Breach Mage op zich nemen. Hun doel is om Gravehold veilig te houden en The Nameless te verslaan.

Elk spel kiezen de spelers een nemesis (The Nameless) om tegen te strijden. Deze begint het spel met een bepaald aantal levenspunten. Krijg je dit op tijd op nihil, dan win je het spel. Zijn de levenspunten van Gravehold voor die tijd op nul terecht gekomen, dan heb je gefaald in jouw taak en verlies je gezamenlijk het spel.

Setup
De voorbereiding van Aeon’s End vergt wat tijd en dat komt met name omdat de juiste kaarten bij elkaar gezocht moeten worden.

De spelers kiezen eerst een karakter dat zij willen spelen. Elk karakter krijgt 10 levenspunten en daarnaast een token om aan te geven of hij speler 1, 2, 3 of 4 is. Op karakterbord worden deze tokens neergelegd. Op het karakterbord staat tevens aangegeven met welke startkaarten de speler in zijn hand begint en welke kaarten er op de trekstapel liggen. Bij elk karakterbord worden vier kleine breachkaarten neergelegd. Breach 1 begint hier open en de overige drie breaches worden gesloten neergelegd op de manier die staat aangegeven op het karakterbord.

Vervolgens wordt er een nemesis uitgekozen. Dit is de tegenstander tegen wie de spelers het gaat opnemen. Op het nemesisbord staat aangegeven met hoeveel levenspunten hij begint. Dit wordt aangegeven met een nemesis dial. Vervolgens wordt het nemesisdeck samengesteld. Dit wordt gedaan door de basis nemesiskaarten en de specifieke kaarten voor de gekozen nemesis te pakken. Beiden worden onderverdeeld in drie stapels op basis van hun ‘tier’, hoe hoger deze tier is des te moeilijker zijn de kaarten. Afhankelijk van het aantal spelers worden er per tier willekeurig een aantal basiskaarten gepakt en door de specifieke nemesiskaarten voor die tier geschud. Het nemesisdeck wordt vervolgens gevormd door de tier 3 kaarten onderop te leggen, daarop de tier 2 kaarten en bovenop de tier 1 kaarten.

Tenslotte moeten de specifieke setup vereisten die op het nemesisbord staan aangegeven nog worden gevolgd.

Tijdens het spel zullen de spelers kaarten kopen die zij toevoegen aan hun deck. Ze kunnen daarbij kiezen uit een markt waarin 9 verschillende soorten kaarten liggen, vier verschillende spells, drie verschillende gems en twee verschillende relics. Het spel wordt geleverd met een veelvoud van deze kaarten en je zult dan ook eerst moeten bepalen welke kaarten er in het spel gebruikt worden. Je kunt hiervoor de randomizers gebruiken of zelf een negental kaarten uitkiezen.

Aeon’s End kent een wisselende beurtvolgorde. Hier moet ook een deck voor worden samengesteld dat bestaat uit twee nemesiskaarten en een aantal spelerskaarten (dat afhankelijk is van het aantal spelers).

Nadat de tokens als algemene voorraad zijn neergelegd en de Gravehold dial op 30 levenspunten is gezet, kan het spel beginnen.

Ronde-overzicht
In tegenstelling tot de meeste andere deckbuilders die ik heb gespeeld, ken geen Aeon’s End geen vaste beursvolgorde. Elke beurt begint dan ook met het opendraaien van de bovenste kaart van het rondedeck. Deze kaart zal of aangegeven dat de nemesis aan de beurt is, of één van de spelers.

Een spelersbeurt begint altijd met het eventueel gebruiken van eerder gespeelde spells (casting phase). Tijdens je beurt, kun je spells casten in je open en/of gesloten breaches. Dit is ook de enige plek waar je spells kunt casten. Het verschil tussen de open en gesloten breaches zit in de flexibiliteit die ze je bieden. Spells die in gesloten breach liggen, moet je uitvoeren. Ligt een spel in een open breach dan kun je deze ook laten liggen en in een latere beurt uitvoeren.

Daarna komt de speler in de fase waarin hij acties mag gaan uitvoeren. Een groot gedeelte daarvan zal bestaan uit het uitspelen van kaarten uit zijn hand. Dit kunnen spells zijn die hij in één van de breaches uitspeelt (het preppen van een spell) of gems en relics. Met deze laatste kaarten kun je verschillende acties uitvoeren  (afhankelijk van de kaart), maar over het algemeen zullen deze kaarten erop gericht zijn om aether te verzamelen. Dit is de currency waarmee in dit spel betaald wordt.

Met aether kun je bijvoorbeeld nieuwe kaarten kopen uit de open voorraad. Op de kaart staat de prijs aangegeven. Je pakt deze kaart en legt deze open bovenop je aflegstapel. Daarnaast kun je voor twee aether ook een charge kopen en op je karakterbord neerleggen. Heb je voldoende charges dan kun je bijzondere vaardigheid van jouw karakter uitvoeren.

Je kunt je aether ook gebruiken om breaches te openen en te focussen. Hoe dichterbij een opening de breach is (wat wordt weergegeven met het aantal keer dat de kaart nog gedraaid moet worden) hoe goedkoper het is om de breach te openen. Je kunt een breach dichterbij zijn opening brengen door hem te focussen. De laatste twee breaches (3 en 4) hebben daarbij het voordeel dat ze extra damage kunnen doen als ze geopend zijn en gebruikt worden.

Je kunt daarnaast ook een ‘when prepped’ effect uitvoeren (voor een spell die klaarligt voor de volgende beurt) of een ‘to discard’ effect uitvoeren. Met dit laatste kun je de powerkaarten van de nemesis onschadelijk maken (zie verderop).

Aan het einde van de beurt legt de speler alle uitgespeelde relic en gem kaarten open af op de aflegstapel in een volgorde naar keuze. En die volgorde is van groot belang, want als je geen kaart meer kunt pakken van je trekstapel draai je de aflegstapel om en leg je deze klaar als nieuwe trekstapel. In tegenstelling tot wat we gewend zijn, wordt de aflegstapel niet eerst geschud.

Uiteraard komt ook de nemesis aan de beurt. En zijn beurt begint altijd met het van links naar recht (oftewel van oud naar nieuw) afhandelen van de nemesiskaarten. Dit kunnen powerkaarten zijn of minionkaarten. Powerkaarten krijgen op het moment dat ze in het spel komen een aangegeven aantal tokens op zich. Tijdens het begin van elke nemesisbeurt wordt er een token verwijdert van de kaart en op het moment dat de laatste token wordt verwijderd, moet het effect van de kaart worden uitgevoerd. Zoals hierboven al aangegeven, kunnen spelers er voor dat moment veelal voor kiezen om de kaart af te leggen mits zij het discard effect van de kaart uitvoeren.

Minions zijn de handlangers van de nemesis. Zij komen met een eigen aantal levenspunten en je zult ze dan ook moeten verslaan voordat ze verdwijnen. Tot die tijd wordt aan het begin van elke nemesisbeurt het effect van de minion uitgevoerd. Veel van de power- en minionkaarten komen met het keyword ‘unleash’ in het spel. Wat dit effect voor gevolg heeft, is volledig afhankelijk van de nemesis waar je tegen speelt. Maar deze unleash effecten kunnen onder meer schade toebrengen, je deck vervuilen of zelfs je deck uitdunnen.

Op deze wijze blijf je tijdens het spel over en weer schade toebrengen aan de nemesis, zijn minions en zul je zelf ook schade moeten incasseren. Als een speler op enig moment op 0 levenspunten terecht komt dan is hij exhausted. Hij zal een breach moeten vernietigen, zijn charges af moeten leggen en er wordt twee keer een unleash effect uitgevoerd. Deze speler kan geen levens meer erbij krijgen, maar speelt wel gewoon nog mee. Elke keer dat hij vanaf nu schade krijgt, moet de dubbele hoeveelheid van deze schade aan Gravehold worden toegebracht.

Conclusie
Ik wil niet zeggen dat deckbuilding zo oud als de weg naar Rome is, maar het is inmiddels wel een volledig bekend mechanisme dat in veel spellen voorkomt. Marvel Legendary, Dominion, Thunderstone, het zijn allemaal voorbeelden van spellen die rondom dit mechanisme draaien. Gaan tweaken aan dat systeem is leuk, maar tegelijkertijd ook risicovol. Want werkt het deckbuilding element dan nog wel? Blijft de balans in het spel wel behouden? De flexibele beurtvolgorde en het niet schudden van je aflegstapel zodra deze je trekstapel wordt, waren voor mij nieuwe elementen bij een deckbuilding game. En beiden zijn mij erg goed bevallen!

Het feit dat je de aflegstapel simpelweg omdraait om hem tot je trekstapel te maken, voegt een nieuwe laag van diepte toe aan het deckbuilden. Waar je normaal zwaar op bepaalde kaartencombinaties inzette in de hoop dat je ook tegelijkertijd te pakken zou krijgen, kun je hier er simpelweg voor zorgen dat de combinaties op de juiste plek in de aflegstapel terecht komen. Hierdoor zullen ze veelal in dezelfde hand terechtkomen. Je kunt dan ook veel meer van tevoren inplannen wat je in de toekomst wilt doen en een beter geoliede machine van je deck maken.

De flexibele beurtvolgorde is een tegenhanger daarvan die het spel goed in balans houdt. Het brengt een zekere mate van onvoorspelbaarheid met zich mee die ervoor zorgt dat het spel niet gortdroog aanvoelt omdat je het grotendeels kunt doorrekenen. Een plotselinge dubbele beurt voor de nemesis kan ineens het spel omgooien.

De uitstekende balans vinden we ook terug in de kaartcombinaties in zowel de spelerskaarten als de nemesiskaarten. De specifieke nemesiskaarten, aangevuld met de basis nemesiskaarten, geven elk deck voor de nemesis een volledig eigen gevoel, waarbij zeer lelijke combinaties voorkomen die je zo snel mogelijk weg wilt krijgen. Tussen alle spelerskaarten zit dermate veel onderlinge synergie dat zelfs als je de randomizers gebruikt er altijd wel leuke combinaties liggen waar je gebruik van wilt maken.

Ook erg leuk vind ik dat elke nemesis door zijn eigen invulling aan het keyword unleash daadwerkelijk een heel eigen gevoel krijgt. Waar je bij de ene nemesis zwaar zult moeten inzetten op het ‘trimmen van je deck’, zal dit bij een andere nemesis totaal niet werken waardoor je tijdens het spelen goed na zult moeten denken hoe je deze nemesis met de beschikbare kaarten moet gaan aanpakken.

Als speler zijn er ook voldoende mogelijkheden.Wil je breaches gaan openen voor flexibiliteit of laat je ze gesloten en richt je je op charges. Wanneer ga je beginnen met het trimmen van je deck of heb je wellicht wat healing mogelijkheden nodig, het zijn allemaal vragen waar je zeer bewust mee om zult moeten gaan. En je kunt er ook bewust mee omgaan omdat je meer dan bij andere deckbuilders zult weten wanneer een bepaalde kaart weer naar boven komt.

Is het dan een perfect spel geworden? Nee, dat niet. Qua componenten hadden de kaarten van mij van een iets dikkere/betere kwaliteit mogen zijn. Ook ben ik geen enorm fan van het artwork, daar kon nog wel iets aan verbeteren. Het mechanisme zorgt er ook voor dat het spelen bij vlagen best mechanisch kan aanvoelen. Het verhaal en de beleving zijn in dat geval van ondergeschikt belang geworden. Jammer, maar tegelijkertijd is dat bij spellen als Marvel Legendary en Thunderstone niet anders.

Spelersaantallen verschillen ook nogal. Toegegeven, ik heb het spel alleen solitair en met twee spelers gespeeld, maar van die twee heb ik duidelijk een voorkeur voor de laatste. Zelfs als ik solitair speel, zal dat zijn met twee karakters. Het neemt een stukje geluk weg (of voegt flexibiliteit toe) waardoor het spel een stuk beter te doen is. Je zou bij sommige tegenstanders zelfs kunnen zeggen dat het met twee spelers iets te makkelijk kan zijn, maar daar hebben we de moeilijkere variant voor die op elke nemesiskaart staat aangegeven. Met drie en vier zal het ongetwijfeld ook goed te doen zijn, maar ik kan me zo voorstellen dat downtime dan een issue kan worden.

Aeon’s End stond al op ons lijstje voor 2016. Helaas kregen we die niet meer gespeeld voor de jaarwisseling, want anders had het spel zeker in onze top 10 voor 2016 terecht gekomen. Nu besloten wij het spel en de review naar voren te halen (ten faveure van onder meer Teenage Mutant Ninja Turtles: Shadows of the Past en Gloomhaven) omdat op dit moment de kickstartercampagne loopt van een standalone variant van het spel die je samen met dit spel kunt gebruiken.

Wat daarbij opvalt is dat de layout van de kaarten iets is aangepast. Wat ons betreft een positief punt, maar dat zal per persoon verschillen. Ook zijn de breach kaarten vervangen door tokens. Verder is er een nieuw mechanisme toegevoegd. Heb je Aeon’s End niet of wil je meer variatie, dan is het wat ons betreft absoluut een aanrader!